«Για χρόνια δεν έμπαινα σε αεροπλάνο, δεν έμπαινα σε ασανσέρ, δεν μπορούσα να βρεθώ σε υπόγειο, ένιωθα ότι το δωμάτιο θα πέσει και θα με πλακώσει, ένιωθα πανικό», περιγράφει ο συνθέτης που έχει υπογράψει περισσότερα από 2.000 τραγούδια. «Αποφάσισα να κάνω ταξίδια, να φεύγω και να βρίσκομαι συχνά στη θάλασσα… Η θάλασσα με βοήθησε σημαντικά» είπε ο κ. Νικολόπουλος.
«Βίωσα με επώδυνο τρόπο την κατάθλιψη»
«Αν και βίωσα με επώδυνο τρόπο την κατάθλιψη, παρ’ όλα αυτά ποτέ δεν σκέφτηκα να το ρίξω στο αλκοόλ, να πάρω ουσίες αν και έζησα σε έναν κόσμο γεμάτο ουσίες», σημείωσε ο συνθέτης. «Τι λέω στον κόσμο που αντιμετωπίζει το ίδιο πρόβλημα;», αναρωτήθηκε ο σπουδαίος μουσικός.
«Λέω κάθε πρόβλημα που τους στενοχωρεί να το αφήνουν πίσω, να μην το πιάνουν, δεν αξίζει, δεν έχει νόημα να χαλάμε τη ζωή μας. Και βέβαια η τέχνη, η μουσική είναι το αντίδοτο στην κρίση, η μουσική εκτονώνει… Φανταστείτε ότι μόλις κλείσω τη συνέντευξη μαζί σας θα βρεθώ στο στούντιο για ηχογράφηση», ανέφερε χαριτολογώντας ο κ. Νικολόπουλος.
MAKRIA APO TON XRHSTO MAKRIA APO THN EKLISIA, EINE FYSIKA OLLA AUTA POU LEH O SYNTHETIS,,EINE PRAGMATIKOTHTA ,MONO O XRHSTOS SOU PROSFERH XARA KAI ATHANASIA ,OXH FOBO OXH ANXOS,,,MONO H EKLIAIA TOU XRHSTOU MAS SE GALINEUH SE YREMH,,,,,
ΑπάντησηΔιαγραφήXRONIA POLLA KAI STON BERIOTH,,,, SE DIABAZO APO THN PROTH MERA KATHE MERA ,,,MPRABO SOU,,,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνω τώρα τα κατάφερες να πιστέψεις οτι δεν θα πεθάνεις; Εντάξει. Εντονες φοβίες σε διάφορα. Πάρα πολλοί ειναι χάλια γιατί ενω θέλουν να ζήσουν απλά, καθημερινά, με τα απαραίτητα, εχουν μεγάλο πρόβλημα ακόμη και για το καθημερινό ψωμί. Ιδιαίτερα σήμερα, χωρίς δική τους υπαιτιότητα. Κοίτα Χρήστο. Όταν θα τελειώνει το κερί, στιγμές στιγμές, κάνουμε ταμείο. Τι στο καλό κάναμε τα χρόνια που ζήσαμε. Πόσες μαμουνιές γιατί μας βόλευε και πόσες παλικαριές, γιατί εχουμε και το καλό μέσα μας. Αν ο ισολογισμός βγάζει παραπάνω παλικαριές, νοιώθουμε καλύτερα και κερδίζουμε χρόνο έτσι. Μακρυά απο τοξικούς ανθρώπους. Ζορίσου για κάτι ή κάποιον που το αξίζει. Γίνε λίγο ζέστη στο κρύο για όσους μπορείς και δροσιά στο κατακαλόκαιρο. Γίνε ασπιρίνη στον πονοκέφαλο στους διπλανού σου. Γίνε χαμόγελο σε ανθρώπους σαν κι εσένα όταν τραβούσες το ζόρι. Γίνε λίγο σαν τους άλλους που εσυ θέλεις να είναι. Όπως είδες, για να είσαι καλά, δεν φτάνει να είσαι αστέρι στη δουλειά σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρήστο απλά έκανες ένα λάθος για 20 χρόνια. δεν έκανες ομοιοπαθητική, θα είχαν λυθεί όλες αυτές οι φοβίες και η κατάθλιψη από τότε. ποτέ δεν είναι αργά.
ΑπάντησηΔιαγραφή