Quantcast

http://picasion.com/

Μάααα-κριαγαϊδου-ρααααα...

Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές, έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι
πόνοι… περνούσαν με την αναμονή… Κοιτάζοντας πίσω είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί… Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». 

Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά… Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες. Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση… 

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα… Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε. Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. 

Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι. Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους… Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε... Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα… Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. 

Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στον σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε; Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τί φρίκη! 

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας : ) : D : P Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε. Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί… αναγνώστης...

8 σχόλια:

  1. Αν και το συγκεκριμένο άρθρο έχει δημοσιευθεί και παλαιότερα, ξαναδιαβάζεται πολύ ευχάριστα, γιατί μας θυμίζει - και ιδιαίτερα στους νέους-ξερόλες γονείς - ότι η παιδική ηλικία έχει ανάγκη από βιωματικές εμπειρίες και όχι εικονική πραγματικότητα μέσα σε ηλεκτρονικούς κόσμους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μέσα από αυτό το κείμενο είδα όλη τη παιδική ζωή μου!! Γεννημένος το 1970 είχαμε την τύχη να μεγαλώσουμε σαν φυσιολογικά παιδιά!! Με της αλάνες της αυλές και πάνω από όλα τους φίλους μας!! Φίλους που τους έχουμε ακόμα με ισχυρότερους δεσμούς!! Αυτό που δεν υπάρχει στης σημερινές γενιές!! Και γιατί;;; Γιατί είμαστε αναγκασμένοι να προσέχει και να προφυλάσσει ο ένας τον άλλον!! Στα παιχνίδια!! Στα ποτάμια που κάναμε μπάνιο!! Πάνω από όλα όμως είχαμε αρετές επάνω μας και ας μην ξέραμε γράμματα γιατί δεν μας άρεσαν!! Είχαμε σεβασμω φιλότιμο αρχές δεν τολμούσαμε να αντημηλησουμε σε μεγαλύτερους συνησφεραμε αγωγγηστα στην οικογένειά μας σε μεροκάματο από μικρή!! Δεν ξέραμε τη λέξη δεν μπορώ δεν θέλησε οποιονδήποτε μας ζητούσε μια βοήθεια στη γειτονιά και μας έδερνε οποίος πρόλαβε αν κάναμε καμία ζημια η καμία βλακεία!! Σεβωμασταν και προστάτευσε τα κορίτσια της γειτονιάς σαν αδερφές μας!! Όχι όπως τώρα ποιος θα της προτοβαλει χέρι!! Σήμερα δυστυχώς η νέα τάξη πραγμάτων θέλει ανθρώπους ακοινωνητους για να κάνουν τη δουλειά τους!! Τα παιδιά χάνονται με της ώρες σε έναν υπολογιστή η ένα κινητό και δεν ξέρεις σε ποια μεριά του πλανήτη παίζει!! Ενώ εμάς εβγενε η μάνα μας και φώναζε στη γειτονιά και απαντούσαμε από την άλλη γωνία!! Τώρα τη;; Δυστυχώς αυτά τα χρόνια και οι γενιές των ανθρώπων εκείνων ενώ τους γονείς μας φεύγει ανεπηστρεφει!! Το σημαντικότερο είναι ότι οι γενιές η τωρινές δεν έχουν ιδανικά αρχές και αρετές να της κάνουμε θεμέλιο δυνατό που πάνω σ' αυτό θα χτίσουνε τα πάντα!! Εμείς είχαμε δυνατούς θεσμούς της οικογένειας της φιλίας της συγγένειας!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ο μεγαλοιδεατισμος τα ρήμαξε όλα. κάποια απο τα παραπάνω είναι ντροπή και όνειδος στις e-μερες μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. KSENOFERTH KOULTOURA TA RIMAKSE OLLA ,,KYNHTA XASISSIA XAPIA ANOMALIES SEX PORNO STO LAPTON ,,,,XATHIKAN ITHI KAI ETHIMA ,,,,XALASE OI KYNONIA DYSTHXOS

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωστά τα λες αλλά να τα έλεγες και στα Ελληνικά ;
      Από ότι φαίνεται είσαι ο πρώτος που καταπάτησες όσα είπες.
      Ψεύτη.

      Διαγραφή
  5. 1) Και τώρα μένουμε νηστικοί πριν την Θεία Κοινωνία.

    2) Το σιχαμένο, επικίνδυνο και καθόλου διασκεδαστικό παιχνίδι της μακρυάς γαϊδούρας τί το θέλατε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το ερώτημα είναι αν θα επιτρέπαμε σήμερα στα παιδιά μας κάτι από αυτά.... Να κατέβει στο ποτάμι, να σκαρφαλώσει στα βράχια, να κάνει ποδήλατο χωρίς κράνος, να μείνει έξω όλη μέρα και να τριγυρίζει στην πόλη χωρίς να ξέρουμε πού βρίσκεται. Να παίξει παιχνίδια που θεωρούμε επικίνδυνα. Νομίζω πως όχι. το βασικό επιχείρημά μας είναι ότι τώρα αλλάξαν οι καιροί, χάλασε ο κόσμος κλπ. Νομίζω όμως ότι έχουμε αλλοιωθεί κι εμείς από το πνεύμα της εποχής. Χτυπάει το παιδί μας από δικό του λάθος και ψάχνουμε να βρούμε υπεύθυνους για να τους κάνουμε μήνυση. Και πού να τολμήσει κάποιος να μαλώσει το ΔΙΚΟ ΜΑΣ παιδί για μια αταξία του. Είμαστε έτοιμοι να τον δείρουμε. Γιατί έτσι νομίζουμε ότι είμαστε σωστοί και κυρίως υπεύθυνοι γονείς.Ξεχνάμε τα δικά μας παιδικά χρόνια και αισθανόμαστε ασφαλείς μόνο όταν το παιδί είναι στο δωμάτιό του, ας είναι και με το κινητό στο χέρι. Όμως, όπως είπε κι ένας φίλος, οι πραγματικοί κίνδυνοι βρίσκονται μέσα στο σπίτι και όχι έξω όπου θα βγει το παιδί να παίξει. Πώς γίναμε έτσι;...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τίμια παιχνίδια με διδάγματα. Ο χοντρός πηδούσε τελευταίος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ