Η εορτή των Αγίων Πέντε Ιερομαρτύρων στη Νάουσα

Την Πέμπτη της Διακαινησίμου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Ναούσης επι της εορτή των Αγίων Πέντε Ιερομαρτύρων που μαρτύρησαν στον χώρο του Ιερού Ναού ενώ λειτουργούσαν το έτος 1822.
Διαβάστε αναλυτικά την ομιλία του Σεβασμιωτάτου στην Θεία Λειτουργία:

«Χθές συνεθαπτόμην σοι, Χριστέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀναστάντι σοι· συνεσταυρούμην σοι χθές, αὐ­τός με συνδόξασον, Σωτήρ, ἐν τῇ βα­σιλείᾳ σου».

Οἱ στίχοι αὐτοί ἀπό τόν ἀνα­στά­σιμο κανόνα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ, πού ψάλλουμε ἀπό τήν Κυριακή τοῦ Πάσχα, δέν ἀποτελοῦν μόνο τήν ἱκεσία τοῦ ἱε­ροῦ ὑμνογράφου ἀλλά καί τοῦ κά­θε πιστοῦ, πού ζητᾶ ἀπό τόν ἀνα­στάντα Κύριο, τόν σωτήρα καί λυ­τρωτή τῶν ἀνθρώπων, νά τοῦ χα­ρίσει τή δόξα τῆς οὐρανίου βα­σι­λείας του.

Οἱ στίχοι ὅμως αὐτοί θά μποροῦ­σαν νά εἶναι καί οἱ λόγοι τῶν πέ­ντε Να­ου­σαίων ἱερομαρτύρων, τῶν ὁ­ποί­ων τήν ἱερά μνήμη ἐπιτε­λοῦ­με σή­μερα, τρεῖς μόλις ἡμέρες πρίν ἀπό τή μεγάλη θυσία τῶν Να­ου­σαίων καί τήν ὁλοκληρωτική κα­τα­­στρο­φή τῆς ἡρωικῆς μας πό­λε­ως.

Γιατί ὄντως δέν εἶχαν περάσει πα­­­­ρά μόνο λίγες ἡμέρες ἀπό τή Με­­­γάλη Πέμπτη καί τή Μεγάλη Παρασκευή, κατά τίς ὁποῖες οἱ πέ­ντε ἱερεῖς εἶχαν ζήσει τή Σταύ­ρω­ση καί τήν ταφή τοῦ Κυρίου μας, καί ἀκόμη λιγότερες ἀπό τήν Κυ­ριακή τοῦ Πάσχα, κατά τήν ὁποία εἶχαν ἑορ­τάσει πανηγυρικά τή λαμ­προ­φόρο Ἀνάσταση τοῦ Χρι­στοῦ.

Καί σάν σήμερα, Πέμπτη τῆς Δια­και­νησίμου, σήμανε ἡ ὥρα τῆς δι­κῆς τους σταυρώσεως, τοῦ δικοῦ τους μαρτυρίου, καί μάλιστα στήν πιό ἱερή ὥρα, τήν ὥρα τῆς θείας Λει­τουργίας.

Λίγο πρίν νά προσ­φέρουν καί πά­λι τήν ἀναίμακτη θυσία «εἰς ἀνά­μνησιν» τοῦ Χρι­στοῦ, κατά τήν ἐν­τολή του, προσ­φέρουν τή δική τους θυσία, τή θυ­σία τῆς ζωῆς τους στόν Κύριο, πού ἔγινε θυσία γιά μᾶς, πού ἔγινε θυσία γιά νά ἀπαλλάξει τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν κατάρα τῆς ἁμαρτίας.

Ἡ ὀργή καί ἡ ὁρμή τῶν Τούρκων γιά νά κα­ταστρέψουν τήν πόλη τῆς Ναού­σης, πού εἶχε ἐπαναστα­τήσει πρίν ἀπό μερικές ἑβδομάδες διεκδικώ­ντας τήν ἐλευθερία της, ξέσπασε πρῶτα στόν ναό τοῦ ἁ­γίου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, ὅπου λειτουργοῦσαν οἱ πέντε ἱε­ρεῖς. Ἐκεῖ, μέσα στόν ναό τοῦ τρο­παιο­φόρου μεγαλομάρτυρος, σέ αὐτόν ἐδῶ τόν ναό, βρῆ­καν οἱ πέντε ἱερεῖς μαρτυρικό τέ­λος, γιά νά μήν ἀρνηθοῦν τήν πί­στη τους, γιά νά μήν προδώσουν τήν ἀγάπη τους στόν Χριστό, γιά νά μήν ἀφήσουν τό βάρβαρο πλῆ­θος νά βεβηλώσει τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, γιά νά μήν ἀφήσουν ἀπρο­στά­­τευ­το τό ποίμνιό τους.

Πέμπτη τῆς Διακαινησίμου καί οἱ πέντε ἱερεῖς ἔζησαν μέ τό μαρ­τύ­ριό τους τήν προσω­πική τους Με­γάλη Πέμπτη. Συσταυρώθηκαν μα­ζί μέ τόν Χριστό καί τό μαρ­τυ­ρικό τους αἷμα ἑνώθηκε μέ αὐτό τοῦ Κυρίου τους. Τόν ἀκολούθησαν στή ζωή, σάν τούς μαθητές του, ἀφιερώνοντας τόν ἑαυτό τους στή διακονία του. Τόν ἀκολούθησαν στό μαρτύριο καί τή θυσία, μέ­νο­ντας «πιστοί ἄχρι θανάτου», χωρίς νά δειλιάσουν, χωρίς νά φοβη­θοῦν, γιατί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χρι­στοῦ, πού εἶχαν ἑορτάσει πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες, τούς γέμιζε μέ τήν ἐλπίδα ὅτι ἡ θυσία γιά τόν Χρι­στό δέν εἶναι χαμένη, ὅτι τό μαρτύριο γιά τήν πίστη του δέν εἶναι θά­να­τος, ἀλλά ζωή. Γι᾽ αὐτό καί μπο­ροῦ­σαν μέ πίστη νά ἐπα­να­λά­βουν τούς λόγους τοῦ ἱεροῦ ὑμνο­γρά­φου: «Χθές συνεθαπτό­μην σοι, Χρι­στέ, συνεγείρομαι σήμερον ἀνα­­­στάντι σοι», ἀλλά καί νά τοῦ ζητοῦν: «Αὐ­τός με συνδόξασον, Σω­τήρ, ἐν τῇ βα­σιλείᾳ σου».

Ἡ θυσία τους γιά τόν Χριστό λο­γί­­ζεται ὡς θυσία μέ τόν Χριστό, καί γι᾽ αὐτό δέν πεθαίνουν μόνο μαζί του, ἀλλά ἀναστήνονται μαζί του στήν αἰώνιο ζωή πού προσφέ­ρει ὁ ἀναστάς Κύριος σέ ὅσους μέ­νουν πιστοί μέχρι τό τέλος στό ὄνομά του.

Καί ἐάν ἡ ἐπίγεια ζωή τῶν ἑορταζομένων ἁγίων ἱερομαρτύ­ρων κα­τέ­ληξε στό μαρτύριο, ὅπως ἡ ζωή τοῦ Χριστοῦ στήν ἀτιμω­τι­κή τιμω­ρία τοῦ Σταυροῦ, ἡ αἰώνια ζωή δέν εἶναι μόνο ἀπαλλαγμένη ἀπό τόν πόνο καί τήν ὀδύνη, ἀλλά εἶ­ναι καί γεμάτη μέ δόξα, δόξα σάν αὐτή πού χαρίζει ὁ Χριστός στούς ἐκλεκτούς του, σέ αὐτούς πού τόν δόξασαν στή γῆ, ὅπως οἱ ἅγιοι πέντε ἱερομάρ­τυ­ρες τῆς Να­ού­σης μέ τό μαρτύριό τους, ἀνοί­γοντας τόν δρόμο γιά τή με­γά­λη χο­ρεία τῶν μαρτύρων, ἀν­δρῶν, γυ­ναικῶν καί παίδων, πού θά ἀκολουθοῦσε τίς ἑπόμενες ἡμέ­ρες μέ τό μαρτύριο τῶν Ναου­σαί­ων στό Κιόσκι, στόν καταρράκτη ἀλλά καί στή Θεσ­σα­λονίκη.

Αὐτούς τούς συμπολίτες μας ἁγίους ἱερομάρτυρες τιμοῦμε καί ἐμεῖς σή­μερα, ἐδῶ μέσα στόν ναό τοῦ μαρτυρίου τους, μέσα στήν χαρμόσυνη ἀ­τμό­­σφαιρα τῆς ἑβδο­μάδος τοῦ Πά­σχα, ὄχι γιατί αὐτοί ἔχουν ἀνά­γκη ἀπό τή δική μας τι­μή, γιατί ἡ τιμή καί ἡ δόξα πού ἀπολαμ­βά­νουν στόν οὐρανό εἶναι ἀσύγκρι­τη, ἀλ­λά γιατί ἡ ἀνάμνηση τῆς θυ­σίας τους γιά χάρη τῆς πίστεως καί τῆς πατρίδος ἐνισχύει καί τό δικό μας φρόνημα, ἰδιαι­τέ­ρως στίς δύσκο­λες ἡμέρες πού δι­έρ­χεται ἡ πα­τρίδα μας καί ἡ Μα­κε­δονία μας σή­μερα.

Καί εἶναι χρέ­ος τιμῆς πρός τούς ἁγίους Να­ου­σαί­ους μάρτυρες, κλη­­ρικούς καί λαϊ­κούς, νά τιμή­σουμε καί ἐμεῖς καί τήν πίστη μας καί τήν πα­τρίδα μας ὑπερασπιζό­μενοι τά δί­καιά της μέ κάθε τρόπο καί, ἄν χρειαστεῖ, καί μέ κάθε θυ­σία, γιά νά ἀποδείξουμε ὅτι ἡ δική τους θυσία καί γιά τήν πίστη στόν Χριστό καί γιά τήν ἐλευθερία τῆς πατρίδος δέν πῆγε χαμένη.

Εἴθε ἡ εὐχή τους νά μᾶς συνοδεύει καί νά μᾶς ἐνισχύει στόν καθημερινό μας ἀγώνα καί ἰδιαίτερα στούς ἀγῶνες πού δίνουμε σήμερα καί γιά τήν πίστη ἀλλά καί γιά τήν πατρίδα μας. Ἀμήν.