Σε λίγες ημέρες κλείνει ένας χρόνος από τον διορισμό του Νίκου Καρανίκα σε θέση συμβούλου στρατηγικού σχεδιασμού, στο πλευρό του πρωθυπουργού και στενού φίλου του Αλέξη Τσίπρα. Όταν κατέβηκε στο Κλεινόν Άστυ ο Καρανίκας, αρχικά τα είχε λιγάκι χαμένα. Λίγο ο θόρυβος που είχε ξεσπάσει για το σκανδαλώδη διορισμό του, λίγο η φυσική αποστροφή τουΕ, όχι και το σπίτι του δεξιού!
Πριν από μερικές ημέρες ο πρωθυπουργικός σύμβουλος ξεσπάθωσε κατά μελών της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, επειδή ως μέλη του κινήματος κατά των πλειστηριασμών αντιτάχθηκαν στον πλειστηριασμό κατοικίας στη Θεσσαλονίκη, η οποία ανήκε εξ αδιαιρέτου σε πρώην βουλευτή και υπουργό της Νέας Δημοκρατίας. «Έσωσαν οι αριστεριστές των αδιεξόδων άλλο ένα σπίτι πλούσιου», σχολίασε ο Καρανίκας, προσθέτοντας: «Ο συγκεκριμένος ζει στις Βρυξέλλες και έτσι δεν κατάφερε ο καημένος να είναι στο ειρηνοδικείο της Θεσσαλονίκης, στο οποίο όμως πρόλαβαν οι αριστεριστές, τα μέλη της ομάδας ΑΝΤΑΡΣΥΑ και έτσι έσωσαν το σπίτι του νεοδημοκράτη βουλευτή, του οποίου το όνομα είχε εμπλακεί και στο σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων. Μπράβο στο ‘κίνημα’ για το κούνημα και σε ανώτερα». Όπως σημειώνει, τα μέλη των συλλογικοτήτων γνώριζαν την ταυτότητα του ιδιοκτήτη, παρ’ όλα αυτά εναντιώθηκαν στον πλειστηριασμό του σπιτιού του. Ακολούθως, εξυμνούσε την κυβέρνηση γιατί με ρύθμιση που ψήφισε «προστατεύεται από εδώ και πέρα το 95% των πρώτων κατοικιών», καταλήγοντας ότι «για το υπόλοιπο 5% πρέπει να υπάρχει κίνημα και κινητοποίηση του κόσμου, για να διεκδικεί και να εμποδίζει όσα η κυβέρνηση με τον αγώνα της δεν κατάφερε να εξασφαλίσει». Εκτός βέβαια εάν πρόκειται για σπίτια νεοδημοκρατών, ενδεχομένως και πασόκων, όσων δεν μεταπήδησαν στον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ανωτερότητα του αριστερού
Λίγες ημέρες μετά με ένα εκτενέστατο άρθρο του στην «Αυγή», μετά βίας γυμνασιακού επιπέδου, εξηγούσε γιατί οι αριστεροί διαφέρουν από τους δεξιούς, οι οποίοι φυσικά είναι κατώτεροι. «Εμείς διαβάζαμε Τολστόι, Βάρναλη, Ρίτσο, Λένιν, Μαρξ, Μπακούνιν. Αγαπούσαμε τον Ντοστογιέφσκι, προτιμούσαμε να ανιχνεύσουμε το Διαφωτισμό από τον Ρουσό ή τον υλιστή και άθεο Ντιντερό (…). Πηγαίναμε να δούμε Ταρκόφσκι, Βισκόντι και Αγγελόπουλο (…). Κάναμε κουβέντες τα διαβάσματά μας και βγάζαμε συμπεράσματα από τον Πασκάλ (και τον) Μπρικνέρ, γιατί δεν πρέπει να είμαστε ρατσιστές και φασίστες». Ενώ οι δεξιοί, «εκείνοι διαβάζανε ‘4 τροχούς’, ‘Moto’ και ‘Marie Claire’, όταν εμείς διαβάζαμε φιλοσοφία». Εν ολίγοις, κατά τον Καρανίκα οι αριστεροί, ακόμη και αυτοί που χαλαρώνουν με Μενεγάκη, είναι μορφωμένοι και κατά συνέπεια ανώτεροι, έχοντας και το «ηθικό πλεονέκτημα», ενώ οι δεξιοί, πνιγμένοι σε ελαφρολαϊκά αναγνώσματα και φορτωμένοι με τις λαμογιές του παρελθόντος και τη ρετσινιά της αριστείας, αξίζουν μόνο την περιφρόνησή μας. Από μια διαφορετική ανάγνωση του περισπούδαστου άρθρου του Καρανίκα συμπεραίνεται ότι ένα από τα τεκμήρια κατωτερότητας της δεξιάς είναι ότι συγκυβέρνησε με το ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου, σε αντίθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος συνεταιρίζεται με τον κύριο εκφραστή του ρεύματος του Διαφωτισμού στην Ελλάδα, τον Πάνο Καμμένο.
Άξιος ο μισθός του
Θα έλεγε κανείς ότι ο πρωθυπουργικός σύμβουλος βγάζει επάξια το ψωμί του. Γι’ αυτήν τη δουλειά πληρώνεται και την κάνει καλά. Για να εξυμνεί την κυβέρνηση και τον Τσίπρα, και για να νουθετεί, όταν δεν συκοφαντεί, τους πολιτικούς αντιπάλους του ΣΥΡΙΖΑ. Σε άρθρο του στο facebook τον ταραχώδη Ιούλιο του 2015 με τίτλο «Ο Αλέξης Τσίπρας είναι λαϊκός ηγέτης, αποδεδειγμένα!» έγραφε για τον πρωθυπουργό: «Είναι λαϊκός ηγέτης και οφείλουμε να τον στηρίξουμε έμπρακτα, για να προχωρήσει στο δύσκολο δρόμο, να αλλάξει η χώρα μας και όλη η Ευρώπη, σταματώντας τη λιτότητα και αναδεικνύοντας τη δημοκρατία». Σε άλλο άρθρο του την ημέρα του δημοψηφίσματος προχώρησε σε νέο υμνολόγιο προς τον κ. Τσίπρα: «Τον αμφισβήτησαν μέσα και έξω (αλλά και στο κόμμα), τον λοιδορούσαν, τον υπονόμευσαν, προανήγγειλαν την ανατροπή του και τον ερχομό μιας ‘φρέσκιας’ άλλης ηγεσίας και τον απείλησαν σε όλους τους βαθμούς. Δεν έκανε όμως πίσω και όταν οι πιο πολλοί κάναν τους λαγούς, μιλώντας για βιαστικές και άκυρες κινήσεις, όπως το δημοψήφισμα, αυτός, ως πρωθυπουργός όλου του λαού, σήκωσε το βάρος όλο και υπερασπίστηκε το λαό και τη δημοκρατία…».
Κατόπιν όλων αυτών θα ήταν τουλάχιστον παράδοξο να μη χαίρει της απεριόριστης εκτίμησης του πρωθυπουργού, ο οποίος έσπευσε να τον υπερασπιστεί δημόσια από το βήμα της Βουλής, διερωτώμενος: «Τι έχετε μαζί του; Οι συνεργάτες μου είναι άνθρωποι του λαού». Δεν παύουν, ωστόσο, να είναι ξεχωριστοί καθώς, όπως αποκαλύπτει ο Καρανίκας, ακόμη και οι μετριότητες μεταξύ αυτών έχουν καταβροχθίσει βιβλιοθήκες ολόκληρες. Καταλήγοντας στο περίφημο άρθρο του στην «Αυγή», ο Καρανίκας σημειώνει πως μετά τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ «πρώτη φορά στην Ελλάδα ήρθε ο κόσμος του πολιτισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης να κυβερνήσει εις βάρος των προηγούμενων ισορροπιών, ενός κόσμου που αδιαφορούσε για το συλλογικό βίο και τη δημοκρατία της καθημερινότητας, επιβαρύνοντας τις ζωές μας με οικονομικά σκάνδαλα, αριβισμό, αμοραλισμό, ανισότητα και κοινωνική αδικία».
Σε αντιδιαστολή προφανώς με την επικρατούσα τώρα κοινωνική δικαιοσύνη και αξιοκρατία, καρποί των οποίων είναι ο δικός του διορισμός στο Μέγαρο Μαξίμου και αυτός της αδελφής του στον Οργανισμό Λιμένος Θεσσαλονίκης.
