Καραβασίλης: «Η ελπίδα έγινε λεπίδα - Εγώ δεν θα κάτσω στ’ αυγά μου»

Όσοι ξεκινάτε το διάβασμα αυτού του κειμένου μη βιαστείτε να βγάλετε αμέσως συμπεράσματα. Μην πείτε ότι κάτι κρύβει από πίσω, μόνο και μόνο επειδή το γράφω εγώ που ασχολούμαι από πιτσιρικάς με τα κοινά ή επειδή ήμουν από έφηβος πιστός σε μια ιδεολογία και σε ένα κόμμα, με το οποίο πρόσφατα ήμουν και υποψήφιος σε εκλογές. Τίποτα δεν κρύβει. Αγωνία κρύβει για το ότι σε κανένα θέμα σε κανέναν τομέα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι. Είμαστε σαν πιόνια που τα πάνε από εδώ κι από εκεί. Δεν τα καταφέρνω ακόμα πολύ καλά με τα φέις μπουκ και τα τουϊτερ, αλλά να σας πω και κάτι δεν πιστεύω ότι μπορείς να μιλάς σοβαρά και να έχει τέτοια βάση αυτό που λες, όση θα έχει μέσα από μία απευθείας επαφή μ’ αυτόν που θες να σ’ ακούσει και να σ’ απαντήσει για ν’ ακούσεις κι εσύ τη δική του θέση.

Τέλος πάντων. Δεν ήξερα πραγματικά πώς να ξεκινήσω. Είναι τόσα πολλά αυτά που γυρίζουν στο μυαλό μου, αλλά πιστεύω και στο μυαλό όλων μας.

Μπαίνω αμέσως στο ψητό.

Λέω λοιπόν ότι ξεχείλισε η αγανάκτησή μου μ’ αυτά που γίνονται κάθε μέρα. Από το να πνίγεται κόσμος και να μην μπορείς να παρέμβεις, να κάνεις κάτι, μέχρι το να πεθαίνει καθημερινά η χώρα σου, να καίγεται το σπίτι σου και απλά να... βλέπεις.

Γιατί; Να γιατί. Ξεκινώ με τη σκέψη μου πίσω, ένα χρόνο και κάτι πριν, μέσα στο 2014 - αρχές 2015. Και ποιος δεν πίστεψε τότε, όπου κι αν ανήκε, ότι μετά από 5 χρόνια (2010 – 2015) με πολύ ζόρι, με ταλαιπωρία του κόσμου, αλλαγή της καθημερινότητάς μας, μειώσεις μισθών, συντάξεων, απολύσεων, κλείσιμο καταστημάτων, αδυναμία πληρωμής των καθημερινών υποχρεώσεων, θα έρθει αυτός ο νέος άνθρωπος, έχοντας καινούργιες ιδέες και ενθουσιασμό, ότι θα αλλάξει, έστω και λίγο, προς το καλό, την πορεία αυτού του τόπου και ότι θα δώσει ανάσα στην καθημερινή ζωή του καθένα από εμάς. Πίστεψαν σχεδόν οι μισοί Έλληνες και πλέον ότι αυτό θα συμβεί. Πίστεψαν ακόμα και αυτοί που έλεγαν ‘μα είναι δυνατόν μέσα σε αυτό το τραγικό τοπίο να μπορεί να πετύχει τέτοια πράγματα΄.

Και το έγκλημα έγινε. Και ξέρετε γιατί; Γιατί πέρσι τέτοιο καιρό ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελούσαν ΕΛΠΙΔΑ.

Τώρα ένα χρόνο μετά τι...; Η ΕΛΠΙΔΑ έγινε ΛΕΠΙΔΑ.

Μέγα έγκλημα να απογοητεύσεις έτσι τον κόσμο.

Τώρα ένα χρόνο μετά τι...; Όλοι στο δρόμο. Όλοι οι επιστήμονες. Δικηγόροι, Συμβολαιογράφοι, Γιατροί, Φαρμακοποιοί, Μηχανικοί επί ένα μήνα τώρα σε απεργία. Κι αμέσως μετά - εδώ και 20 μέρες - οι Αγρότες και μαζί και όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, βιοτέχνες, μαγαζάτορες, εργάτες, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιοι τομέα, εκπαιδευτικοί, οικοδόμοι. Όλοι κυριολεκτικά στο δρόμο.

Και είναι η πρώτη φορά που όλοι είναι ενωμένοι χωρίς κάποιος κλάδος να στρέφεται εναντίον κάποιου άλλου. Και που κάθε κλάδος παλεύει για την επιβίωσή του. Δεν παλεύει ένας κι οι άλλοι τον συμπαραστέκονται αλλά... είναι όλοι μαζί. Το ζήσαμε πριν λίγες μέρες, στις 4 Φεβρουαρίου.

Αυτό το θεωρείτε τυχαίο; Όχι, δεν είναι καθόλου τυχαίο, αλλά οφείλεται, κατά την άποψή μου, πρώτα πρώτα στο ότι ο καθένας μας, ό,τι δουλειά κι αν κάνει ή δεν κάνει, κατάλαβε πλέον, με αφορμή το σχέδιο που εμφάνισε η Κυβέρνηση για το Ασφαλιστικό, ότι δεν πάει άλλο. Η φτωχοποίηση ήρθε. Η πείνα.. και μη με κοροϊδεύετε είναι πολύ κοντά... Κι είναι –είμαστε- όλοι στο δρόμο και στα κάγκελα, όχι γιατί κάποιοι μας βάζουν, αλλά γιατί αυτό το άτομο που θέλει να λέγεται Πρωθυπουργός της Ελλάδος, αυτή η τραγική Κυβέρνηση και αυτοί που τους ακολουθούν, οι βουλευτές και λοιποί οπαδοί (δεν γράφω ονόματα για να μην μαλώσω με φίλους που τους βλέπω καθημερινά).. Δεν είπαν ούτε μία αλήθεια, έστω μια μικρή αλήθεια. Ψέμα και μόνον ψέμα. Από το ένα άρθρο που θα έφτανε για να καταργηθεί το μνημόνιο, από το αφορολόγητο των 12.000 ευρώ, από τον ΕΝΦΙΑ, από τη 13η-14η σύνταξη και, και …, και…. Τίποτα αληθινό. Όλα ψέματα. Ή μάλλον έκαναν ένα καλό. Τις 100 δόσεις πέρσι τον Μάιο, αλλά κι αυτό, οι δήθεν .. μη υποτακτικοί της Μέρκελ, το πήραν πίσω. Αα ναι και το σύμφωνο συμβίωσης. Αα και άνοιγμα μετώπου με το προσφυγικό. Τι να πω .. κάθε ένας βλέπει να κάνουν διαχείριση του συστήματος με τρόπο χειρότερο απ’ αυτόν που οι ίδιοι πριν ένα χρόνο κατηγορούσαν τους προηγούμενους. Και πρόσφατα.. Άνοιγμα μετώπου και με το Ασφαλιστικό ..

Σκέφτεστε ότι πέρασαν μόνον 4,5 μήνες από τις εκλογές και τα στελέχη και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι του λαού κρύφτηκαν, δεν βγαίνουν έξω; Πού είναι; Εγώ που είμαι κάθε μέρα έξω δεν τους βλέπω. Αμ το άλλο; Ένας βρε παιδιά δεν έχει τσίπα μια φορά να υπερβεί τον εαυτό του και να παραιτηθεί. Να πει: ‘Εντάξει παιδιά ξεγελάστηκα εγώ, σας γέλασα και σας’. Ένας δεν υπάρχει. … Πού είσαι ρε φίλε Γιώργο που έφυγες από το ΠΑΣΟΚ για να βρεις καλύτερο δρόμο και καλύτερες ιδέες; Πού είστε οι λοιποί συναγωνιστές; Μία Συγγνώμη βρε παιδιά από τον κόσμο που σας πίστεψε..

Ευτυχώς που το μέρος που ζούμε είναι μικρό και γνωριζόμαστε όλοι πολύ καλά μεταξύ μας.

Λοιπόν συμπολίτες μου και συγχωριανοί μου Ημαθιώτες Βεροιώτες, Ναουσαίοι, Αλεξανδρινοί ξυπνήστε. Ή μάλλον η σωστή λέξη είναι εξεγερθείτε. Μην κάθεστε στ’ αυγά σας. Οι άνθρωποι που μας κυβερνούν είναι ανίκανοι. Το λέω κι αναλαμβάνω κάθε ευθύνη σβησίματός μου από τον χάρτη αυτής της πόλης. Αλλά εδώ που φτάσαμε νομίζετε αν δεν μιλήσουμε δεν θα σβήσουμε; ‘Κύριες και Κύριοι εμείς.. Κυρίες και Κύριοι εμάς οι μύθοι κάθε Χαλιμάς, ζωή μας γεμίζουν ακόμα...’ και κάτι άλλα ωραία λόγια έλεγε το τραγούδι του Κ. Τουρνά το 1976.

Εγώ δεν θα κάτσω στ’ αυγά μου. Θα παλέψω όσο περνάει από το χέρι μου να φύγουν αυτοί που σ’ ελάχιστο χρόνο τελειώνουν ό,τι είχε μείνει όρθιο. Ποιοι θα έρθουν; Ο κόσμος έχει κριτήριο. Θα βρει αυτούς που στ’ αλήθεια θα μας βγάλουν από τη δυσκολία. Αρκεί να μας αφήσουν να σκεφτούμε, γιατί και αυτό μας το απαγόρεψαν με την καθημερινή προπαγάνδα. Πάντως έτσι δεν πάει άλλο.



Κλείνοντας γράφω απευθυνόμενος προς τον αξιότιμο κ. Πρωθυπουργό της Ελλάδος που δεν χρημάτισε ούτε δημοτικός σύμβουλος, αλλά ήθελε να Κυβερνήσει την πιο όμορφη, αλλά και ταλαιπωρημένη για πολλά χρόνια Ελλάδα, ότι το ψέμα έχει κοντά ποδάρια. Λέγατε κ. Τσίπρα ότι ήρθε η ώρα να ξεμπερδέψετε με το παλιό. Ξεμπερδέψατε. Τώρα λέμε εμείς ότι ήρθε η ώρα να ξεμπερδέψουμε με το παμπάλαιο. Μ’ εσάς δηλαδή που είστε πιο παλιό από το παλιό.

Ααα!! και κάτι άλλο κλείνοντας κ. Τσίπρα. Από τη γραβάτα, την οποία εσείς απαξιείτε να φορέσετε, θα την πατήσετε. Γιατί πιστέψτε με, ότι κανένας απ’ αυτούς που φοράνε γραβάτα δεν θα σας χαρίσουν το άγχος των εξετάσεων που πέρασαν από τα σχολικά τους χρόνια μέχρι σήμερα, το διάβασμά τους, τα ξενύχτια τους, την αγωνία αυτών και των γονέων τους και τα έξοδα που έκαναν για να πάρουν ένα χαρτί, τον καθημερινό τους μόχθο για την επιβίωση. Και δεν θα αφήσουν να πραγματοποιήσετε τις παρωχημένες, παμπάλαιες ιδέες σας να πάρετε, εσείς οι δήθεν αριστεροί με τα εκατομμύρια στις Τράπεζες - άλλο και τούτο πάλι! – ό, τι κερδίσαμε με κόπους, ιδρώτα, δουλειά και θυσίες. Γιατί σε ελάχιστο χρόνο μας δείξατε ήδη ότι η θεωρία σας είναι ότι όποιος παλεύει, όποιος δουλεύει, όποιος πετυχαίνει στη σημερινή κοινωνία πρέπει να υποβαθμιστεί, να φτωχύνει, να τα δίνει σ’ εσάς - στο κομματικό Κράτος που πάτε να εγκαθιδρύσετε - και τελικά πρέπει να σβήσει από το χάρτη.

Με τιμή
Φώτης Αντ. Καραβασίλης