Τζεσάρα μας έφερε στα... ίσα μας. Τα λέγαμε κατ' ιδίαν με την Τζέσυ, σαν να έβγαινε ο λόγος του ενός μέσα από το λόγο και την ψυχή του άλλου. Όλα ψέματα, με το που κλείσεις τα μάτια σου έχει τελειώσει το σύμπαν, ειδικά στο ματαιόδοξο χώρο, τον καλλιτεχνικό. Είναι ένα τίποτα... κυριολεκτικά.
Η Τζέσυ ήταν ένα από τα ελάχιστα άτομα που είχα επικοινωνία, ειδικά από το χώρο μας... Έχει ανατρέψει όλες το ισορροπίες για μένα η απώλεια αυτή. Δεν έχω διάθεση να δουλέψω, να κάνω τίποτα. Η Τζέσυ κανονικά έχει αναστηθεί για μένα, έχει ξεπεράσει το φόβο, τα αναθεώρησα όλα, γι’ αυτό δεν έχω πρόγραμμα. Η Τζέσυ ήταν αδελφή ψυχή. Με πάντρεψε, κάναμε ένα γάμο εντελώς κινηματογραφικό. Φορούσαμε όλοι μαύρα γυαλιά, λες και γυρίζαμε ταινία στο Δημαρχείο Αθηνών, ήμασταν 6 άτομα όλοι κι όλοι. Βάφτισε την κόρη μου, κάτι που θεωρώ σημαντικό, ως πνευματική μητέρα, ήταν μεγάλη ψυχή. Ήταν Δεκαπενταύγουστος, στην Παναγία Σουμελά, και κάναμε κάτι γλέντια... εκεί έγινε η βάφτιση. Της το είχα πει πέρυσι...
Τι της είχες πει;
«Κουμπάρα, με μικρόφωνο και να μην ακούγεσαι... σαν να βρίσκεσαι σία τάρταρα του Άδη;», όταν δούλευε πέρυσι στο θέατρο «Χυτήριο», στην τελευταία παράσταση... «Γράφ' τα όλα κανονικά», της είπα, «διότι οι παραστάσεις έρχονται και παρέρχονται και επανακάμπτουν, η κουμπάρα όχι».
Τι σου απάντησε όταν της το είπες;
Η Τζέσυ ήταν τόσο ευθυνόφοβη, συνεπής επαγγελματίας... την παρότρυναν και άλλοι, δεν το είπα μόνο εγώ. Την είδα τρομοκρατημένη, να μη φανεί ότι παρατάει κάτι. Αν είναι δυνατόν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.