Άξια! Μητέρα 48 ετών, εργαζόμενη, ηθοποιός του ΔΗΠΕΘΕ, μαραθωνοδρόμος, τώρα και… φοιτήτρια!

Από το 3ο Εσπερινό ΕΠΑ.Λ Βέροιας πρώτη στο ΤΕΠΑΕ του Α.Π.Θ. συγκεντρώνοντας 18.420 μόρια!

Η Ειρήνη Καμπούρη είναι 48 ετών, μητέρα δύο αγοριών, εργαζόμενη σε παιδικό σταθμό, μαραθωνοδρόμος ,μέλος θεατρικής ομάδας του ΔΗΠΕΘΕ Βέροιας και… φοιτήτρια!!!

Ας την γνωρίσουμε καλύτερα:

-Αγαπώ τη δράση και απεχθάνομαι τον καναπέ! Είμαι υπέρ της δια βίου μάθησης και της συνεχούς προσπάθειας για εξέλιξη. Έτσι τη χρονιά που πέρασε αποφάσισα να πραγματοποιήσω ένα μεγάλο μου όνειρο που για διάφορους λόγους δεν υλοποιήθηκε νωρίτερα… Να περάσω στο πανεπιστήμιο!

Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που το έκαναν κι έλεγα γιατί όχι κι εγώ; Το ήθελα πολύ και ήξερα ότι κάποια στιγμή θα το κάνω! Ο στόχος ήταν: ¨Παιδαγωγικό Προσχολικής Αγωγής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης¨. Θεωρώ ότι το επάγγελμα του/της νηπιαγωγού είναι το ομορφότερο και για εμένα αποτελούσε παιδικό όνειρο! 

Ήξερα ότι ο αγώνας μου θα είναι δύσκολος, ο στόχος όμως αποτελεί ισχυρό κίνητρο! Ήμουν προσηλωμένη σ΄ αυτόν και είχα ισχυρή θέληση! Το πρόγραμμά είχε ως εξής: Ξύπνημα στις 5:00 το πρωί, προπόνηση, δουλειά και το απόγευμα σχολείο. Στον λιγοστό ελεύθερο χρόνο που έμενε έκανα φροντιστήριο έκθεση και μαθηματικά, καθώς δεν ήμουν γενικής παιδείας, θέατρο και διάβασμα. 

Δημιούργησα ένα εβδομαδιαίο πρόγραμμα και το ακολούθησα με ευλάβεια! Εκμεταλλευόμουν την κάθε στιγμή για να διαβάσω… Στη δουλειά όταν έκανα διάλλειμα ή όταν αναλάμβανα τις χειροτεχνίες το βιβλίο ήταν πάντα ανοιχτό, στο αυτοκίνητο όταν είχε κίνηση, στην καφετέρια που πήγαινα ανάμεσα από το φροντιστήριο και το σχολείο… 

Γενικά, η τσάντα με τα τέσσερα μαθήματα έγινε προέκταση του εαυτού μου! Αν και η χρονιά σημαδεύτηκε από αρκετές δυσκολίες και δυσάρεστα γεγονότα όπως το θάνατο του πατέρα μου, τελικά τα κατάφερα!

Αν με ρωτάτε αν άξιζε όλη η προσπάθεια, η απάντηση είναι σίγουρα ΝΑΙ! Το συναίσθημα της επιτυχίας έπειτα από σκληρή προσπάθεια είναι ανεκτίμητο! Όταν είδα τους βαθμούς μου πληρώθηκα με το παραπάνω! Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτό που ένιωσα όταν βγήκαν οι βάσεις και είδα να πετυχαίνω το στόχο μου και μάλιστα πρώτη! Είναι από τα πράγματα που νιώθω πολύ περήφανη!

Σίγουρα, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στους καθηγητές του Εσπερινού ΕΠΑΛ Βέροιας για την ενθάρρυνση, την κατανόηση, την αγάπη, τη βοήθεια που προσφέρουν στους μαθητές. 

Η εγγραφή μου στο συγκεκριμένο σχολείο, ήταν από τις πιο σωστές αποφάσεις που έχω πάρει! Μία απόφαση που μου άλλαξε τη ζωή! Τι να πρωτοπώ… Για το πρόγραμμα Erasmus στην Βαρκελώνη; Τους υπέροχους ανθρώπους που γνώρισα και τους νέους φίλους που απέκτησα; Καινούριες γνώσεις κι ένα επιπλέον πτυχίο; Και φυσικά την είσοδο μου στην ανώτατη εκπαίδευση!!!

Να ΄μαι σήμερα λοιπόν στο πανεπιστήμιο! Συγκίνηση, ενθουσιασμός… Πρωτόγνωρα συναισθήματα! Ακούω από κάποιους: ¨ …και γιατι; …σε τέτοια ηλικία; ¨ Η απάντηση μου είναι γιατί οι εμπειρίες και το συναίσθημα είναι αυτό που μένει και αξίζει, σε όποια ηλικία κι αν τα ζήσεις! Χαίρομαι πολύ λοιπόν που στο σάκο των εμπειριών και των συναισθημάτων της ζωής μου υπάρχει κι αυτό της αυτοπραγμάτωσης!