δύο ανθρώπους που είχαν το θάρρος, την τόλμη και την μαγκιά να το κάνουν. Άλλαξαν την μοίρα δύο αθώων ψυχών που με μαθηματική ακρίβεια θα ζούσαν τον σταυρό του μαρτυρίου από πολύ μικρή ηλικία. Μακάρι η ενέργεια τους αυτή, να γίνει παράδειγμα προς μίμηση. Ειλικρινά δεν έχω λόγια. Αν και δεν τους γνωρίζω προσωπικά, θα ήθελα να τους συγχαρώ δημόσια για αυτήν την άξια πράξη τους. Αποδεικνύουν το μεγαλείο της ψυχής τους, την ώρα που όλοι εμείς καθόμαστε και ασχολούμαστε με μικρά και ασήμαντα. Ένα άλλο ζήτημα που θα ήθελα να θίξω είναι σχετικά με τον ντόρο που έγινε με αυτήν την αλυσίδα «έιτς πως την λεν» που άνοιξε στην Μητροπόλεως. Έβλεπα τα κοριτσάκια να είναι στριμωγμένα στην ουρά και σκεφτόμουν, μα καλά είναι δυνατόν; Σε ποια κοινωνία θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας που έλεγε και ο Ευαγγελάτος. Και ξαφνικά τρώω μια φλασιά στον εγκέφαλο και αυτοβουλώνομαι. Γιατί κράζεις ρε «Αλέφα» σκέφτηκα. Τα κορίτσια γουστάρουν κάτι και πήγαν να το θαυμάσουν από κοντά. Αγαπάνε την μόδα και στήθηκαν στην ουρά για να παίξουν μπαλίτσα μέσα στο υποκατάστημα. Ότι δηλαδή κάνω και εγώ και εσύ και ο άλλος, που συνωστιζόμαστε έξω από την Τούμπα για να πάρουμε ένα εισιτήριο για να δούμε την Παοκαρα εναντίον του Ολυμπιακού. Θρησκεία το ποδόσφαιρο για τους άνδρες; Θρησκεία και η μόδα για τις γυναίκες! Άρα μην κράζουμε, γιατί και εμείς τα ίδια κάνουμε μην σου πω και χειρότερα!
