Τον Σεπτέμβρη του 1970 βρέθηκα, ο δωδεκάχρονος τότε, κι εγώ μέσα στην Διεθνή Έκθεση. «Πάμε να δούμε τα πετρώματα από το φεγγάρι’» έλεγε ο πατέρας μου και να είμαστε στη μεγάλη ουρά έξω από το περίπτερο των ΗΠΑ μέσα στο λιοπύρι. Παρηγοριά η παγωμένη μπύρα γι' αυτόν και η πορτοκαλάδα για μένα ενώ από τα μεγάφωνα έπαιζαν την μεγάλη επιτυχία της εποχής «In The Year 2525» (To έτος 2525), τραγούδι που ήδη είχα αγαπήσει αφού το άκουγα τη “Χρυσή Δισκοθήκη” του Λευθέρη Κογκαλίδη από τον σταθμό των Ενόπλων!
Που να φανταζόμουν ότι δεκατρία χρόνια αργότερα θα έκανα κι εγώ εκπομπές σ αυτόν τον σταθμό, που στο μεταξύ είχε μετονομασθεί ΕΡΤ2 Θεσσαλονίκης στη Λεωφόρο Στρατού και μάλιστα θα εργαζόμασταν στο ίδιο πρόγραμμα με τον Λευθέρη κάνοντας ηχογράφηση ο καθένας την εκπομπή του με τον σπουδαίο ηχολήπτη Ζαφείρη Χολέβα.
Για να επιστρέψω στην ουρά της ΔΕΘ του 1970, φίλαθλοι του Άρη δίπλα μας το τραγουδούσαν με πολύ κέφι το ‘’ έτος 2525’’ και άργησα να καταλάβω ότι επρόκειτο για καζούρα! Ήταν παρέα με κάτι ΠΑΟΚτζηδες στους οποίους έλεγαν ότι ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί να περιμένει άλλους πεντέμισι αιώνες για να δει κύπελλο!
-Πότε θα πάρει κύπελο ο ΠΑΟΚ;
-In the Year 2525!!!
Γέλια οι μεν, έξω φρενών οι δε.
Τι είχε συμβεί;
Δυο μήνες πριν, τέλη Ιουνίου 1970 στο κατάμεστο Καυτανζόγλειο, ο Άρης νικούσε τον ΠΑΟΚ με 1-0 και κατακτούσε το Κύπελλο Ελλάδος. Το γκολ έβαλε στο 8ο λεπτό ο Κεραμιδάς. Γι αυτό και οι φίλαθλοι που σας λέω χρησιμοποιούσαν συνεχώς τη λέξη… «κεραμίδα», για να πειράξουν τους αντιπάλους τους. Σας χτύπησε κεραμίδα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.