Εκατοντάδες οικογένειες στη Νάουσα ζούνε κάτω από αμίαντο σε εργατικές κατοικίες

Σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης με σοβαρή έκθεση σε κίνδυνο της υγείας τους βρίσκονται οι 600 κάτοικοι των εργατικών κατοικιών στο Πανόραμα Νάουσας... πάνω από 20 χρόνια τώρα.

Οι σκεπές των κατοικιών, από την κατασκευή τους, είναι γεμάτες με αμίαντο, οι οποίες πλέον έχουν διαβρωθεί από το πέρασμα του χρόνου και τα φυσικά φαινόμενα, με αποτέλεσμα να απειλούνται μέχρι και μικρά παιδιά.

Κάτοικοι των εργατικών κατοικιών του Πανοράματος Νάουσας μίλησαν στο OPEN και τις «Καθαρές Κουβέντες», κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για την υγεία και τη ζωή τους.

Οι κατοικίες παραδόθηκαν με ελλείψεις

Όπως ανέφεραν ο πρόεδρος των εργατικών κατοικιών Μιχάλης Ζουράρης και ο πρόεδρος της Αναπτυξιακής Ημαθίας Θεόφιλος Τεληγιαννίδης, παρότι έχουν κινηθεί διαδικασίες εδώ και 2 δεκαετίες περίπου, η Πολιτεία παραμένει απαθής. Η αντικατάσταση του αμιάντου είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία των κατοίκων, αλλά και των μικρών παιδιών που διαμένουν στις εργατικές κατοικίες. «Πώς μπορούν να μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά μέσα στον αμίαντο;», εύλογα αναρωτήθηκε ο κ. Τεληγιαννίδης.

Από την πλευρά του, ο κ. Ζουράρης επισήμανε πως η κατασκευή των κατοικιών ξεκίνησε πριν τη δεκαετία του 1980 και παραδόθηκαν με σημαντικότατες ελλείψεις το 1983. Η πιο κομβική από αυτές τις ελλείψεις αφορά τη στέγη των κτιρίων, καθώς δεν παραδόθηκαν με κεραμοσκεπές όπως ήταν προγραμματισμένο άλλωστε να γίνει.

«Με τις βροχές στην πάροδο του χρόνου, όπως είναι λογικό, οι ταράτσες έχουν διαβρωθεί και παίρνουν νερό. Ο εργολάβος πιέστηκε από αυτή την κατάσταση, αλλά η επέμβαση που έκανε ήταν ουσιαστικά του “θανάτου”», ανέφερε χαρακτηριστικά, εξηγώντας πώς έφτασαν στην πρόχειρη και επικίνδυνη λύση του αμίαντου.

Το έργο δημοπρατήθηκε, βρέθηκε ανάδοχος, αλλά... αρχειοθετήθηκε

Παρόλα αυτά, οι κάτοικοι δεν έμειναν αδρανείς σε αυτή τη βλαβερή επέμβαση. Ήδη από τις αρχές της νέας χιλιετίας, μέσω του Συλλόγου τους, κινητοποιήθηκαν καταθέτοντας αιτήματα στον τότε Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας (ΟΕΚ) και πιέζοντας για την ανακατασκευή των κατοικιών.

Δυστυχώς, αν και κλιμάκιο που στάλθηκε από τον Οργανισμό να εκτιμήσει τις καταγγελίες των κατοίκων επιβεβαίωσε το πρόβλημα, η διαβόητη κρατική κωλυσιεργία οδήγησε σε «πάγωμα» και αργότερα σε οριστική ακύρωση των ανακατασκευαστικών έργων, θέτοντας σε κίνδυνο την ευζωία 600 κατοίκων.

«Από το 2000 ξεκίνησε μια συντονισμένη προσπάθεια του Συλλόγου με αιτήματα στον ΟΕΚ, ο οποίος πλέον κιόλας δεν υπάρχει, έχει απορροφηθεί από τη ΔΥΠΑ. Μέσα από τα αιτήματα ωστόσο και τις πιέσεις, ήρθε ένα κλιμάκιο το 2006 και έκανε μια εκτίμηση με την οποία επιβεβαίωσαν τα προβλήματα που αναφέραμε. Έκτοτε, δημοπρατήθηκε ένα έργο τον Δεκέμβριο του 2006 με προϋπολογισμό 7.550.000 ευρώ και υπήρξε ανάδοχος. Η διαδικασία όμως καθυστέρησε πάρα πολύ να υλοποιηθεί, αν και είχαν μαζευτεί όλα τα δικαιολογητικά από πλευράς μας, με αποτέλεσμα το 2009 την ολοκληρωτική ακύρωση του έργου λόγω έλλειψης χρημάτων», εξήγησε ο Μιχάλης Ζουράρης.

Τέλος, σημειώνεται πως η αντικατάσταση του αμίαντου δεν μπορεί να γίνει πρόχειρα ή «ελαφρά τη καρδία» λόγω επικινδυνότητας. Χρειάζεται η αναδοχή από ειδικές, πιστοποιημένες εταιρείες αποξήλωσης και διαχείρισης αμίαντου.

Πηγή