Υπέρ των δύο ομίλων στην Α2 ο Γκίμας

Συνεχίζεται η μεγάλη συζήτηση που έχει ξεσπάσει με το μέλλον του Ελληνικού μπάσκετ. Ακόμη και σήμερα όσες ομάδες συμμετέχουν στις επαγγελματικές κατηγορίες δεν γνωρίζουν επακριβώς σε ποια κατηγορία θα αγωνίζονται τη νέα χρόνια. Με αφορμή ένα σχόλιο του  Νίκου Βουρλάκη και τη συζήτηση που ακολούθησε παρέμβαση στο θέμα έκανε ο Δημήτρης Γκίμας. Ο τεχνικός του Φιλίππου πρόσθεσε ορισμένες σημαντικές σκέψεις, τις οποίες και μοιράστηκε από τον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook. Διαβάστε αναλυτικά την τοποθέτησή του: 

«Ακούγεται ότι εξετάζεται η αναδιάρθρωση της Α2 με δημιουργία δυο ομίλων. Πολλοί αντιδρούν. Σεβαστό. Εγώ υπερθεματίζω υπέρ των δυο ομίλων. Υποχρέωση μου είναι να επιχειρηματολογήσω. Όχι να αφορίσω. Λέω για άλλη μια φορά ότι είμαι προπονητής και επαρχιώτης. Γιατί κι αυτό έχει τη σημασία του. Αν ήμουν στην Αθήνα θα είχα άλλες παραστάσεις κι αλλά ερεθίσματα. Επίσης είμαι αδελφικός φίλος με τους διοικούντες την ομάδα. Τυχαίνει να είναι και αυτοί επαρχιώτες. Μια ομάδα της επαρχίας έχει να κάνει 11 ταξίδια με διανυκτέρευση, αν θέλει να λέγεται σοβαρή. Κόστος; Λέω εγώ 22.000€.

Μια ομάδα της επαρχίας έχει να πληρώσει οδοιπορικά διαιτητών. Προσέξτε. Λέω οδοιπορικά. Αμοιβή πληρώνουν όλοι. Μια ομάδα επαρχίας έχει να πληρώσει έξοδα διαβίωσης, διαμονής ή μετακίνησης από όμορες πόλεις για τους αθλητές της. Αθλητές που τους μεγαλώνει περνούν στο πανεπιστήμιο και χάνονται. Γράφω τα παραπάνω και τα αντιπαραθέτω. με μια ομάδα των Αθηνών. Ταξίδια πέντε η έξι. Δηλαδή τα μισά. Οδοιπορικά διαιτητών σίγουρα λιγότερα, καθώς οι διαιτητές δεν παίρνουν οδοιπορικά στην πόλη τους.

Ρόστερ το οποίο μπορούν να δημιουργήσουν από μια δεξαμενή παικτών εκατονταπλάσια. Χωρίς έξοδα διαβίωσης και διαμονής. Εκπαιδευτικά ιδρύματα για να αλιεύσουν παίκτες κι από κει. Υπάρχουν παραδείγματα επαρχιακών ομάδων που υπερνίκησαν αυτές τις δυσκολίες και κατάφεραν να ανέβουν ακόμη και στην Α1. Πολλές όμως το πλήρωσαν αυτό και με την ίδια τη διάλυση.

Συνεχίζω όμως. Για ποια ισότητα μιλάμε όταν οι επαρχιακές ομάδες έχουν πολλαπλάσια έξοδα. Η μια καραμέλα που ακούγεται χρόνια κι όχι μόνο τώρα λέει: Δημιουργήστε παίκτες. Αναδείξτε τους και βάλτε τους να παίξουν. Όσοι τα λένε αυτά θα πρέπει να ξέρουν ότι για να παίξουν κάποιοι στην Α2 και στη Β' και στη Γ' εθνική θα πρέπει να παρατήσουν σε μεγάλο βαθμό τα μαθήματα. Να έχουν υπομονή κλπ κλπ. Πόσοι το κάνουν αυτό; 

Επίσης μην ξεχνάμε το βασικότερο. Μόλις κάποιο παιδί ξεχωρίζει εμφανίζονται οι μάνατζερς, οι ομάδες της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, οι οποίες εύκολα το ξεσηκώνουν του δημιουργούν διλήμματα και το αποσπούν. Μάλιστα γελάω όταν διαμαρτύρονται οι Θεσσαλονικείς γιατί κι αυτοί με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν σε βάρος της επαρχίας.

Επίσης μπορεί να μου πει κάποιος πόσες ομάδες των Αθηνών ή της Θεσσαλονίκης παίζουν αποκλειστικά με αθλητές των υποδομών τους στις εθνικές κατηγορίες; Ελάχιστες νομίζω. Ούτε καν στα ηλικιακά. Κι εκεί ακόμη παίρνουν πρώτη ύλη από άλλες ομάδες. Επομένως αυτό που δεν κάνουμε εμείς, ας μην το ζητάμε απ τους άλλους που βρίσκονται μάλιστα και σε μειονεκτικότερης θέση. Ας μην είμαστε υποκριτές. Μια άλλη άποψη είναι αυτή της ποιοτικής υποβάθμισης. Μιλάμε για Α2 προθάλαμο της Α1. Δυστυχώς δε θα συμφωνήσω, πλην ελαχιστότατων περιπτώσεων. Το αντίθετο μάλιστα...

Η γενιά μου ξεκίνησε με Α' εθνική και Β' εθνική δυο ομίλων. Έπειτα δημιουργήθηκε Α' εθνική και Β' εθνική τεσσάρων ομίλων. Έπειτα Α1 και Α2 και Β' πανελλήνιες και αργότερα και Γ εθνική. Η κρίση επέβαλε Β' εθνική δυο ομίλων. Τώρα η κρίση επιβάλλει ίσως κάτι άλλο. Ούτως η άλλως τίποτε δεν είναι μόνιμο.

Παρά όλα αυτά, υπάρχουν πολλές ομάδες, μια από αυτές θεωρώ και η δίκη μας, που αγωνίζονται με αξιοπρέπεια. Γιατί πρέπει αυτές τις ομάδες κι αυτούς τους ανθρώπους που τις απαρτίζουν να τις εξολοθρεύσουμε; Ή ακόμη και να τους διώξουμε όταν έχουν προσφέρει και θέλουν ακόμη να προσφέρουν.

Άλλο όμως προσφορά κι άλλο αυτοκτονία. Επίσης το αν δεν μπορείτε φύγετε που λέγεται ανερυθρίαστα είναι αφορισμός. Τον επιστρέφω, φύγετε εσείς! Από τη μια μιλάμε για καταστροφικές συνέπειες. Η Ολυμπιάδα αναβλήθηκε. Το NBA δυσκολεύεται. Η EUROLEAGUE παλινδρομεί. Η FIBA ανέβαλε τα πάντα. Και μιλάμε για οργανισμούς με έσοδα. Με τεράστια έσοδα. Απ' την άλλη, όλοι μας χωρίς έσοδα, χωρίς εισιτήρια, θέλουμε την ποιοτική αναβάθμιση. Υπολογίζοντας σε βοήθεια της ομοσπονδίας.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που δόθηκαν μετακινήσεις;
Να μην μακρηγορώ όμως άλλο. Έτσι κι αλλιώς η απόφαση θα είναι άλλων. Επαναλαμβάνω ο καθένας τα βλέπει από την δική του πλευρά. Η δική μου είναι αυτή που διαβάσατε».