Χατζηκώστας: «Πόση άλλη υπομονή θα κάνουμε;»

Η κατάσταση για τους περισσότερους από εμάς συνεχίζει να χειροτερεύει. Η κυβέρνηση ήδη εφαρμόζοντας τα βάρβαρα μέτρα των προηγούμενων μνημονίων, έχει αρχίσει και την ψήφιση νέων-σε πρώτη φάση των λεγόμενων «προαπαιτούμενων»- προκειμένου να εφαρμόσει και τα όσα προβλέπονται στο 3ο μνημόνιο που αυτή έφερε. Η κυβέρνηση ποντάρει στην ανοχή και στη συναίνεση του λαού, για να φέρει σε πέρας τη δύσκολη αποστολή της που δεν είναι άλλη από το να περάσει μέτρα που δεν μπόρεσαν οι προηγούμενοι...
να σαρώσει ό,τι απέμεινε όρθιο σε τομείς μεγάλης σημασίας για την ανταγωνιστικότητα των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν είναι τυχαίο ότι σε κάθε μέτωπο που ανοίγει - και πλέον είναι πολλά - η κυβέρνηση ισχυρίζεται προκλητικά ότι τα μέτρα είναι μεν «δύσκολα», πολλές φορές και «άδικα», αλλά ο λαός καταλαβαίνει, γι’ αυτό δεν αντιδρά!

Οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα θα υπομένουν παθητικά; Θα αφήσουν να περάσουν έτσι απλά η σφαγή στις συντάξεις, η φορολεηλασία, οι ανατροπές που έρχονται στα Εργασιακά; Θα αποδεχτούν το να μην μπορούν να ζήσουν με προκοπή και δουλειά τα παιδιά τους, οι νέοι άνθρωποι, τα νέα ζευγάρια;

Από την αρχή της κρίσης, του συστήματος κάθε κυβέρνηση που ψήφιζε και «σέρβιρε» μνημόνια, τα συνόδευε και με έναν «οδικό χάρτη», σύμφωνα με τον οποίο θα έφεγγε τάχα φως στην άκρη του τούνελ για το λαό.Με τον τρόπο αυτό και με την απειλή «αποδεχτείτε τα μέτρα, αλλιώς χανόμαστε», επιχειρούσαν ν’ αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση σε θυσίες δίχως τέλος, στην αφαίρεση ακόμα και των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων.Βέβαια, στο τέλος κάθε «προγράμματος», αυτοί που έβγαιναν κερδισμένοι ήταν οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, για λογαριασμό των οποίων παίρνονταν τα μέτρα. Οι εργαζόμενοι, τα άλλα λαϊκά στρώματα μετρούσαν μόνο απώλειες και χώνονταν βαθύτερα στο πηγάδι της χρεοκοπίας.Το ίδιο συμβαίνει και τώρα, με τη δεύτερη θητεία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ: Από τη μία ψηφίζει νόμους που αποτελειώνουν ό,τι δεν πρόλαβαν οι προηγούμενοι και από την άλλη υπόσχεται «τέλος της ύφεσης» στα μέσα του 2016, αφού ολοκληρωθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και διευθετηθεί το χρέος. Αυτό είναι το νέο «τυράκι», για να σύρουν το λαό στη φάκα του συμβιβασμού με τα μέτρα του τρίτου μνημονίου.

Όσο δεν φουντώνουν εστίες αντίστασης και διεκδίκησης παντού, όσο δεν δημιουργούνται προϋποθέσεις αντεπίθεσης, τόσο η κυβέρνηση θα επικαλείται αυθαίρετα και με θράσος τη λαϊκή ανοχή για να κλιμακώσει την επίθεση.Η επιτυχία της απεργίας στις 12 Νοέμβρη μπορεί να αποτελέσει γροθιά στο κλίμα της ανοχής, της ηττοπάθειας και της μοιρολατρίας, που σκόπιμα καλλιεργούν. Έχει σημασία κόντρα σε αυτό το κλίμα να ταράξουμε τα νερά, να πούμε «δεν πάει άλλο! Δεν δεχόμαστε νέες θυσίες για λογαριασμό του κεφαλαίου!».Μια επιτυχημένη απεργιακή μάχη δεν θα είναι το τέλος αλλά ένας σημαντικός σταθμός στους απαραίτητους αγώνες που έχουμε μπροστά μας!

(Δημοσιεύτηκε στην έντυπη «ΑΛΛΗ ΑΠΟΨΗ»)