Από νωρίς το πρωί, η κίνηση στους δρόμους είναι έντονη. Κάτοικοι από τη Βέροια και τα γύρω χωριά κατεβαίνουν στην αγορά, μεταφέροντας στους ώμους και σε κάρα τα προϊόντα τους. Γυναίκες με μαντίλια και πολύχρωμες ποδιές κουβαλούν καλάθια με λαχανικά και φρούτα, άντρες με φέσια ή καπέλα φέρνουν σακιά με σιτηρά, ενώ παιδιά, συχνά ξυπόλητα, τρέχουν ανάμεσα στους πάγκους.
Οι πραματευτάδες στήνουν τη δική τους μικρή σκηνή κάθε μέρα. Υφαντά και κεντήματα απλώνονται προσεκτικά για να φανούν τα χρώματα και τα σχέδιά τους. Μυρωδιές από φρεσκοψημένο ψωμί, μέλι, τυριά, κύμινο και κανέλα γεμίζουν την ατμόσφαιρα. Οι φωνές των εμπόρων που διαλαλούν την πραμάτεια τους μπλέκονται με το παζάρι των πελατών, σε ένα σκηνικό που μοιάζει να μην αλλάζει ποτέ.
Στην καρδιά της πόλης, το τζαμί στο Τσερμένι θυμίζει το οθωμανικό παρελθόν, ενώ λίγο πιο πέρα ο Αλιάκμονας κυλά ήρεμα, ζωογονώντας με το νερό του τα εύφορα χωράφια της Ημαθίας. Το φράγμα του ποταμού παίζει καθοριστικό ρόλο στην άρδευση, στηρίζοντας την αγροτική παραγωγή που τροφοδοτεί την αγορά.
Οι παλαιότεροι κάτοικοι αφηγούνται συχνά τις μέρες των Βαλκανικών Πολέμων και την είσοδο του ελληνικού στρατού στην πόλη, γεγονός που άλλαξε για πάντα την πορεία της. Οι νεότεροι, μεγαλωμένοι σε περίοδο ειρήνης, βλέπουν τη Βέροια να αναπτύσσεται, να συνδέεται εμπορικά με περισσότερες περιοχές και να αποκτά σταδιακά μεγαλύτερη σημασία. Καθώς ο ήλιος χαμηλώνει, η κίνηση αρχίζει να μειώνεται. Οι πραματευτάδες μαζεύουν τα εμπορεύματά τους, οι τελευταίοι πελάτες αποχωρούν και η αγορά αδειάζει. Το βράδυ, η πόλη ησυχάζει, γνωρίζοντας πως το επόμενο πρωί θα ξαναγεμίσει φωνές, μυρωδιές και χρώματα.
Η Βέροια του 1918 είναι μια πόλη που στέκεται στο σταυροδρόμι της ιστορίας και της προόδου. Μερικές δεκαετίες αργότερα, το 1946, θα γίνει και επίσημα πρωτεύουσα του Νομού Ημαθίας. Μέχρι τότε, η ζωή στην αγορά και οι καθημερινές στιγμές των κατοίκων της θα συνεχίσουν να γράφουν την ιστορία της.









Που βρισκόμαστε πλέον; Η Βέροια σιγά σιγά αργοσβηνει. Το πιο ζωντανό κομμάτι της,η νεολαία,φεύγει και ρίχνει " μαύρη πέτρα" πίσω της. Δυστυχώς οι τοπικοί "άρχοντες" δεν φαίνονται να έχουν κάποιον εμπροσθοβαρη σχεδιασμό και το μόνο που φαίνεται να τους ενδιαφέρει είναι κάποιες εκδουλεύσεις και μικροεξυπηρετησεις ,που θα αποφέρουν μια τετραετία ακόμα. Βέβαια και η ίδια η κοινωνία έχει τις ευθύνες της ,γιατί βολεύεται προσωρινά σε τέτοιες καταστάσεις. Αυτα επισημα ως επισημάνσεις. Λύσεις; Μην "πουλάτε" εύκολα την ψήφο σας. Συμμετέχετε ,όσο και όπου μπορείτε. Οι κυβερνήσεις μικρές και τοπικές φοβούνται την δραστηριότητα σου,άσχετα αν λένε το αντίθετο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά τα λες αλλά καφέ και ξάπλα δεν βλέπω Όλοι με ρούχα δουλειάς και νινητικοτητας όχι ξάπλα καφές κριτική μας φταίνε όλοι επιχειρηματική δραστηριότητα τότε από σλα εμπόριο Σήμερα νέες επιχειρήσεις μόνο καφέ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι εμείς οι Βεροιώτες μια φορά το μήνα να κοιτάζουμε προς τα τζαμιά και τα πλατάνια της πόλης για να μην ξεχνάμε τη σκλαβιά αιώνων αλλά και τον ξεριζωμό της προσφυγιάς των παππούδων και των γονιών μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι τελευταίοι Τούρκοι έφυγαν από την Βέροια το 1921 -22 τότε η πόλη είχε εκτός από γηγενείς,Τούρκους,Αρμένιους και Εβραίους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα αργοσβηνει....η νεολαία φεύγει και αναζητά μια καλύτερη ποιότητα ζωής...και καλά κανει
ΑπάντησηΔιαγραφή