Στη Χαλάστρα ο Μητροπολίτης Παντελεήμων για την γιορτή του Ιωάννου του Κουλακιώτου

Την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγo στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό των Αγίων Νεομαρτύρων Αθανασίου και Ιωάννου των Κουλακιωτών στη Χαλάστρα για την εορτή του Αγίου Ιωάννου του Κουλακιώτου.

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων, τέλεσε τα Θυρανοίξια του ανακαινισθέντος Ιερού Παρεκκλησίου προς τιμήν των Αγίων Νεομαρτύρων Αθανασίου και Ιωάννου και του Οσίου Γερασίμου του Υμνογράφου, το οποίο ανακαινίστηκε με την φροντίδα του προϊσταμένου του Ιερού Ναού και Αρχιερατικού Επιτρόπου Καμπανίας Αρχιμ. Θεοφίλου Λεμοντζή και των συνεργατών του.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμων κατά την ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Στή διάρκεια τοῦ δημοσίου του βίου ὁ Χριστός εἶχε προειδοποιή­σει ἐπανειλημμένα τούς μαθητές του γιά τίς δυσκολίες πού ἐπρό­κει­το νά ἀντιμετωπίσουν ἐξαιτίας τῆς συμ­πορεύσεώς τους μαζί του καί τήν ἀρνητική στάση τῶν ἀν­θρώπων ἀπέναντί τους, ὑποδει­κνύ­ον­τάς τους συγχρόνως καί τή σημασία πού ἔχει νά μείνουν σταθερά κοντά του.

«Πᾶς ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμο­λο­­γήσω κἀγώ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς», εἶχε πεῖ ὁ Χριστός στούς μαθητές του. Καί τήν ἐπιβεβαίωση τοῦ λόγου του ἔχουμε σήμερα ἐνώπιόν μας, καθώς ἑορ­τάζ­ουμε καί τιμοῦμε τόν συμ­πο­λί­τη μας, ἅγιο νεομάρτυρα Ἰω­άννη τόν Κουλακιώτη.

Ὅποιος θά μέ ὁμολογήσει ἐνώ­πι­ον τῶν ἀνθρώπων, θά τόν ὁμο­λο­γήσω κι ἐγώ ἐνώπιον τοῦ Πα­τρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ὅποιος πεῖ ὅτι μέ γνωρίζει, ὅτι μέ ἀγαπᾶ, ὅτι μέ πιστεύει, αὐτός ἀξίζει καί τή δι­κή μου ὁμολογία, αὐτός ἀξίζει νά τόν ἀναγνωρίσω κι ἐγώ ὡς δικό μου, ὡς οἰκεῖο καί ἀγαπημένο μου.

Πλάσματα τοῦ Θεοῦ εἴμαστε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἀπό αὐτόν προερχό­μα­στε καί σ᾽ αὐ­τόν ὀφείλουμε τήν ὕπαρξή μας, γιατί αὐτός «ἐκ τοῦ μή ὄντος εἰς τό εἶναι ἡμᾶς παρήγαγε». Τέκνα τοῦ Θεοῦ εἴμαστε, ἰδιαιτέ­ρως ἐμεῖς οἱ χριστιανοί πού βαπτι­σθήκαμε στό ὄνομα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί γίναμε μέλη τῆς Ἐκκλη­σίας του. Ὅμως ὁ Θεός δέν μᾶς δε­σμεύει. Ἀφήνει σέ μᾶς τήν ἐπιλογή, ἐάν θέ­­λουμε νά παραμείνουμε μαζί του, ἐάν θέλουμε νά ὁμολο­γή­σου­με τή σχέση μας μαζί του, καί ἀπό αὐτή τήν ἐπιλογή μας ἐξαρτᾶ καί ὁ ἴδιος τή στάση του ἀπέναντί μας.

Στόν κύκλο τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ ἀνῆ­­κε καί ὁ Ἰούδας ἀλλά, ὅπως γνωρίζουμε ὅλοι, τόν πρό­δωσε καί ἔχασε τήν ἀνα­γνώ­­­ρισή του. Στόν κύκλο τῶν μα­θη­τῶν του ἀνῆκε καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος καί τόν ἀρνήθηκε, ἀλλά με­τανόησε καί «ἔκλαυσε πικρῶς», καί ἀποκαταστάθηκε στήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ πού τοῦ ἐμπιστεύ­θη­κε τά πρόβατά του καί τά ἀρνία του.

Στόν κύκλο τῶν πιστῶν του ἀνῆ­κε καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅ­γιος Ἰωάννης ὁ Κουλακιώτης, πού παρότι συκοφαντήθηκε καί κατη­γο­ρήθηκε ὅτι ἀρνήθηκε τόν Χρι­στό καί τήν πίστη του, ἐκεῖνος ὄχι μόνο ἐπέμενε ὅτι δέν τόν εἶχε ἀρ­νηθεῖ, ἀλλά ἐπιβεβαίωσε τήν ἐμ­μονή του στήν πίστη καί τήν ἀγά­πη τοῦ Χρι­στοῦ μέ τήν δι᾽ αἵ­μα­­τος καί διά μαρ­τυρίου ὁμολογία του.

Μεγάλη καί σπουδαία ἡ ὁμο­λο­γία του, γιατί δέν ἦταν μόνο ὁμολογία στά λόγια, δέν ἦταν μόνο ὁμολογία μέ τά χεί­λη, ὅπως κάνουμε καί ἐμεῖς πολ­λές φορές, πού λέμε ὅτι πιστεύ­ου­με στόν Θεό. Δέν ἦταν ὁμο­­λογία ἐπιπόλαιη καί ἐπιφα­νει­α­­κή, χωρίς συνέπειες. Ἦταν ὁμο­λο­­γία ζωῆς. Ὁμολογία πού συνο­δευ­­όταν ἀπό τή θυσία τῆς ζωῆς, τοῦ πιό πο­λύ­τιμου ἀγαθοῦ πού ἔχει ὁ ἄνθρω­πος, καί τοῦ ὁποίου ἡ θυ­σία προ­ϋ­ποθέτει τήν πίστη. Διότι, ἐάν δέν πιστεύεις ὅτι αὐτός τόν ὁποῖο ὁμο­λογεῖς ὑπάρχει, ὅτι εἶναι ἀληθινός, ὅτι ἰσχύουν ὅλα ὅσα δί­δα­ξε καί ὅσα ὑποσχέθηκε, τότε δέν μπορεῖς νά θυσιάσεις τή ζωή σου, τότε δέν μπορεῖς νά προ­χωρήσεις στό μαρ­τύ­­ριο, ὅπως ἔκα­νε ὁ ἑορ­τα­ζόμενος ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουλα­κιώ­της καί ὅλοι οἱ ἅγιοι μάρτυρες καί νεο­μάρ­­­τυρες τῆς Ἁγίας μας Ἐκ­κλη­σίας.

Τή σημασία ἀλλά καί τή δυσκο­λία τοῦ ἐγχειρήματος αὐτοῦ, τῆς ὁμο­λογίας τοῦ ὀνόματος τοῦ Χρι­στοῦ, πού φέρνει τόν πιστό στήν προ­νο­μιακή θέση νά τόν ἀνα­γνω­ρίσει καί νά τόν ὁμολογήσει καί ὁ Χρι­στός ἐνώπιον τοῦ οὐρανίου Πα­­­τρός του τονίζουν καί οἱ Πατέρες.

Εἶναι, λέγουν, ἀδύνατο νά ὁμολο­γή­σει ὁ ἄν­θρω­­πος μόνος του τόν Χρι­­στό, γι᾽ αὐτό καί ὁ Χριστός συνεισ­­φέρει στήν ὁμολογία αὐτή καί τή δική του βοήθεια. Γι᾽ αὐτό καί, ὅταν ἀναφέρεται σ᾽ αὐτόν πού θά τόν ὁμολογήσει, δέν λέει «πᾶς ὅς ἄν ὁμο­λογήσει με ἔμπροσθεν τῶν ἀν­θρώπων», ἀλλά λέει «ὁμο­λο­γήσει ἐν ἐμοί». Καί τό «ἐν ἐμοί» ση­μαί­νει τή βοήθεια τοῦ Χρι­στοῦ.

Ὁ Χριστός εἶναι παρών, εἶ­ναι δί­πλα σέ αὐτόν πού θέλει νά τόν ὁμο­λο­γή­σει, καί τόν ἐνισχύει καί τόν ἐν­θαρ­ρύνει, γιατί εἶναι ἑνω­μένος μα­ζί του, ἀφοῦ καί ὁ πιστός εἶναι καί θέλει νά παρα­μείνει ἑνωμένος μαζί του, μέ τόν Χριστό. Καί τό «ἐν ἐμοί» φανε­ρώ­νει τήν ἀδιά­σπα­στη συνάφεια καί ἕνωση τοῦ Χριστοῦ μέ αὐτούς πού τόν ὁμο­λο­γοῦν, συ­νάφεια καί ἕνω­ση ἡ ὁποία ἐκ­φρά­ζεται καί μέ τήν ὁμο­λογία τοῦ Χρι­στοῦ γιά τόν πιστό.

Αὐτή τήν ὁμολογία προσέφερε ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Κουλακιώτης στόν Χριστό καί ἔλαβε ὡς δῶρο τήν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ, χάρη τῆς ὁποίας τιμᾶται σήμερα ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τούς πιστούς.

Αὐτή τήν ὁμολογία ζητᾶ ὁ Χρι­στός καί ἀπό ἐμᾶς, τούς συμπολίτες τοῦ ἁγίου Ἰωάν­νου τοῦ Κουλακιώ­του, ὄχι γιατί τήν ἔχει ὁ ἴδιος ἀνά­γκη, ἀλλά για­τί μέ αὐτή τήν ὁμο­λογία ὁ πι­στός τελειοποιεῖται πνευ­­ματικά καί σώ­­­­­ζεται.

Γιατί ὅποιος ὁμολογεῖ τόν Χριστό εἶναι ἑνωμένος μαζί του πνευμ­α­τι­κά καί, ὅπως λέγει καί ὁ ἀπό­στολος Παῦλος, τίποτε δέν μπορεῖ νά τόν χωρίσει ἀπό τόν Θεό, οὔτε τά τερ­πνά τοῦ κόσμου αὐτοῦ οὔτε τά πα­θή­ματα αὐτῆς τῆς ζωῆς, ἀλλά ἑνω­μένος μαζί του ἀπό αὐτό τόν κόσμο πα­ρα­μένει ἑνωμέ­νος μαζί του καί στή βασιλεία τῶν οὐ­ρα­νῶν.

Αὐτό εὔχομαι νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς διά πρεσβειῶν τοῦ προστά­του μας ἁγίου Ἰωάν­νου τοῦ Κου­λα­­κιώτου.