Η συνέντευξη της Μάγδας Πένσου (Μέρος Β')

Λένε ότι η ομορφιά “ανοίγει πόρτες”, κρύβει όμως και κινδύνους για κάποιες που έχουν άγνοια... του χώρου. Εσείς πώς το αντιμετωπίσατε;
Δεν πρέπει να σε νοιάζει αν ανοίγει ή κλείνει πόρτες... Δεν στηρίζεσαι στην εξωτερική ομορφιά για να προχωρήσεις. Είναι μάταιο γιατί σε εγκαταλείπει γρήγορα... Η ομορφιά μέσα μας είναι δύσκολη δουλειά αλλά αξίζει. Κίνδυνοι δεν υπάρχουνε... τους δημιουργούμε πιστεύω. «Τραβάτε με κι ας κλαίω» δεν γύρεψα ποτέ στη ζωή μου.Δεν με αφορά.Από πού ξεκίνησε η μεγάλη σας αγάπη για το τραγούδι και την υποκριτική; Από την παιδική μου ηλικία ξεκίνησε η ανάγκη έκφρασής μου κι ευτυχώς την πραγματοποίησα ως μέλος της παιδικής χορωδίας του δήμου και της θεατρικής ομάδας. Ωραία ερασιτεχνικά δημιουργικά χρόνια. Το μικρόβιο δεν έφυγε βέβαια... Δεν γύρεψα και ποτέ αντιβίωση εδώ που τα λέμε!Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη ζωή σας, σαν στήριγμα, για να μπορέσετε να εξελιχθείτε και να διακριθείτε στον καλλιτεχνικό χώρο;Βεβαίως! Ο Σταύρος Γαλάνης που είναι και συμπατριώτης μας στον θεατρικό χώρο και στον μουσικό ο συνθέτης Βασίλης Δημητρίου. Τους ευχαριστώ πολύ.Είστε μητέρα ενός παιδιού. Είναι εύκολο να συνδυαστεί ο ρόλος της μητέρας, με όλες επαγγελματικές δραστηριότητες; Δύσκολο αλλα όχι ακατόρθωτο! Με καλή οργάνωση και κυρίως καλή διάθεση όλα γίνονται. Σε λίγους μήνες θα καλωσορίσουμε και το δεύτερο θαύμα.. και είμαστε περιχαρείς οικογενειακώς. Τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη ευλογία ! Χωρίς αυτά είναι ο κόσμος πιο μικρός.