Για να είμαι ειλικρινής, δε το είχα φανταστεί αυτό. Έλεγα «το πούλησαν το παιδί». Ποιος άρρωστος να φανταστεί αυτή την εξέλιξη; Ούτε καν στην τριλογία του Χάνιμπαλ Λέκτερ είδαμε κάτι τέτοιο. Ο ψυχασθενής γιατρός επέλεγε ενήλικα θύματα, όχι τετράχρονο αγγελούδι.
Ενα κοριτσάκι που δεν πρόλαβε να παίξει, να κάνει φίλους παιδικούς, να την πάνε στο νηπιαγωγείο, να πει τις πρώτες προτασούλες του, να πάει σε μια παιδική γιορτή, να πάρει το χαμόγελο που δίνει μια τέτοια ψυχή.
Είμαι πατέρας ενός μικρού αγοριού κι αυτά πονάνε στην ψυχή. Τόσο, που... φοβάμαι για τον εαυτό μου και τις αντιδράσεις μου. Δεν έχετε φοβηθεί ποτέ με τις σκέψεις σας; Κάποιοι, σίγουρα ναι. Για τέτοιο πράγμα μιλάω. Να σκέφτομαι ποια τιμωρία αξίζει σε αυτό το κτήνος και να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι από την οργή και το εσωτερικό βρισίδι.
Να σκέφτομαι τι θα κάνω αν πειράξει κανείς μια τρίχα από τα μαλάκια του δικού μου, και να ξυπνάει μέσα μου... ο Χάνιμπαλ. Τρελό ε; Ναι, ίσως και παρανοϊκό. Ίσως αυτοί που έχουν παιδάκια, που τα φροντίζουν και αγχώνονται γι' αυτά μέρα με τη μέρα, λεπτό με το λεπτό με τόσα που συμβαίνουν ακόμα και στο σχολείο, να πιάνουν τις συχνότητές μου.
Αυτοί που δε θα με «πιάσουν» σίγουρα δεν είναι γονείς. Γι' αυτό και δεν ακούω κουβέντα από όσους... με συμβουλεύουν για το παιδί μου, χωρίς να έχουν ιδέα τι θα πει παιδίκαι τι ευθύνη κουβαλάς για μια ζωή, αλλά και για την κοινωνία την ίδια.
Για να μη μακρυγορούμε, διότι ακόμα δε μπορώ να πιστέψω όσα βγαίνουν στη δημοσιότητα, αναρωτιέμαι, ποια είναι η τιμωρία που του αξίζει; Τι πρέπει να γίνει με έναν τέτοιο τύπο που κατά τύχη περπατάει με δύο πόδια κι όχι με τέσσερα σαν τα σαρκοφάγα της ζούγκλας, που ακόμα κι αυτά σκοτώνονται για λόγους επιβίωσης. Αυτός τι λόγους έχει να σφάξει τον άγγελο;
Τι πρέπει να γίνει τώρα με το τέρας; Πώς το εξημερώνεις, πώς του δίνεις να καταλάβει τι έκανε; Τον πετάς σε ένα κελί και τον ξεχνάς; Του κάνεις ό,τι έκανε; Τον καταδικάζεις ισόβια; Τον καταδικάζεις με 368 χρόνια, όπως γίνεται στην Αμερική για να μη βγει ποτέ από τη φυλακή, εκεί που θα τον περιλάβουν τα καλά παιδιά που... αυτοκτόνησαν και τον Δουρή; Τι στο καλό κάνεις για να απονείμεις δικαιοσύνη, για να ησυχάσει η ψυχούλα της μικρής, για να τον σωφρονίσεις, για το δημόσιο αίσθημα, για τον παραδειγματισμό;
Πραγματικά δεν έχω απάντηση. Σε σημείο που να... δικαιολογώ τα πάντα. Έως και τις μεσαιωνικές τιμωρίες. Διότι αν το καλοσκεφτείτε, πολλά έχουν μείνει ίδια από τότε. Το αμπαλάζ αλλάζει και το ημερολόγιο...
