Στο φυσικό της περιβάλλον, το δεύτερο σπίτι της, έτσι όπως η ίδια αποκάλεσε το ΕΑΚ Μακροχωρίου, συναντήσαμε πριν από λίγες μέρες τη Σοφία Υφαντίδου. Η Βεροιώτισσα πρωταθλήτρια στίβου, μας μίλησε για την καθημερινότητά της, τους επόμενους μεγάλους αθλητικούς στόχους αλλά και τα μετέπειτα σχέδια. Όταν δηλαδή κλείσει ο κύκλος του
πρωταθλητισμού. Το όνομά της ακούστηκε έντονα το τελευταίο διάστημα, αυτή τη φορά όχι λόγω κάποιας αθλητικής επίδοσης αλλά λόγω μιας «διαμάχης» που ξέσπασε στα κοινωνικά δίκτυα μεταξύ μελών της δημοτικής αρχής και της πρωταθλήτριας. Αφορμή στάθηκε η χρήση του ΕΑΚ για τη διοργάνωση εκδηλώσεων από πολιτιστικό σύλλογο της περιοχής, παρά την αντίθετη απόφαση του δημοτικού συμβουλίου.
Πολλά ακούστηκαν, ακόμα περισσότερα γράφτηκαν. Η διαμάχη όμως αυτή έφερε για μια ακόμα φορά στην επιφάνεια τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αθλητές που προπονούνται στο ΕΑΚ. Κάναμε μαζί μια σύντομη αυτοψία στο χώρο, όπου και μας παρουσίασε τις παγίδες τραυματισμού που κρύβονται πίσω από την εγκατάλειψη του χώρου. Η διαμάχη αυτή, «φούντωσε» και φήμες που τη θέλουν υποψήφια δημοτική σύμβουλο στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Σοφία καταρχάς σε ευχαριστούμε πολύ που μας αφιέρωσες λίγο από το χρόνο σου. Πες μας λίγο για την καθημερινότητά σου, πως είναι μια τυπική ημέρα της Σοφίας Υφαντίδου;
Οι επόμενοι αγώνες μου ξεκινούν το Μάρτιο, οπότε αυτή την περίοδο είμαι σε καθημερινές προπονήσεις πριν την έναρξη της προετοιμασίας. Με τον προπονητή μου Κυριάκο Μηνά, βρισκόμαστε εδώ κάθε απόγευμα. Τα πρωινά και το βράδυ που επιστρέφω από την προπόνηση, θα κάνω ότι κάνει συνήθως μια γυναίκα στον προσωπικό της χρόνο. Δουλειές στην πόλη, δουλειές του σπιτιού και συναντήσεις με φίλους. Τώρα όμως που οι προπονήσεις θα γίνονται δυο φορές τη μέρα, πρωί και απόγευμα, ο προσωπικός χρόνος θα μειωθεί.
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
Ο επόμενος μεγάλος μου στόχος είναι τον Αύγουστο του 2018, το Πανευρωπαϊκό του Βερολίνου. Μέχρι τότε, η συμμετοχή σε αγώνες για να κυνηγήσουμε τα όρια.
Για τους Ολυμπιακούς του 2020 στο Τόκυο;
Το 2020 είναι ο μακροπρόθεσμος στόχος μου. Θέλω να καταφέρω άλλη μια συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Πότε σκέφτεται να «κρεμάσει» τα παπούτσια της η Σοφία Υφαντίδου;
Οι Ολυμπιακοί του 2020 στο Τόκυο είναι και εκεί που λέω με τον προπονητή μου ότι θα σταματήσω. Εκεί λέω ότι είναι μια καλή ηλικία για να το κάνω. Για μια γυναίκα, το να συνεχίσεις από αυτή την ηλικία και έπειτα, σημαίνει ότι αφήνεις τη ζωή σου πολύ πίσω. Και ήδη είναι πολύ πίσω.
Και μετά τον πρωταθλητισμό, τι;
Όταν είσαι τόσα χρόνια μέσα στα γήπεδα δε μπορείς απλά να αποχωρήσεις. Θα συνεχίσω να ασχολούμαι με τον αθλητισμό, να είμαι μέσα στο γήπεδο αλλά από την άλλη πλευρά. Μεταφέροντας αυτά που έχω μάθει σε μικρά και μεγάλα παιδιά. Θα ασχοληθώ με την προπονητική. Κάτι που έκανα ένα διάστημα και στο παρελθόν αλλά χρειάζεται 100% αφοσίωση και οι δικές μου προπονήσεις δε με άφηναν να αφοσιωθώ πλήρως.
Το όνομά σου «έπαιξε» πολύ έντονα το τελευταίο διάστημα για τις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του δήμου Βέροιας. Σκέφτεσαι να ασχοληθείς με την τοπική αυτοδιοίκηση;
Κάποιοι ήδη με έχουν ήδη μέσα! Μέχρι πρόσφατα δεν το είχα σκεφτεί αλλά ναι, θα ήθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ. Κυκλοφορώ στη Βέροια σαν πολίτης, βλέπω τα προβλήματα και θα ήθελα να πω και γω τις ιδέες μου για να αλλάξουν κάποια πράγματα. Πολλές φορές απορώ, δεν κυκλοφορούν οι αρμόδιοι στην πόλη; Προσγειώνονται με ένα ελικόπτερο στο Δημαρχείο;
Βέβαια, οι επόμενες εκλογές είναι το 2019, τότε που θα είμαι ακόμα ενεργή αθλήτρια. Πιστεύω ότι δε μπορείς να τα συνδυάσεις αυτά τα δυο. Οπότε δεν το έχω στα άμεσα σχέδιά μου.
Αναφέρθηκες σε προβλήματα που βλέπεις στη Βέροια σαν πολίτης αυτής της πόλης. Ποια θεωρείς πως είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που βλέπεις;
Κυκλοφορώ καθημερινά στην πόλη και με το αυτοκίνητό μου και πεζή. Η έλλειψη θέσεων στάθμευσης, το κυκλοφοριακό κομφούζιο, το παρκάρισμα σε ράμπες αναπήρων, οι σβησμένες διαβάσεις, είναι κάποια μόνο από τα απλά καθημερινά προβλήματα. Θα ήθελα φυσικά να βοηθήσω και στο κομμάτι του αθλητισμού. Με αφορμή τα όσα βιώνουμε εμείς οι αθλητές καθημερινά στους χώρους προπόνησης.
Και ας έρθουμε στα προβλήματα του ΕΑΚ Μακροχωρίου. Προβλήματα που αρκετές φορές ανέδειξες μέσω εικόνων και αναρτήσεων στη σελίδα σου στο facebook. Με τελευταία, την «επίμαχη» ανάρτηση που ξέσπασε τη διαδικτυακή κόντρα με τον πρόεδρο του ΚΑΠΑ Βέροιας Στέργιο Διαμάντη και του Πολιτιστικού Συλλόγου.
Από τότε που παραδόθηκε το γήπεδο αυτό, δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα. Πέρασαν Δήμαρχοι, αντιδήμαρχοι και έπειτα εξαφανίστηκαν όλοι. Ό,τι φτιάχνεται όλα αυτά τα χρόνια είναι από μέρους μας, με δικούς μας πόρους και με τη χορηγία ιδιωτών. Όπως π.χ. το στρώμα για το άλμα εις ύψος, που το προσέχουμε εμείς, μαλώνουμε καθημερινά με τον κόσμο για μη γίνεται κακομεταχείριση, πληρώνουμε από την τσέπη μας για να το προστατεύσουμε με όποιο τρόπο μπορούμε. Φέτος βρέθηκε ευτυχώς ένας πρώην αθλητής και έκανε χορηγία το προστατευτικό κάλυμμα. Η δημοτική αρχή δεν έδινε 500€ για να σώσει 5000€.
Θα αναφερθώ και στις βαλβίδες στο άλμα εις μήκος, που όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες, σε κάθε άλμα υπάρχει κίνδυνος να σπάσει και να τραυματιστεί ο αθλητής. Καθώς και στο ξύλο του αναστολέα στη σφαιροβολία. Και για τα δύο πληρώνει από την τσέπη μου ο προπονητής μου για την αλλαγή τους. Ναι, έχω αναφερθεί πολλές φορές στο παρελθόν για την εγκατάλειψη στο ΕΑΚ. Όμως δεν έχει έρθει ποτέ κανείς να δει γιατί γκρινιάζει η Υφαντίδου!
Επίσης, το κολυμβητήριο χρησιμεύει και σαν τουαλέτα. Ο αθλητής που προπονείται εδώ πίσω, είναι αδύνατον να μεταβεί μέχρι τις τουαλέτες μέσα στο κτίριο, να βγάλει καρφιά, να αλλάξει παπούτσια. Θα χάσει τη μισή προπόνηση. Έτσι όλοι «βολεύονται» εδώ πίσω. Ερχόμαστε για προπόνηση το πρωί και πρώτα καθαρίζουμε με χλωρίνες.
Καθημερινά, πάνω από 200 περιπατητές χρησιμοποιούν το χώρο. Παρόλο που υπάρχει συγκεκριμένο ωράριο για το κοινό και συγκεκριμένοι κανόνες, δεν τηρούνται. Φύλακας δεν υπάρχει, οι πόρτες είναι συνέχεια ανοιχτές, οπότε ο καθένας μπαίνει και χρησιμοποιεί το γήπεδο χωρίς έλεγχο, παρόλο που υπάρχει πρόγραμμα.
Το κοινό οφείλει, σύμφωνα με τον κανονισμό, να χρησιμοποιεί τον πράσινο εξωτερικό διάδρομο του ταρτάν. Όμως οι περισσότεροι αδιαφορούν και χρησιμοποιούν όποιος τους βολεύει, εμποδίζοντας τους αθλητές που αναπτύσσουν ταχύτητα. Επιβαρύνουν δε και τον εσωτερικό διάδρομο, των μεγάλων ταχυτήτων, που ήδη έχει φθαρεί αρκετά λόγω χρήσης. Άλλοι έρχονται με τα παιδιά τους για να παίξουν στην άμμο με τα κουβαδάκια τους, άλλοι για να κάνουν στο ταρτάν τη βόλτα του και να συζητήσουν.
Οι διαγραμμίσεις έχουν σβήσει, ενώ ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το ταρτάν που σε πολλά σημεία έχει σκιστεί.
Κάθε χρόνο ανοίγει όλο και περισσότερο, ενώ σε κάποια σημεία αρχίζει να φυτρώνει και χόρτο!
Ειδικά, στο σημείο που κάνω τα άλματα εις ύψος, το ταρτάν είναι σε άθλια κατάσταση. Είναι πολύ εύκολο σε κάποιο άλμα μου να σκοντάψω και να τραυματιστώ, με κίνδυνο ακόμα και να χάσω τη σεζόν. Η χρήση εκτός προγράμματος του γηπέδου από το κοινό και από ποδοσφαιρικούς συλλόγους, δημιουργεί στους αθλητές προβλήματα. Όταν πχ προπονούμαι στο ακόντιο και περνάει κόσμος ανεξέλεγκτα από το πεδίο μου. Ή όταν τρέχω εμπόδια και μπορεί να έρθει κάποια μπάλα στα πόδια μου. Αυτό μπορεί να με «καθαρίσει».
Δεν έχει έρθει κανείς τόσα χρόνια να δει που κάνουν προπόνηση αυτοί οι αθλητές. Μόνοι μας συντηρούμε το χώρο. Είμαστε αθλητές, φύλακες, καθαριστές.
Να αναφερθώ και σε πράγματα που έταξαν και δεν έγιναν ποτέ. Όπως το θέμα με τις εστίες ποδοσφαίρου στο χορτοτάπητα. Από τον Ιούνιο του 2015 έχει παρθεί απόφαση να βγούνε οι εστίες από το γήπεδο και να φτιαχτεί το κάτω γήπεδο για το ποδόσφαιρο. Στην πορεία δεν τους βγήκανε τα μέτρα. Πέρυσι ξεκινήσαμε εργασίες για να γίνει και beach volley. Το Γενάρη σταμάτησαν οι εργασίες, καταστράφηκαν πολλά στρέμματα και έμειναν έτσι.
Όπως και για την παραχώρηση του γηπέδου για εκδηλώσεις. Πέρυσι είχαν πάρει απόφαση να μην ξαναδοθεί το γήπεδο για πανηγύρι πολιτιστικού συλλόγου. Έγινε όμως και φέτος.
Την επόμενη μέρα του πανηγυριού, βρήκαμε το στρώμα ξεσκέπαστο και γεμάτο πατημασιές. Προφανώς γιατί κάποιοι γονείς θέλησαν να το χρησιμοποιήσουν ως τραμπολίνο και παιδική χαρά για τα παιδιά τους. Πέρυσι στο πανηγύρι ετοιμαζόμουν για τους Ολυμπιακούς και ήθελαν να με βγάλουν έξω λόγω του πανηγυριού! Είχαν στήσει σε όλο το γήπεδο τραπέζια και ψυγεία.
Όταν είμαι 22 χρόνια στο γήπεδο και το νιώθω σαν το δεύτερο σπίτι μου και το βλέπω να εξευτελίζεται, μόνο οργή μπορώ να νιώσω. Και λίγα είπα. Και αντί να ζητήσουν συγνώμη για το λάθος τους, είπαν πως το γύρισα στο πολιτικό.
Βρήκες στήριξη στη δημόσια αγανάκτησή σου από τους υπόλοιπους αθλητές και συλλόγους που χρησιμοποιούν το γήπεδο;
Όχι. Ο καθένας για τους λόγους του και ίσως κάποιοι φοβούνται να μιλήσουν. Ενώ όλοι συμφωνούν μαζί μου, φάνηκα μόνο εγώ και άμα γίνει ποτέ κάτι, που θα γίνει λόγω εμού, όλοι θα πουν μετά ότι προσπάθησαν.
Έχεις λάβει μέρος στις μεγαλύτερες αθλητικές διοργανώσεις του πλανήτη, με αθλητές από όλη την Ελλάδα και τον κόσμο. Συζητάτε ποτέ για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες προπονείστε; Αντιμετωπίζουν και οι υπόλοιποι αθλητές τα ίδια προβλήματα;
Τι να τους πω εγώ; Όταν πάω στην Αθήνα και για να μπεις στις αθλητικές εγκαταστάσεις εκεί χρειάζεται αυστηρά κάρτα από την Ομοσπονδία; Όταν στη Θεσσαλονίκη στο Καυτανζόγλειο έχει είσοδο 5€ στους μη έχοντες κάρτα; Ας το τηρήσουν και εδώ αυτό. Για να υπάρξει κάποιος έλεγχος ποιος μπαίνει και να έχουν και έσοδα. Αρχικά όμως πρέπει να τηρούνται οι ώρες του κοινού και να υπάρχει φύλαξη και έλεγχος.
Να ευχαριστήσουμε πολύ τη Σοφία Υφαντίδου για το χρόνο της και να της ευχηθούμε υγεία και επιτυχίες και φυσικά οι στόχοι της να επιτευχθούν και οι προσπάθειές της να επιβραβευθούν με μετάλλια!
