Η ιστορία της ταύτισης του Αγίου Γεωργίου με την πιπεριά αρχίζει στα μέσα του 1960, όταν ορισμένοι κάτοικοι κατασκευάζουν τα πρώτα ξύλινα θερμοκήπια. Ο Άγιος Γεώργιος και τα γειτονικά Μονόσπιτα είναι δύο κοινότητες του νομού Ημαθίας που κατάφεραν να γίνουν γνωστές στο πανελλήνιο για
την αγροτική τους δραστηριότητα. Η μεν πρώτη γιατί έχει από τις μεγαλύτερες παραγωγές πιπεριάς στην Ελλάδα και η δεύτερη γιατί αποτελεί το κέντρο συγκέντρωσης για την παραγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού και την εμπορία οπωροφόρων και δασικών δέντρων στην Ελλάδα.
Είναι δύο φωτεινές εξαιρέσεις αφού οι δραστηριότητες που αναπτύσσουν αποτελούν το βασικό οικονομικό πόρο των κατοίκων, ενώ δίνουν ταυτόχρονα τη δυνατότητα να ασχοληθούν επαγγελματικά και οι νέοι άνθρωποι, μειώνοντας έτσι θεαματικά την ανεργία. Επένδυσαν στον πρωτογενή παραγωγή και μείωσαν την ανεργία. Η ιστορία της ταύτισης του χωριού με την πιπεριά αρχίζει στα μέσα του 1960, όταν ορισμένοι κάτοικοι κατασκευάζουν τα πρώτα ξύλινα θερμοκήπια.
Οι τεχνολογικές εξελίξεις, η βελτίωση των εγκαταστάσεων, η είσοδος της χώρας στην ΕΟΚ και οι αυξημένες τιμές του προϊόντος σε σχέση με άλλες παραγωγές, την δεκαετία 1970-1980, έχουν ως αποτέλεσμα την καθολική επικράτηση της καλλιέργειας, σχεδόν στο σύνολο του πληθυσμού του χωριού.
Το προϊόν γίνεται γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Έτσι, το οικονομικό επίπεδο των κατοίκων του χωριού ανεβαίνει θεαματικά. Ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων η οικονομική, κρίση επηρεάζει και τους παραγωγούς του χωριού. Η μείωση των τιμών και η αύξηση του κόστους παραγωγής οδηγεί πολλούς καλλιεργητές να εγκαταλείψουν τα θερμοκήπιά τους και να στραφούν σε άλλες δραστηριότητες.
Μπορεί η παραγωγή της πιπεριάς να μειώθηκε τα τελευταία χρόνια όμως δεν παύει ο Άγιος Γεώργιος να είναι το κύριο χωριό που τροφοδοτεί τη Βόρεια Ελλάδα, και όχι μόνο, μ’ αυτό το προϊόν τους καλοκαιρινούς μήνες και το φθινόπωρο.
Στον Άγιο Γεώργιο καλλιεργούνται περισσότερα από 2000 στρέμματα θερμοκηπιακών κηπευτικών. Κυριότερος πελάτης είναι η Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης.
την αγροτική τους δραστηριότητα. Η μεν πρώτη γιατί έχει από τις μεγαλύτερες παραγωγές πιπεριάς στην Ελλάδα και η δεύτερη γιατί αποτελεί το κέντρο συγκέντρωσης για την παραγωγή πολλαπλασιαστικού υλικού και την εμπορία οπωροφόρων και δασικών δέντρων στην Ελλάδα.
Είναι δύο φωτεινές εξαιρέσεις αφού οι δραστηριότητες που αναπτύσσουν αποτελούν το βασικό οικονομικό πόρο των κατοίκων, ενώ δίνουν ταυτόχρονα τη δυνατότητα να ασχοληθούν επαγγελματικά και οι νέοι άνθρωποι, μειώνοντας έτσι θεαματικά την ανεργία. Επένδυσαν στον πρωτογενή παραγωγή και μείωσαν την ανεργία. Η ιστορία της ταύτισης του χωριού με την πιπεριά αρχίζει στα μέσα του 1960, όταν ορισμένοι κάτοικοι κατασκευάζουν τα πρώτα ξύλινα θερμοκήπια.
Οι τεχνολογικές εξελίξεις, η βελτίωση των εγκαταστάσεων, η είσοδος της χώρας στην ΕΟΚ και οι αυξημένες τιμές του προϊόντος σε σχέση με άλλες παραγωγές, την δεκαετία 1970-1980, έχουν ως αποτέλεσμα την καθολική επικράτηση της καλλιέργειας, σχεδόν στο σύνολο του πληθυσμού του χωριού.
Το προϊόν γίνεται γνωστό όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις γειτονικές βαλκανικές χώρες. Έτσι, το οικονομικό επίπεδο των κατοίκων του χωριού ανεβαίνει θεαματικά. Ωστόσο με το πέρασμα των χρόνων η οικονομική, κρίση επηρεάζει και τους παραγωγούς του χωριού. Η μείωση των τιμών και η αύξηση του κόστους παραγωγής οδηγεί πολλούς καλλιεργητές να εγκαταλείψουν τα θερμοκήπιά τους και να στραφούν σε άλλες δραστηριότητες.
Μπορεί η παραγωγή της πιπεριάς να μειώθηκε τα τελευταία χρόνια όμως δεν παύει ο Άγιος Γεώργιος να είναι το κύριο χωριό που τροφοδοτεί τη Βόρεια Ελλάδα, και όχι μόνο, μ’ αυτό το προϊόν τους καλοκαιρινούς μήνες και το φθινόπωρο.
Στον Άγιο Γεώργιο καλλιεργούνται περισσότερα από 2000 στρέμματα θερμοκηπιακών κηπευτικών. Κυριότερος πελάτης είναι η Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης.
Το χωριό των φυτωρίων
Στα Μονόσπιτα Ημαθίας συγκεντρώνεται όλη η δραστηριότητα της έρευνας και παραγωγής πολλαπλασιαστικού υλικού, αν όχι σε όλη την Ελλάδα, σίγουρα σε Μακεδονία και Θράκη.
Λειτουργούν περισσότερες από 90 αδειοδοτημένες επιχειρήσεις φυτωρίων και σχεδόν το 99% της δραστηριότητας των κατοίκων αφορά στον τομέα αυτό. Είναι το μοναδικό χωριό συγκέντρωσης τέτοιας δραστηριότητας από τότε που ξεκίνησε η δενδροκομία στην περιοχή τη δεκαετία του ’50. Στα κτήματα του Λαναρά, λίγο πιο έξω από τα Μονόσπιτα, φύτευσαν τα πρώτα δέντρα ροδάκινα και μήλα και κάποιοι που δούλευαν στα χωράφια αυτά ως εργάτες ξεκίνησαν να κάνουν τα φυτώρια τα οποία μένουν μέχρι και σήμερα.
Στα Μονόσπιτα Ημαθίας συγκεντρώνεται όλη η δραστηριότητα της έρευνας και παραγωγής πολλαπλασιαστικού υλικού, αν όχι σε όλη την Ελλάδα, σίγουρα σε Μακεδονία και Θράκη.
Λειτουργούν περισσότερες από 90 αδειοδοτημένες επιχειρήσεις φυτωρίων και σχεδόν το 99% της δραστηριότητας των κατοίκων αφορά στον τομέα αυτό. Είναι το μοναδικό χωριό συγκέντρωσης τέτοιας δραστηριότητας από τότε που ξεκίνησε η δενδροκομία στην περιοχή τη δεκαετία του ’50. Στα κτήματα του Λαναρά, λίγο πιο έξω από τα Μονόσπιτα, φύτευσαν τα πρώτα δέντρα ροδάκινα και μήλα και κάποιοι που δούλευαν στα χωράφια αυτά ως εργάτες ξεκίνησαν να κάνουν τα φυτώρια τα οποία μένουν μέχρι και σήμερα.
Στο συγκεκριμένο χωριό παράγονται εκατομμύρια φυτά από ροδακινιές, βερυκοκιές, δαμασκηνιές, αχλαδιές, συκιές καρυδιές ενώ αποτελεί και σημαντικό εξαγωγικό κέντρο πολλαπλασιαστικού υλικού. Είναι δύο μικρές κοινωνίες που έχουν αποκτήσει τεχνογνωσία και η προσπάθεια που κάνουν είναι αξιόλογη. Παρά την οικονομική κρίση αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση και για άλλες περιοχές.
Πηγή: news247.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούμε τα σχόλια να είναι σύντομα και να χρησιμοποιείτε nickname για τη διευκόλυνση του διαλόγου. Ο «Βεροιώτης» δεν υιοθετεί τις απόψεις των σχολιαστών, οι οποίοι και είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για αυτές.