οι εκλιπόντες την έζησαν μέχρι το μεδούλι της και της οποίας υπήρξαν ξεχωριστές φιγούρες, ο καθένας με την διαδρομή του και με το στίγμα του. Ασυμβίβαστοι θα μπορούσε να πει κανείς και αδέσμευτοι.
Μέσα από τους χώρους που δημιούργησαν και εργάστηκαν, στη νύχτα και τη μέρα της Βέροιας, έφτιαξαν αναμνήσεις για όλους μας και ταυτόχρονα, έγιναν μέρος τους. Τους αποχαιρετώ, με την αίσθηση πως έφυγαν νωρίς, ωσάν η ενήλικη, η ώριμη ζωή, να μην ήταν γι’ αυτούς. Έζησαν κι έφυγαν σαν έφηβοι και μαζί τους, λες κι έφυγε τελεσίδικα και η δική μας εφηβεία.
Γιώργος Σ. Χατζηγεωργίου
