Πρώτος παρακλητικός κανόνας της Θεοτόκου από τον Μητροπολίτη Βέροιας

Την Κυριακή 2 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη συνέχεια στον πρώτο Παρακλητικό Κανόνα προς την Υπεραγία Θεοτόκο στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Χαλάστρας. Στην ομιλία του ο Σεβασμιώτατος τόνισε: Περιστάσεις καί θλίψεις καί ἀνάγκαι εὕροσάν με Ἁγνή καί συμφοραί τοῦ βίου». Αἰῶνες τώρα ὁ μήνας Αὔγουστος εἶναι ἀφιερωμένος στήν Παναγία μας. Οἱ παρακλήσεις της γεμίζουν τό πρῶτο δεκαπενθήμερό του καί μᾶς προετοιμάζουν γιά τή μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της, τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ, μεταδίδοντάς μας τή βεβαιότητα ὅτι ἡ Παναγία μας δέν ἐγκατέλειψε μέ τήν Κοίμησή της τόν κόσμο καί τούς ἀνθρώπους, ἀλλά εἶναι ἐδῶ, ἀνάμεσά μας, γιά νά ἀκούει τίς δεήσεις μας καί νά τίς μεταφέρει στόν Υἱό της. 

Εἶναι ἐδῶ, γιά νά μᾶς παρηγορεῖ καί νά μᾶς στηρίζει, ὅταν οἱ δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζουμε στή ζωή μας μᾶς συνθλίβουν καί οἱ πειρασμοί μᾶς κάνουν νά ἀπογοητευόμεθα ὅτι δέν θά τά καταφέρουμε. Εἶναι ἐδῶ, ὅταν εὑρισκόμεθα πρό ἀδιεξόδου καί δέν ξέρουμε τί νά κάνουμε, γιά νά ἐπαναλάβει καί σέ μᾶς τήν προτροπή πού ἀπηύθυνε στούς ὑπηρέτες στόν γάμο τῆς Κανᾶ, «ὅ,τι ἄν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε», νά ἀκολουθήσουμε δηλαδή στή ζωή μας τό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ἐδῶ, γιά νά μᾶς ἐνθαρρύνει μέ τήν παρουσία της καί νά μᾶς προσφέρει τή βεβαιότητα ὅτι δέν εἴμεθα μόνοι στόν κόσμο, ἀλλά ἔχουμε τή δική της κραταιά προστασία, τήν ὁποία μποροῦμε νά ἐπικαλούμεθα σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας.

Καί αὐτό κάναμε καί ἐμεῖς ἀπόψε, ἐδῶ στόν ἱερό ναό της, τόν ἀφιερωμένο στήν ἔνδοξο Κοίμησή της, ψάλλοντας μέ πίστη καί μέ κατάνυξη τόν Μεγάλο Παρακλητικό Κανόνα καί ἐγκαινιάζοντας τόν κύκλο τοῦ φετινοῦ Δεκαπενταυγούστου.

Καί μαζί μέ τόν ἱερό ὑμνογράφο ἀναθέσαμε καί ἐμεῖς στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο τίς δυσκολίες καί τά προβλήματά μας, τίς ἐμπιστευθήκαμε τίς θλίψεις καί τίς ἀνάγκες πού ἀντιμετωπίζουμε ὁ καθένας μας προσωπικά, ἀλλά καί ἡ πατρίδα μας καί ἡ ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη καί ζητήσαμε τή βοήθειά της καί τήν προστασία της.

«Περιστάσεις καί θλίψεις καί ἀνάγκαι εὕροσάν με Ἁγνή καί συμφοραί τοῦ βίου», τῆς εἴπαμε καί ἐμεῖς, ἐπαναλαμβάνοντας τόν στίχο τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου, γιατί δέν ὑπάρχει κανείς πού νά μήν βρίσκεται στή θέση αὐτή τήν ὁποία περιγράφει. Δέν ὑπάρχει κανείς, ἐφόσον ἡ ζωή μας εἶναι ἀναπόφευκτα συνδεδεμένη καί μέ τίς θλίψεις καί μέ τίς ἀσθένειες καί μέ τούς δοκιμασίες καί τούς πειρασμούς πού συνθλίβουν τήν ψυχή μας.

Εἴμεθα ὅμως εὐτυχεῖς καί μακάριοι, διότι ὅσο καί ἄν ταλαιπωρούμεθα ἀπό τίς περιστάσεις πού συναντοῦμε στή ζωή μας, ἔχουμε καταφύγιο καί παρηγορία τήν Παναγία μητέρα μας. Τήν ἔχουμε πρέσβειρα καί μεσίτρια στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της, ταχινή βοήθεια σέ ὅλες τίς ἀνάγκες μας.

Καί αὐτό ὄχι μόνο γιατί μπορεῖ νά μᾶς βοηθήσει, ἐπειδή μπορεῖ νά κάνει τά πάντα μέ τή δύναμη τοῦ Υἱοῦ της, ἀλλά καί γιατί καταλαβαίνει τόν πόνο καί τή δυσκολία μας, καθώς καί ἡ ἴδια δοκιμάσθηκε καί πόνεσε περισσότερο ἀπό τόν καθένα μας, ζώντας δίπλα στόν μονογενῆ Υἱό της· γιατί γνωρίζει τήν ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, πού δυσκολεύεται νά ἀντέξει τόν πόνο καί τή θλίψη, τίς δοκιμασίες καί τούς πειρασμούς.

Ἄς μήν περιορισθοῦμε ὅμως στήν παράκληση πού ἀπευθύναμε ἀπόψε πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἄς συνεχίσουμε νά τήν παρακαλοῦμε, μέ τήν πίστη καί τή βεβαιότητα ὅτι Ἐκείνη γνωρίζει πότε θά ἀπαντήσει στά αἰτήματά μας.

Παράλληλα ὅμως ἄς ἀξιοποιήσουμε αὐτές τίς περιστάσεις καί τίς ἀνάγκες πού μᾶς πιέζουν καί ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς ἀντιμετωπίζει ὡς μία εὐκαιρία αὐτοεξετάσεως καί αὐτοκριτικῆς, ὡς μία εὐκαιρία νά ἐλέγξουμε τόν ἑαυτό μας καί τόν συγκρίνουμε, ἄν μποροῦμε, μέ τήν Παναγία μας.

Ἄς σκεφθοῦμε πόσο τῆς μοιάζουμε στήν ταπείνωση, στήν ἁπλότητα, στήν ὑπομονή, στήν ὑπακοή. Ἄς σκεφθοῦμε πόση πίστη καί ἐμπιστοσύνη ἔχουμε στόν Θεό στήν καθημερινή μας ζωή καί πόσο ἀγωνιζόμεθα γιά νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές του καί νά βαδίζουμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του. Ἄς ἐξετάσουμε τή ζωή μας, γιά νά δοῦμε πόσες φορές ξεχνοῦμε καί τόν Θεό καί τήν Παναγία μητέρα μας, καί χαράσσουμε τή δική μας πορεία, βάζοντας τόν Χριστό στό περιθώριο τῆς ζωῆς μας. Ἄς ἐξετάσουμε τή ζωή μας, γιά νά δοῦμε ἄν οἱ δυσκολίες καί οἱ πειρασμοί πού ἀντιμετωπίζουμε ὀφείλονται καί στά δικά μας σφάλματα καί στά δικά μας λάθη καί στίς δικές μας ἀστοχίες καί ἁμαρτίες. Καί ἄς τήν παρακαλέσουμε μαζί μέ τή χάρη καί τή βοήθειά της γιά νά ὑπερβοῦμε τίς δυσκολίες μας, νά μᾶς βοηθήσει νά ζήσουμε καί ἐμεῖς μέ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Υἱοῦ της, ὅπως ἔζησε καί Ἐκείνη, ὥστε νά εἶναι πάντοτε προστάτις καί ἀντιλήπτωρ τῆς ζωῆς μας.