ειδικοί, η χρόνια χρήση χασίς επιφέρει σημαντικές και αναίτιες συναισθηματικές μεταπτώσεις που δημιουργούν προβλήματα στην κοινωνική συμπεριφορά των χρηστών. Σύμφωνα με τους ειδικούς οι χρόνιοι χρήστες παρουσιάζουν απάθεια, αποχαύνωση, εξασθένιση της κρίσης, της συγκέντρωσης, της μνήμης και της αντίληψης, μείωση των αντανακλαστικών, διαταραχή στην αντίληψη του χρόνου και την προσοχή.
Παράλληλα, στους χρήστες παρατηρείται μεγάλη έλλειψη ενδιαφέροντοςγια θέματα που αφορούν την καθημερινότητά τους, ενώ σε ότι έχει να κάνει με το θέμα του εθισμού, το χασίς δημιουργεί ψυχολογική εξάρτηση, που σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε μια σχεδόν καταναγκαστικά επαναλαμβανόμενη συχνή χρήση.
Παρόλα αυτά, η εμφάνιση του στις παρέες των νέων της Βέροιας είναι κάτι παραπάνω από συνηθισμένη, σε τέτοιο βαθμό που πλέον δεν ξενίζει ακόμα και τα άτομα που δεν κάνουν χρήση, ενώ σε αρκετές από αυτές τις νεανικές παρέες έχει παρατηρηθεί το φαινόμενο της «απομόνωσης» των όσων δεν κάνουν.
Μάλιστα, η κρίση φαίνεται ότι έχει λειτουργήσει ευνοϊκά προς την εξάπλωση του σε μεγαλύτερες κοινωνικές ομάδες και ακόμα μικρότερες ηλικίες, καθώς προφανώς έχουν «ανάγκη» την έστω και πρόσκαιρη δόση ευδιαθεσίας που χαρίζει στους χρήστες, σε συνδυασμό με την σχετικά φθηνή τιμή που το βρίσκει κανείς στην «πιάτσα».
Τα συμπτώματα, πάντως, δεν παύουν είναι βλαπτικά και αρκετά πιο ύπουλα σε σύγκριση με τα άλλα «χημικά» ναρκωτικά, ενώ όπως και να έχει, κάνοντας χρήση κάνναβης το μυαλό σταματά να είναι «καθαρό» με ότι και αν μπορεί να συνεπάγεται αυτό…
Ειδικά το τελευταίο χρονικό διάστημα, πολλά δελτία τύπου που δημοσιεύονται από την Αστυνομική Διεύθυνση της Ημαθίας κάνουν λόγο για καλλιέργεια χασίς σε διάφορα χωράφια του Δήμου Βέροιας. Άνδρες και γυναίκες ηλικίες από 22 έως και 60 χρονών αρέσκονται στο να βρίσκουν απομονωμένους χώρους, προκειμένου να καλλιεργούν ινδική κάνναβη και στην συνέχεια, είτε να την έχουν για προσωπική τους χρήση, είτε για να την εμπορεύονται. Η Δίωξη Ναρκωτικών της Βέροιας καθημερινά δίνει την δική της μάχη για την αντιμετώπιση του φαινομένου, με ελέγχους, παρακολουθήσεις και συλλήψεις. Ωστόσο, τις περισσότερες φορές και ενώ οι υποθέσεις φτάνουν στο ακροατήριο και οι δράστες καταδικάζονται σε μερικούς μήνες φυλάκισης, αφήνονται ελεύθεροι, λόγω της ελαστικότητας του νόμου. Δεν είναι τυχαίο που πολλές συλλήψεις έχουν να κάνουν με τα ίδια ακριβώς άτομα. Το φαινόμενο έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις και απαιτείται η δραστηριοποίηση των φορών κοινωνικοποίησης του ανθρώπου.
