Έτοιμοι να... ξηλώσουν τις ροδακινιές οι αγρότες της Αλεξάνδρειας

«Στροφή σε άλλα φρούτα και σε κηπευτικά», που οδηγούν στην αγορά της Ευρώπης, εν αντιθέσει με την επιμονή στην κονσέρβα, η οποία «θα μας στείλει σε πιο φτωχές αγορές», προτείνει ο Αγροτικός Σύλλογος Γεωργών Δήμου Αλεξάνδρειας, μετά και τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι παραγωγοί με το συμπύρηνο ροδάκινο.

Σε μια οργισμένη ανοικτή επιστολή, με αφορμή την ανακοίνωση τιμών, που «αποφέρουν ζημιά», από τη μεταποιητική βιομηχανία, στην οποία καταλογίζει «εκβιαστικές πρακτικές», η οργάνωση υπογραμμίζει πως «η λύση που απομένει είναι το αλυσοπρίονο» και αφού σημειώνει πως «χορτάσαμε ταπείνωση και φτώχεια», επισημαίνει ότι «δεν είναι αργά για αυτή την αλλαγή» προς νέες πιο προσοδοφόρες καλλιέργειες.

Πιο συγκεκριμένα, στην επιστολή του Αγροτικού Συλλόγου Γεωργών Δήμου Αλεξάνδρειας αναφέρεται:

«Τριάντα-κάτι λεπτά το συμπύρηνο ροδάκινο. Τιμή οριακά συμφέρουσα για τις χρονιές με υπεραποδόσεις, αλλά μηδενικού εισοδήματος για αυτές με μέσες αποδόσεις. Ειδικά για φέτος με τις μικρές αποδόσεις, με οτι γλίτωσε από το παγετό και την παραμόρφωση, η τιμή αυτή αποφέρει ζημιά.

Έχοντας βιώσει τις πολιτικές και τις εκβιαστικές πρακτικές των βιομηχανιών, προσπαθώντας να τα βγάλουμε πέρα με τις φτωχές τιμές και στην έλλειψη αλλά και στη πληθώρα παραγωγής, μια λύση μένει, το αλυσοπρίονο. Αλλά και για τους εξής πρόσθετους λόγους.

Βαρεθήκαμε να ακούμε την βιομηχανία μόνιμα να απαιτεί, να βρει το κράτος εργάτες για το κλάδεμα, για το αραίωμα, το μάζεμα, και για τις βάρδιες. Να μας χρησιμοποιούν μια ζωή, και τελικά να γίνονται αυτοί οι αποδέκτες επιχορηγήσεων, πότε για την προώθηση, πότε για την εύρεση αγορών, πότε για την απόσυρση! Εξαπατηθήκαμε απ’ την κάλυψη στις εξόφθαλμα εναρμονισμένες πρακτικές.

Αγανακτήσαμε από τη διαχρονική ασυλία στην καταπάτηση περιβαλλοντικών κανονισμών, από τη καταστρατήγηση εργασιακών κανονισμών. Γιατί τελικά βγήκαμε χαμένοι και απ’ την έμμεση επιδότηση της καλλιέργειας από τον ΕΛΓΑ εις βάρος του ίδιου του οργανισμού με μόνο κερδισμένο τελικά πάλι τους βιομηχάνους, μιας που κάθε φορά που προέκυπτε αποζημίωση κατέβαζαν τις τιμές εκκαθάρισης

Ναι είναι αλήθεια πως η εκπροσώπηση του αγροτικού κόσμου έτρεξε, αυτοκαταστροφικά τελικά, πίσω από τα συμφέροντα αυτής της πρακτικής, παρά των ίδιων των παραγωγών. Διαχρονικά εκτός από τις κυβερνήσεις τους βουλευτές τις αντιπεριφέρειες, τα επιμελητήρια, τους συνεταιρισμούς όλων των βαθμίδων ειδικά των τριτοβάθμιων, δεν ακούστηκε ποτέ μια διαφορετική προσέγγιση, όλοι γαντζωμένοι, στο άρμα τις βιομηχανίας.

Ακόμα και αυτή η οποία συνδικαλιστική οργάνωση υπάρχει στη ευρύτερη περιοχή είναι δέσμια αυτών των συμφερόντων, μιας και όλοι (;) παραλαμβάνουν ροδάκινα για λογαριασμό τους, είτε ως υπάλληλοι στις γνωστές «αλάνες», είτε έμμεσα μέσα από συνεταιρισμούς βιτρίνες κοινώς «σφραγίδες». Από μάς, ως εδώ, χορτάσαμε ταπείνωση και φτώχεια.

Πρέπει να γίνει στροφή σε άλλα φρούτα και σε κηπευτικά. Ο αγροτικός κόσμος της περιοχής απέδειξε διαχρονικά, πως με όποια παραγωγή ασχολήθηκε πέτυχε ανταγωνιστικές αποδόσεις και ποιότητες. Καιρός για νέες προκλήσεις με προοπτική!

Σε αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να δοθεί η προτεραιότητα της κρατικής μέριμνας, πάνω σε νέα λογική να κατευθυνθούν οι εγχώριοι και οι ευρωπαϊκοί πόροι. Ας αναλογιστεί ο καθένας πόσο πλουσιότερος θα ήταν ο τόπος, αν στην θέση των συμπύρηνων, υπήρχαν άλλα φρούτα και κηπευτικά. Αλλά και τι όφελος θα προέκυπτε για το εμπορικό ισοζύγιο.

Δεν είναι αργά για αυτήν την αλλαγή, η πρόκληση για την τροφοδοσία με κηπευτικά στις αγορές της Ευρώπης είναι μπροστά, αντίθετα η επιμονή στην κονσέρβα θα μας στείλει σε πιο φτωχές αγορές, που δεν διασφαλίζονται από εμπορικές συμφωνίες. Επιπλέον, ο ανταγωνισμός από νέους παραγωγούς σίγουρα θα πιέσει ακόμα πιο χαμηλά τις τιμές.»