Χατζηκώστας: «Συντονισμός ναι, αλλά σε ποια βάση;»

Συνάντηση πραγματοποίησαν το βράδυ της Δευτέρας 8/2 μια σειρά φορείς της Βέροιας που κινητοποιούνται ενάντια στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο που θα φέρει προς ψήφιση στη Βουλή η συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Οι εκπρόσωποι των κλάδων δήλωσαν ενωμένοι και σχεδιάζουν από κοινού σειρά κινητοποιήσεων και δράσεων. Ήδη αυτός ο συντονισμός είχε ως αποτέλεσμα την πραγματοποίηση της μεγάλης απεργιακής συγκέντρωσης στις 4 Φλεβάρη στην πλατεία Δημαρχείου. Από αυτή την άποψη σίγουρα ο συντονισμός φορέων βοηθά στη συνένωση δυνάμεων και στην πραγματοποίηση μεγάλων συγκεντρώσεων.Εκεί όμως που είναι αδύνατη πλευρά του όλου εγχειρήματος-κάτι που φάνηκε και κατά τη διάρκειας της πανεργατικής απεργίας - ήταν αυτό της βάσης (πολιτικής-προγραμματικής) του συντονισμού. Δεν μπορεί κατά τη γνώμη μας να υπάρχει ουσιαστικός συντονισμός εάν δεν υπάρχει ένα κοινό πλαίσιο αιτημάτων. Ένα πλαίσιο που π.χ δεν θα βάζει μόνο το ζήτημα του να αποσυρθεί το σχέδιο της κυβέρνησης για το Ασφαλιστικό, αλλά και το ζήτημα του ξηλώματος του προηγούμενου Ασφαλιστικού καθεστώτος που ήταν εξίσου αντιλαϊκό. Ένα πλαίσιο που δεν θα βλέπει απλά «κυβερνητική ανικανότητα»,χωρίς να βλέπει-αποκαλύπτει την ταξική ουσία στο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Ένα πλαίσιο που θα προσπαθεί να συνταιριάσει αφενός το ναι στο ευρώ πάση θυσία (στο οποίο πιστεύουν οι περισσότεροι των εκπροσώπων των φορέων) με τις επιδιώξεις της Ε.Ε και των κυβερνήσεων-πολιτικών εκπροσώπων για ουσιαστική διάλυση του και προώθηση της ιδιωτικοποίησης των πάντων (και της Κοινωνικής Ασφάλισης). Τα όσα π.χ ακούστηκαν για κοινό αγώνα «πάνω από κόμματα και χρώματα» κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης των φορέων δεν μπορεί να κρύψει ότι αρκετοί από τους πρωτοστατούντες είναι στελέχη κομμάτων που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια και έχουν και αυτά τις τεράστιες ευθύνες τους. Και φυσικά χωρίς διάθεση παρέμβασης στα εσωτερικά κανενός φορέα, συντονισμός χωρίς συζήτηση στα Δ.Σ των φορέων ή κυρίως στις Γενικές Συνελεύσεις τους δεν μπορεί να σταθεί. Και κάτι τελευταίο. Η αναγκαία συμπόρευση φορέων της εργατικής τάξης, της μικρομεσαίας αγροτιάς, των μεσαίων στρωμάτων της πόλης, των ελευθεροεπαγγελματίων κ.α δεν μπορεί να λειτουργήσει ως «κολυμβήθρα του Σιλωάμ», για την αγωνιστή απραξία του παρελθόντος ή πολύ περισσότερο για την στήριξη αντιλαϊκών επιλογών προηγούμενων κυβερνήσεων.