Ο Αντώνης Τολιόπουλος και ο Βασίλης Κωνσταντινόπουλος με ανακοίνωσή τους κατηγορούν ευθέως το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ Ημαθίας για διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα δύο μέλη εναντιώνονται στην απόφαση για την δημιουργία διαφορετικής εκδήλωση από την ΕΛΜΕ, ενώ καλούν όλους τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην απεργία και να δώσουν δυναμικό παρών σε οποιαδήποτε απεργιακή συγκέντρωση γίνεται στη Βέροια. Διαβάστε αναλυτικά την ανακοίνωση:
«Με έκπληξη διαβάσαμε το δελτίο τύπου του Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ Ημαθίας (30/4) για την απεργιακή κινητοποίηση της Πέμπτης 6 Μάη που γίνεται για να τιμήσουμε τους αγώνες των εργαζομένων και να αντισταθούμε στα σχέδια της κυβέρνησης που φέρνει προς ψήφιση νομοσχέδιο – Αρμαγεδώνα για τα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Η Ε.Ε. (Εκτελεστική Επιτροπή) της ΑΔΕΔΥ πολύ έγκαιρα (από 15 Απριλίου) προκήρυξε πανδημοσιοϋπαλληλική απεργία για την 6η Μαΐου και καλούσε τις ομοσπονδίες, τα σωματεία και τα κατά τόπους Ν.Τ. να οργανώσουν τις δράσεις τους.
Το προεδρείο (ΔΑΚΕ – ΔΗΣΥ) του Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ Ημαθίας όλο αυτό το διάστημα τηρούσε σιγή ιχθύος! Καμία ανακοίνωση, κανένας σχεδιασμός, καμία πρόσκληση στα σωματεία. Και μόνο όταν ένα από τα μαζικότερα πρωτοβάθμια σωματεία – μέλη του (η ΕΛΜΕ Ημαθίας), εξαντλώντας κάθε όριο αναμονής (Μ. Τετάρτη), πήρε πρωτοβουλία να ορίσει τον τόπο και την ώρα της κινητοποίησης (όπως ΠΑΝΤΑ στην πλατεία Δημαρχείου, 11:00 π.μ.), κόντρα στην αδράνεια του Ν.Τ., τότε (ανήμερα Μ. Παρασκευής!) ξαφνικά κινητοποιήθηκε αστραπιαία! Και τι έκανε; Αποφάσισε να πάει κόντρα στον ίδιο του τον εαυτό, να ορίσει ως τόπο συγκέντρωσης για πρώτη φορά την πλατεία Εληάς (!) και να έχουμε, επίσης για πρώτη φορά, δύο ξεχωριστές συγκεντρώσεις εργαζομένων για τα ίδια αιτήματα.
Επιπροσθέτως και κυρίως, το έκανε αυτό χωρίς να τηρήσει ΚΑΜΙΑ διαδικασία λήψης απόφασης (δια ζώσης, τηλεδιάσκεψη, email) έστω για τα προσχήματα και αγνοώντας το δικαίωμα των μελών του, να συζητήσουν και να αποφασίσουν. Εμείς ως μέλη του Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ μαθαίνουμε την επιλογή του προεδρείου από τα μέσα ενημέρωσης τη Μ. Παρασκευή 30/4!
Μετά από αυτά:
- καταγγέλλουμε τον αντιδημοκρατικό, αντισυνδικαλιστικό και αντισυναδελφικό τρόπο με τον οποίο πάρθηκε αυτή η απόφαση. Θεωρούμε ότι τέτοιες πρακτικές οδηγούν στη διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος προς όφελος της κυβέρνησης.
- καλούμε τους συνάδελφους και όλους τους εργαζόμενους να συμμετέχουν στην απεργία και να δώσουν δυναμικό παρών σε οποιαδήποτε απεργιακή συγκέντρωση γίνεται στη Βέροια με τα παραπάνω αιτήματα, για να μη ψηφισθεί και να μείνει στα χαρτιά ο αντεργατικός, αντισυνδικαλιστικός νόμος της κυβέρνησης της Ν.Δ».
Στα όπλα σύντροφοι. Οι δεξιοί που κέρδισαν στις εκλογές της ΑΔΕΔΥ, θέλουν να υπονομεύσουν τις αγωνιστικές μάχες μας. Και αν κανονίζει το εκλεγμένο προεδρείο έτσι ή αλλιώς, εμείς τι δουλειά κάνουμε; Αυτοί οι εκλεγμένοι καπιταλιστές, ειναι ενάντια στην εργατική τάξη που εμείς εκπροσωπούμε. Εκλογές που κερδίζουν οι καπιταλιστές, ειναι άκυρες και πέρα απο κάθε λογική δικιά μας. Ή θα κάνουν ότι θέλουμε εμείς η μειοψηφία ή να παραιτηθούν. Γιατί; Μα ειναι σαφές. Γιατί έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφήμιλησε κι ο ανηψιος του σταλιν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα πράγματα είναι απλά! Ελιά θέλει η ΑΔΕΔΥ ; ΕΛΜΕ και όλοι μαζί στην Ελιά! Και άντε μετά να δούμε την ΔΑΚΕ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποτε που υπήρχε ομονοια μεταξύ των συνδικαλιστικών ενώσεων, κατακλυζονταν η πλατεία Δημαρχείου με 20-25 άτομα. Τώρα που διασπάστηκαν, δεν θα βρίσκουν ούτε άτομα να κρατήσουν το πανό
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοβαρές τοποθετήσεις, από αξιόπιστους ανθρώπους, οι οποίοι έχουν να προσφέρουν πολλά στον νομό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ συνδικαλιστή διάλυση συνεχίζεται μεθοδευμένα, με το διχασμό του συνδικαλιστικού κινήματος. Διχασμός που ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια με το ΚΚΕ και το ΠΆΜΕ. Στο ίδιο σκεπτικό και τώρα οι κομματικοί συνδικαλιστές των δύο πολιτικών κομμάτων ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ (εργάζονται) για τον (έλεγχο) των εργαζομένων ο καθένας για το στενό κομματικό του συμφέρον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπέρασμα, αυτά που έρχονται, σύντομα θα περάσουν αμαχητί και θα αλλάξουν ριζικά το εργασιακό τοπίο. Η αλήθεια είναι ότι τα εργασιακά χρειάζονται αναπροσαρμογή, αλλά όχι χωρίς την παρουσία του εργασιακού κινήματος.