ελληνικό αθλητισμό και ότι από τον συγκεκριμένο χώρο βγαίνουν σημαντικοί άνθρωποι για την κοινωνία μας. Διαβάστε αναλυτικά την τοποθέτησή της:
«Υπήρξα και εγώ στην θέση των αδικημένων πλέον μαθητών-αθλητών. Μάλιστα όταν ακόμα οι πανελλήνιες ήταν δύο χρονιές με 9 μαθήματα. Για το λόγο αυτό:
●Δεν θα ξεχάσω όταν έφευγα σαν μαθήτρια ακόμα από το σπίτι στις 7:30 το πρωί και επέστρεφα το βράδυ στις 9 μετά απο φροντιστήρια και προπόνηση και έπρεπε να βρω το κουράγιο να διαβάσω..
●Δεν θα ξεχάσω ακόμα και τις φορές που πήγα αδιάβαστη στο σχολείο γιατί με πήρε ο ύπνος με το που επέστρεφα το βράδυ στο σπίτι..
●Δεν θα ξεχάσω τις εκδρομές που δεν πήγα με τους συμμαθητές μου για να μην αφήσω τις προπονήσεις μου..
●Δεν θα ξεχάσω τις εξόδους που έχασα με τις παρέες μου γιατί είχα αγώνα την επόμενη ημέρα..
●Δεν θα ξεχάσω τους δικούς μου,να στεναχωριούνται όταν με έβλεπαν από παιδί ακόμα να πονάω..
●Δεν θα ξεχάσω όταν αρρώσταινα που δεν έκανα κοπάνα,γιατί η μαμά μου δεν θα με άφηνε να πάω και προπόνηση..
●Δεν θα ξεχάσω το κλάμα μου,κάθε φορά που δεν πήγαινα όσο καλά θα ήθελα...
●Δεν θα ξεχάσω,το πρόγραμμα που έφτιαχνα στην διάρκεια των εξετάσεων για να μπορέσω να μοιράσω σωστά διάβασμα και όχι τις βόλτες όπως άλλα παιδιά,αλλά διάβασμα και προπόνηση..
●Δεν θα ξεχάσω την βροχή και το χιόνι,όταν οι συνομήλικοί μου ήταν στην ζεστασιά του σπιτιού τους ή σε κάποιο μαγαζί και έπαιζαν ηλεκτρονικά...
■Κατάφερα λοιπόν,πήρα ενα ρημάδι ποσοστό για να περάσω σε μια σχολή σαν ανταμοιβή σε όλα αυτά που ακόμα δεν έχω ξεχάσει..δεν το χρειάστηκα τελικά..τα κατάφερα με τον βαθμό μου..ήξερα όμως ότι κάποιοι με επιβράβευαν για όλα αυτά που ακόμα θυμάμαι..χωρίς να στερήσω σε κανέναν/καμία συνομήλικο/η μου τίποτα..στερούσα αποκλειστικά και εν γνώση μου,μόνο στον εαυτό μου.
●Δεν θα ξεχάσω όταν έφευγα σαν μαθήτρια ακόμα από το σπίτι στις 7:30 το πρωί και επέστρεφα το βράδυ στις 9 μετά απο φροντιστήρια και προπόνηση και έπρεπε να βρω το κουράγιο να διαβάσω..
●Δεν θα ξεχάσω ακόμα και τις φορές που πήγα αδιάβαστη στο σχολείο γιατί με πήρε ο ύπνος με το που επέστρεφα το βράδυ στο σπίτι..
●Δεν θα ξεχάσω τις εκδρομές που δεν πήγα με τους συμμαθητές μου για να μην αφήσω τις προπονήσεις μου..
●Δεν θα ξεχάσω τις εξόδους που έχασα με τις παρέες μου γιατί είχα αγώνα την επόμενη ημέρα..
●Δεν θα ξεχάσω τους δικούς μου,να στεναχωριούνται όταν με έβλεπαν από παιδί ακόμα να πονάω..
●Δεν θα ξεχάσω όταν αρρώσταινα που δεν έκανα κοπάνα,γιατί η μαμά μου δεν θα με άφηνε να πάω και προπόνηση..
●Δεν θα ξεχάσω το κλάμα μου,κάθε φορά που δεν πήγαινα όσο καλά θα ήθελα...
●Δεν θα ξεχάσω,το πρόγραμμα που έφτιαχνα στην διάρκεια των εξετάσεων για να μπορέσω να μοιράσω σωστά διάβασμα και όχι τις βόλτες όπως άλλα παιδιά,αλλά διάβασμα και προπόνηση..
●Δεν θα ξεχάσω την βροχή και το χιόνι,όταν οι συνομήλικοί μου ήταν στην ζεστασιά του σπιτιού τους ή σε κάποιο μαγαζί και έπαιζαν ηλεκτρονικά...
■Κατάφερα λοιπόν,πήρα ενα ρημάδι ποσοστό για να περάσω σε μια σχολή σαν ανταμοιβή σε όλα αυτά που ακόμα δεν έχω ξεχάσει..δεν το χρειάστηκα τελικά..τα κατάφερα με τον βαθμό μου..ήξερα όμως ότι κάποιοι με επιβράβευαν για όλα αυτά που ακόμα θυμάμαι..χωρίς να στερήσω σε κανέναν/καμία συνομήλικο/η μου τίποτα..στερούσα αποκλειστικά και εν γνώση μου,μόνο στον εαυτό μου.
Έρχονται λοιπόν κάποιοι κύριοι του ΣτΕ,και λένε, σε όλα αυτά τα παιδιά που συνεχίζουν εν γνώση τους να στερούνται τις παιδικότητα της ηλικίας τους,ότι δεν αξίζετε την επιβράβευση...
Είναι σίγουρα άνθρωποι που δεν πόνεσαν, δεν έκλαψαν,δεν ένιωσαν την καρδιά τους να κοντεύει να βγει από το στήθος από την κούραση, είναι άνθρωποι που όταν κάποιοι τους έλεγαν δεν μπορείς συμφωνούσαν και έσκυβαν το κεφάλι..
Έτσι συμφώνησαν και τώρα, με κάποιους που τους έπεισαν..γιατί στην ζωή τους δεν έχουν να θυμούνται τίποτα από όλα αυτά που θα θυμάμαι εγώ και τα νέα παιδιά...
Ο αθλητισμός κύριοι βγάζει διπλά σημαντικούς ανθρώπους για την κοινωνίας μας. Χωνέψτε το...»
