Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου

Την Κυριακή 24 Δεκεμβρίου το πρωί, Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου. Στη συνέχεια ο Μηροπολίτης πήρε τον λόγο και μεταξύ άλλων ανέφερε τα εξής: «Παραμονή της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων και η Εκκλη­σία μας, μας προετοιμάζει καί πάλι γιά τό μεγάλο γεγονός τῆς Γεν­νή­σεως τοῦ Χριστοῦ, ἀποκαλύπτο­ντάς μας τό προαιώνιο σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ πεπτωκότος ἀνθρώπου.

Καί τό σχέδιο αὐτό δέν εἶναι ἕνα πρόχειρο καί βιαστικό σχέδιο. Ὁ Θε­ός μεριμνᾶ γιά τήν κάθε λεπτο­μέ­ρειά του μέ πολλή ἀγάπη, ὥστε νά εἶναι ὅσο τό δυνατόν πιό ἀπο­τε­λεσματικό. Αὐτό ἀποδεικνύει καί ἡ ἐπιλογή τοῦ ὀνόματος πού ἐπρό­­κειτο νά λάβει ὁ Υἱός καί Λό­γος τοῦ Θεοῦ καί τό ὁποῖο προ­εῖπε ὁ προφήτης Ἡσαΐας. «Καί καλέ­σου­σι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾽ ἡ­μῶν ὁ Θεός».

Τό ὄνομα δέν εἶναι καθόλου τυ­χαῖο ἤ συμπτωματικό. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται ἄνθρωπος καί ἔρχε­ται στή γῆ γιά νά προσφέρει στόν ἄνθρωπο αὐτό πού στερήθηκε μέ τήν ἀπομάκρυνσή του ἀπό τόν πα­ράδεισο τῆς Ἐδέμ ἐξαιτίας τῆς πα­ρακοῆς του. Ἔρχεται γιά νά τοῦ προσ­φέρει τή δυνατότητα νά βρί­σκε­ται καί πάλι κοντά στόν Θεό, νά ζεῖ μέσα στήν παρουσία του, νά ἀπολαμβάνει τή χάρη του ἀπαλ­λαγ­μένος ἀπό τόν μεσότοιχο τῆς ἔχθρας πού εἶχε δημιουργήσει ἡ ἁμαρτία.

Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γίνεται ἄνθρω­πος γιά χάρη τοῦ ἀνθρώπου, καί τό ὄνομα πού παίρνει ὡς ἄνθρω­πος εἶναι αὐτό πού περιγράφει τήν ἀποστολή του στόν κόσμο, αὐτό πού ἐκφράζει τή δωρεά τοῦ Θεοῦ στό πλάσμα του, αὐτό πού θυμίζει καί θά ὑπενθυμίζει διαρκῶς στούς ἀνθρώπους ὅτι ὁ Χριστός ἦρθε στόν κόσμο γιά νά φέρει καί πάλι τόν Θεό ἀνάμεσα στούς ἀνθρώ­πους.

«Μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός». Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός πού θά προσκυνήσουμε αὔριο, ἀδελφοί μου, ὡς βρέφος ἐ­σπαργανωμένο στό σπήλαιο τῆς Βη­θλεέμ. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ἀνε­ξάρτητα ἀπό τό ἐάν κάποιοι τόν ἀμ­φισβητοῦν, τόν ἀρνοῦνται, τόν συκοφαντοῦν, τόν εἰρωνεύονται. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός πού εἶναι μαζί μας, ἀνεξάρτητα ἀπό τό ἐάν κά­ποιοι θέλουν νά τόν βγάλουν ἀπό τή ζωή μας καί ἀπό τή ζωή τοῦ κό­σμου. Εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός πού εἶ­ναι μαζί μας, καί μᾶς προσφέρει τή δύναμή του, ὥστε νά μποροῦμε νά τόν πλησιάσουμε, νά ζήσουμε μαζί του, νά ἀντιμετωπίσουμε ὅλα αὐ­τά πού θέλουν νά μᾶς ἀπομακρύ­νουν ἀπό κοντά του, ὅλους ἐκεί­νους πού ἀμφισβητοῦν τή δύναμή του καί τήν παρουσία του στή ζωή μας, ὅλους ἐκείνους πού ἀρνοῦ­νται τήν ὕπαρξή του καί προσπα­θοῦν νά μᾶς πείσουν νά τούς ἀκο­λουθήσουμε.

«Καί καλέσουσι τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ, ὅ ἐστιν μεθερμη­νευ­ό­μενον μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός».

Ἀδελφοί μου, κανένας ἀπό ἐμᾶς δέν θέλει νά εἶναι μόνος του. Ὅλοι ἐπιθυμοῦμε καί ἐπιδιώκουμε νά βρισκόμασθε μαζί μέ ἄλλους ἀνθρώπους, ἰδιαιτέρως μαζί μέ ἀν­­θρώπους πού μᾶς ἀγαποῦν, μέ ἀνθρώπους πού μποροῦν νά μᾶς προσφέρουν ἀσφάλεια, προστασία καί στήριξη στή ζωή μας. Ὅλοι θέ­λουμε νά βρισκόμασθε κοντά σέ ἀνθρώπους πού ἐκτιμοῦμε καί ἀγα­ποῦμε, νά βρισκόμασθε κοντά σέ προσφιλῆ καί οἰκεῖα μας πρό­σωπα, ἰδιαίτερα αὐτές τίς ἑόρτιες ἡμέρες.

Ὅμως συχνά ξεχνοῦμε τή με­γά­λη δυνατότητα πού μᾶς δίδει ὁ Θεός καί τήν τεράστια προσφορά τῆς ἀγάπης του. Γιατί ὁ Θεός μᾶς δίδει τή δυνατότητα νά εἴμασθε μα­ζί του καί νά εἶναι μαζί μας. Μᾶς προσφέρει τή θαλπωρή καί τήν ἀσφάλεια τῆς παρουσίας του στή ζωή μας καί στήν ψυχή μας. Μᾶς προσφέρει τήν ἐγγύηση ὅτι, ἐάν μείνουμε κοντά του, δέν θά εἴ­μα­σθε ποτέ μόνοι μας, ὄχι μόνο αὐ­­τές τίς ἡμέρες ἀλλά «πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς ἡμῶν».

Καί μᾶς δίδει ὁ Θεός αὐτή τή δυ­να­­τότητα ὑπό μία καί μόνο προ­ϋ­πό­θεση: νά ἀποδεχθοῦμε τήν προσ­­­φορά του καί νά θελήσουμε νά εἴμασθε κοντά του, ζώντας σύμ­­φωνα μέ τό θέλημά του καί ἀκο­λουθώντας τίς ἐντολές του στή ζωή μας.
Ἄς μήν καθυστερήσουμε, ἀδελ­φοί μου, ἀλλά ἄς σπεύσουμε νά ἀξιοποιήσουμε αὐτή τήν προσφο­ρά τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ μέ μεγα­λύτερο ζῆλο καί μέ μεγαλύτερη προθυμία ἀπό αὐτήν μέ τήν σπεύ­δουμε νά ἀξιοποιήσουμε τίς κάθε εἴδους ἀνθρώπινες προσφορές. Ἄς σπεύσουμε νά ἐκμεταλλευθοῦμε τήν εὐκαιρία πού μᾶς δίδει ἡ αὐ­ρι­α­νή μεγάλη ἑορτή τῆς Γεννή­σεως τοῦ Χριστοῦ, γιά νά ὑπο­δε­χθοῦμε, προετοιμασμένοι μέ τά μέ­σα πού θέ­τει στή διάθεσή μας ἡ Ἐκκλησία μας, μέ τή με­τά­νοια, μέ τήν ἐξο­μο­λόγηση, μέ τήν ταπεί­νω­ση καί μέ τήν ἀγάπη, τόν Χρι­στό στήν ψυχή μας, γιά νά αἰσθαν­θοῦμε τή χαρά καί τήν ἀνάπαυση πού προσφέρει ἡ παρουσία του στή ζωή μας, ἀλλά καί γιά νά νιώσουμε τό μέγεθος τῆς δωρεᾶς τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄν­­θρω­πος, πού ἔγινε τό ταπεινό βρέ­φος τῆς Βηθλεέμ πού θά προ­σκυ­νήσουμε αὔριο, προκειμένου νά μᾶς καταστήσει τέκνα τοῦ Θεοῦ καί κληρονόμους τῆς βασιλείας του, καί νά τοῦ ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας μέ τήν ὑπακοή μας.»