Πώς είναι για ένα νεαρό αθλητή να αποχωρίζεται κάποιες απολαύσεις, ώστε να αφοσιωθεί στον πρωταθλητισμό;
«Καταρχήν ο πρωταθλητισμός είναι τρέλα και αν δεν έχεις τρέλα, δεν μπορείς να τον κάνεις, πόσο μάλλον σε υψηλό επίπεδο. Αφοσιώνεσαι 100% ψυχή και σώματι Για εμάς μπορεί να λείψανε μερικά πράγματα, αλλά αυτά που κερδίσαμε και νιώσαμε δεν μπορούν να αντικατασταθούν από τίποτα. Κάναμε αυτό που μας άρεσε, γεγονός που λίγοι άνθρωποι επιλέγουν στην ζωή τους. Οπότε, δεν μπορούμε να πούμε ότι μας έλειψε κάτι.»
Υπήρξαν στιγμές στην αθλητική πορεία σου που να «λύγισες»;
«Όχι. Λύγισα την τελευταία ημέρα, όταν είπα το «τέρμα – σταματάω». Ήταν μια έντονη, συγκινησιακή στιγμή. Έγινε μπροστά στους ανθρώπους μου, δηλαδή μπροστά στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο, γιατί θα έπρεπε να βάλω μάλλον μια τελεία σε κάτι που ήταν όλη μου η ζωή.»
Ήταν από την αρχή το όνειρό σου να γίνει μπασκετμπολίστας;
«Όχι. Ξεκινώντας από την Βέροια ασχολήθηκα και με άλλα αθλήματα. Από το άλμα εις ύψος και το χάντμπολ… μέχρι και το βόλεϊ . Τελικά κάποια στιγμή κατέληξα στο μπάσκετ. Και μου αρέσει να λέω ότι δεν διάλεξα εγώ το μπάσκετ, αλλά με διάλεξε αυτό. Από την πρώτη στιγμή μου άρεσε πάρα πολύ και με βοήθησε φυσικά ο σωματότυπός μου, διότι ήμουν ψηλότερος από όλους. Έτσι, ξεκίνησε η σταδιοδρομία μου.»
Πώς θα φανταζόσουν τον εαυτό σου, εάν δεν ακολουθούσε τον δρόμο του αθλητισμού;
«Σίγουρα όχι σε κάτι που θα απαιτούσε πτυχίο, διότι σαν μαθητής ήμουν σκράπας. Δυστυχώς, δεν έδινα βαρύτητα στα μαθήματα, διότι πίστευα ότι ο αθλητισμός θα με έβγαζε από το αδιέξοδο. Είμαι σίγουρος ό,τι και να έκανα, θα ήμουνα καλός, γιατί είμαι τελειομανής. Μπορεί να μην ήταν αυτό που θα με γέμιζε 100%, αλλά θα το έκανα καλά. Το μπάσκετ όμως, αντικατοπτρίζει και τον χαρακτήρα μου!»
Είχες την απαιτούμενη στήριξη από τα κοντινά σου πρόσωπα;
«Γενικότερα, οι γονείς μου με βοήθησαν. Από την άλλη, δεν ήταν εκείνοι, οι οποίοι επαναπαύονταν στο ότι κάποια στιγμή θα γίνω αθλητής και ότι θα βγάζω τα προς το ζην από τον αθλητισμό. Αυτό ήταν και καλό και κακό. Το καλό ήταν ότι οι γονείς μου δεν ήταν σαν εκείνους που πιέζουν τα παιδιά τους και τα θεωρούν σανίδα σωτηρίας. Από την άλλη, με βοήθησαν προσφέροντάς μου και τα λιγοστά που είχαν στην διάθεσή τους. Δόξα τον Θεό, όλα πήγαν όπως έπρεπε.»
Eurobasket 2005. Τι σήμαινε για εσάς αυτό το χρυσό μετάλλιο;
«Ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία που σημειώσαμε σαν Ελλάδα μετά από πάρα πολλά χρόνια και είχε μια ιδιαίτερη σημασία για εμάς. Ήταν κάτι που ένωσε όλους τους Έλληνες και κάτι το οποίο προήλθε έπειτα από πάρα πολύ κόπο και λίγη τύχη, εάν θυμηθούμε τον ημιτελικό με το σουτ Δημήτρη (Διαμαντίδη). Ήταν η απαρχή μιας όμορφης ιστορίας, ενός νέου ταξιδιού που συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια. Μας βοήθησε επαγγελματικά, ατομικά και ομαδικά στη συνέχεια.»
Γιατί η Εθνική δεν έχει κατορθώσει να κατακτήσει κάποιον τίτλο εδώ και δώδεκα χρόνια;
«Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι, όπως ο υψηλός ανταγωνισμός, οι λανθασμένοι χειρισμοί από μέρους μας, θέματα χημείας της ομάδας μας και – ίσως – κάποιες αποφάσεις παιχτών και και προπονητών. Πάντως, το υλικό, οι γνώσεις και το ταλέντο υπάρχουν. Το θέμα είναι να βρεθεί η «μαγιά» η κατάλληλη για να επιστρέψουμε στην κατάκτηση των τίτλων.»
Πιστεύεις ότι το σύγχρονο μπάσκετ βασίζεται περισσότερο στα αθλητικά προσόντα μιας ομάδας και λιγότερο στην τακτική;
«Νομίζω ότι η ψαλίδα έχει ανοίξει περισσότερο προς το αθλητικό κομμάτι. Βλέπουμε ότι οι αθλητικοί παίχτες γίνονται όλο και περισσότεροι, αλλά δεν θα πάψει ποτέ ο καλός γνώστης του αντικειμένου να βρίσκεται στην ελίτ. Τρανό παράδειγμα είναι και ο Τεόντοσιτς, ο οποίος δεν είναι και ο πιο αθλητικός παίχτης, αλλά πήγε στο NBA.»
Πώς κρίνεις την πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι στιγμής στην Ευρωλίγκα;
«Η Ευρωλίγκα έχει γίνει ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα και ιδιαίτερα απαιτητικό από πολλές απόψεις. Χρειάζεται σωστή διαχείριση από τους προπονητές και την διοίκηση, ώστε να μπορεί η ομάδα να ανταπεξέρχεται κάθε εβδομάδα στις προκλήσεις. Βλέπουμε ότι πολλές ομάδες κάνουν μια κοιλιά, λόγω τραυματισμών ή κόπωσης. Αυτές που διαθέτουν τεράστιο μπάτζετ και έχουν μεγαλύτερο ρόστερ, μπορούν και συνεχίζουν σε υψηλό βαθμό. Στο τέλος όμως, όταν σφίγγουν τα ζωνάρια και «παίζονται τα κεφάλια» στα πλέι οφ, εκεί πραγματικά αποδεικνύεται ποιες ομάδες είναι σωστά δομημένες και φτιαγμένες από μέταλλο. Το επίπεδο γενικότερα είναι υψηλό, παρόλο που αρκετοί παίχτες έχουν φύγει για το NBA. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην βρίσκεται στην κορυφή, αλλά έχει εξίσου σημαντικές πιθανότητες, έστω και με μειονέκτημα έδρας να φθάσει στο Final Four. Ο Τσάβι Πασκουάλ έχει βάλει την πινελιά του στην ομάδα, σε αντίθεση με πέρυσι. Είναι από τους καλύτερους προπονητές εδώ και μια δεκαετία. Χρειάζεται και τύχη, γιατί πιθανοί τραυματισμοί μπορούν να βγάλουν την ομάδα εκτός προγράμματος.»
Παρότι ο Κώστας Τσαρτσαρής έχει κατακτήσει τα πάντα, παραμένει ταπεινός. Θεωρείς ότι χρειάζεται το ρόστερ του Παναθηναϊκού κάποια ενίσχυση;
«Είναι πολύ εύκολο να λέμε όλοι από έξω ότι η ομάδα χρειάζεται αυτό και εκείνο. Ο προπονητής ξέρει περισσότερα πράγματα από εμάς, αφού «ζει» την ομάδα καθημερινά. Νομίζω ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα κάνει το καλύτερο για την ομάδα, εάν του ζητηθεί κάτι από το τεχνικό επιτελείο.»
Αρκετά σχόλια στο Instagram παρομοίαζαν τον Ντίνο Μήτογλου ως τον «νέο Τσαρτσαρή». Συμφωνείς με αυτήν την πρόταση;
«Είναι άδικο για τον Ντίνο αυτό, αφού είναι ένα εξαιρετικά ταλαντούχο παιδί. Μου αρέσει ο τρόπος που κινείται γενικότερα και εκτός των γραμμών. Είναι ένα ταπεινότατο παιδί. Γνωρίζω ότι προέρχεται και από πάρα πολύ καλή οικογένεια. Ξέρει σε ποιον σύλλογο βρίσκεται και δεν γνωρίζει ούτε ο ίδιος μέχρι που μπορεί να φθάσει (γέλιο). Και αυτό ίσως να είναι καλό. Όταν το ταβάνι είναι πάρα πολύ ψηλά, σε ωθεί να προσπαθήσεις περισσότερο. Ελπίζω να γίνει καλύτερος από εμένα. Να φθάσει να γίνει ο Νοβίτσκι, ή ο Γκασόλ.»
Τα προηγούμενα δύο χρόνια είχες αναλάβει τις ακαδημίες του Παναθηναϊκού μαζί με τον Καλαντζή και τον Αλβέρτη. Σε τι επίπεδο βρίσκονται οι νεαροί αθλητές;
«Οι ακαδημίες του Παναθηναϊκού πρέπει να θεωρούνται το πρότυπο των ακαδημιών ανά την χώρα. Τα δύο παιδιά που προανέφερες, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, διότι από κάτω υπάρχει ένα ισχυρό διοικητικό και προπονητικό τιμ. Το brand name από μόνο του εγγυάται για πολλά πράγματα. Τα ταλέντα θα υπάρχουν πάντα στην Ελλάδα, αλλά το ζήτημα είναι αν θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν. Καθοριστικό ρόλο παίζουν το κατά πόσο θα έχουν την στήριξη της οικογένειας και τα μυαλά μέσα στο κεφάλι τους.»
Τι γνώμη έχεις για την τωρινή κατάσταση του Τριφυλλιού σε ποδόσφαιρο και ερασιτέχνη;
«Είναι λυπηρό. Δεν μπορεί ένας τόσο μεγάλος σύλλογος με τόσες κατακτήσεις τίτλων να βρίσκεται σε αυτήν την δεινή κατάσταση. Πρέπει οι υπεύθυνοι να βγουν επιτέλους μπροστά και να πούνε την αλήθεια. Ακούστηκαν κάποια νούμερα που δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά, όταν προσπάθησε ο κ. Γιαννακόπουλος να εμπλακεί. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει κόσμος που θα μπορούσε να βοηθήσει. Το ζήτημα είναι να βρεθεί μια λύση, να βγει από την ρίζα το πρόβλημα με ότι αυτό συνεπάγεται. Εύχομαι να μην είναι η λύση να «πέσει» η ποδοσφαιρική ομάδα κατηγορία.»
«Καταρχήν ο πρωταθλητισμός είναι τρέλα και αν δεν έχεις τρέλα, δεν μπορείς να τον κάνεις, πόσο μάλλον σε υψηλό επίπεδο. Αφοσιώνεσαι 100% ψυχή και σώματι Για εμάς μπορεί να λείψανε μερικά πράγματα, αλλά αυτά που κερδίσαμε και νιώσαμε δεν μπορούν να αντικατασταθούν από τίποτα. Κάναμε αυτό που μας άρεσε, γεγονός που λίγοι άνθρωποι επιλέγουν στην ζωή τους. Οπότε, δεν μπορούμε να πούμε ότι μας έλειψε κάτι.»
«Όχι. Λύγισα την τελευταία ημέρα, όταν είπα το «τέρμα – σταματάω». Ήταν μια έντονη, συγκινησιακή στιγμή. Έγινε μπροστά στους ανθρώπους μου, δηλαδή μπροστά στον κόσμο του Παναθηναϊκού. Αυτό ήταν πάρα πολύ δύσκολο, γιατί θα έπρεπε να βάλω μάλλον μια τελεία σε κάτι που ήταν όλη μου η ζωή.»
«Όχι. Ξεκινώντας από την Βέροια ασχολήθηκα και με άλλα αθλήματα. Από το άλμα εις ύψος και το χάντμπολ… μέχρι και το βόλεϊ . Τελικά κάποια στιγμή κατέληξα στο μπάσκετ. Και μου αρέσει να λέω ότι δεν διάλεξα εγώ το μπάσκετ, αλλά με διάλεξε αυτό. Από την πρώτη στιγμή μου άρεσε πάρα πολύ και με βοήθησε φυσικά ο σωματότυπός μου, διότι ήμουν ψηλότερος από όλους. Έτσι, ξεκίνησε η σταδιοδρομία μου.»
«Σίγουρα όχι σε κάτι που θα απαιτούσε πτυχίο, διότι σαν μαθητής ήμουν σκράπας. Δυστυχώς, δεν έδινα βαρύτητα στα μαθήματα, διότι πίστευα ότι ο αθλητισμός θα με έβγαζε από το αδιέξοδο. Είμαι σίγουρος ό,τι και να έκανα, θα ήμουνα καλός, γιατί είμαι τελειομανής. Μπορεί να μην ήταν αυτό που θα με γέμιζε 100%, αλλά θα το έκανα καλά. Το μπάσκετ όμως, αντικατοπτρίζει και τον χαρακτήρα μου!»
«Γενικότερα, οι γονείς μου με βοήθησαν. Από την άλλη, δεν ήταν εκείνοι, οι οποίοι επαναπαύονταν στο ότι κάποια στιγμή θα γίνω αθλητής και ότι θα βγάζω τα προς το ζην από τον αθλητισμό. Αυτό ήταν και καλό και κακό. Το καλό ήταν ότι οι γονείς μου δεν ήταν σαν εκείνους που πιέζουν τα παιδιά τους και τα θεωρούν σανίδα σωτηρίας. Από την άλλη, με βοήθησαν προσφέροντάς μου και τα λιγοστά που είχαν στην διάθεσή τους. Δόξα τον Θεό, όλα πήγαν όπως έπρεπε.»
«Ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία που σημειώσαμε σαν Ελλάδα μετά από πάρα πολλά χρόνια και είχε μια ιδιαίτερη σημασία για εμάς. Ήταν κάτι που ένωσε όλους τους Έλληνες και κάτι το οποίο προήλθε έπειτα από πάρα πολύ κόπο και λίγη τύχη, εάν θυμηθούμε τον ημιτελικό με το σουτ Δημήτρη (Διαμαντίδη). Ήταν η απαρχή μιας όμορφης ιστορίας, ενός νέου ταξιδιού που συνεχίστηκε και τα επόμενα χρόνια. Μας βοήθησε επαγγελματικά, ατομικά και ομαδικά στη συνέχεια.»
«Υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι, όπως ο υψηλός ανταγωνισμός, οι λανθασμένοι χειρισμοί από μέρους μας, θέματα χημείας της ομάδας μας και – ίσως – κάποιες αποφάσεις παιχτών και και προπονητών. Πάντως, το υλικό, οι γνώσεις και το ταλέντο υπάρχουν. Το θέμα είναι να βρεθεί η «μαγιά» η κατάλληλη για να επιστρέψουμε στην κατάκτηση των τίτλων.»
«Νομίζω ότι η ψαλίδα έχει ανοίξει περισσότερο προς το αθλητικό κομμάτι. Βλέπουμε ότι οι αθλητικοί παίχτες γίνονται όλο και περισσότεροι, αλλά δεν θα πάψει ποτέ ο καλός γνώστης του αντικειμένου να βρίσκεται στην ελίτ. Τρανό παράδειγμα είναι και ο Τεόντοσιτς, ο οποίος δεν είναι και ο πιο αθλητικός παίχτης, αλλά πήγε στο NBA.»
«Η Ευρωλίγκα έχει γίνει ένα πολύ δύσκολο πρωτάθλημα και ιδιαίτερα απαιτητικό από πολλές απόψεις. Χρειάζεται σωστή διαχείριση από τους προπονητές και την διοίκηση, ώστε να μπορεί η ομάδα να ανταπεξέρχεται κάθε εβδομάδα στις προκλήσεις. Βλέπουμε ότι πολλές ομάδες κάνουν μια κοιλιά, λόγω τραυματισμών ή κόπωσης. Αυτές που διαθέτουν τεράστιο μπάτζετ και έχουν μεγαλύτερο ρόστερ, μπορούν και συνεχίζουν σε υψηλό βαθμό. Στο τέλος όμως, όταν σφίγγουν τα ζωνάρια και «παίζονται τα κεφάλια» στα πλέι οφ, εκεί πραγματικά αποδεικνύεται ποιες ομάδες είναι σωστά δομημένες και φτιαγμένες από μέταλλο. Το επίπεδο γενικότερα είναι υψηλό, παρόλο που αρκετοί παίχτες έχουν φύγει για το NBA. Ο Παναθηναϊκός μπορεί να μην βρίσκεται στην κορυφή, αλλά έχει εξίσου σημαντικές πιθανότητες, έστω και με μειονέκτημα έδρας να φθάσει στο Final Four. Ο Τσάβι Πασκουάλ έχει βάλει την πινελιά του στην ομάδα, σε αντίθεση με πέρυσι. Είναι από τους καλύτερους προπονητές εδώ και μια δεκαετία. Χρειάζεται και τύχη, γιατί πιθανοί τραυματισμοί μπορούν να βγάλουν την ομάδα εκτός προγράμματος.»
«Είναι πολύ εύκολο να λέμε όλοι από έξω ότι η ομάδα χρειάζεται αυτό και εκείνο. Ο προπονητής ξέρει περισσότερα πράγματα από εμάς, αφού «ζει» την ομάδα καθημερινά. Νομίζω ότι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος θα κάνει το καλύτερο για την ομάδα, εάν του ζητηθεί κάτι από το τεχνικό επιτελείο.»
«Είναι άδικο για τον Ντίνο αυτό, αφού είναι ένα εξαιρετικά ταλαντούχο παιδί. Μου αρέσει ο τρόπος που κινείται γενικότερα και εκτός των γραμμών. Είναι ένα ταπεινότατο παιδί. Γνωρίζω ότι προέρχεται και από πάρα πολύ καλή οικογένεια. Ξέρει σε ποιον σύλλογο βρίσκεται και δεν γνωρίζει ούτε ο ίδιος μέχρι που μπορεί να φθάσει (γέλιο). Και αυτό ίσως να είναι καλό. Όταν το ταβάνι είναι πάρα πολύ ψηλά, σε ωθεί να προσπαθήσεις περισσότερο. Ελπίζω να γίνει καλύτερος από εμένα. Να φθάσει να γίνει ο Νοβίτσκι, ή ο Γκασόλ.»
«Οι ακαδημίες του Παναθηναϊκού πρέπει να θεωρούνται το πρότυπο των ακαδημιών ανά την χώρα. Τα δύο παιδιά που προανέφερες, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, διότι από κάτω υπάρχει ένα ισχυρό διοικητικό και προπονητικό τιμ. Το brand name από μόνο του εγγυάται για πολλά πράγματα. Τα ταλέντα θα υπάρχουν πάντα στην Ελλάδα, αλλά το ζήτημα είναι αν θα μπορέσουν να αξιοποιηθούν. Καθοριστικό ρόλο παίζουν το κατά πόσο θα έχουν την στήριξη της οικογένειας και τα μυαλά μέσα στο κεφάλι τους.»
«Είναι λυπηρό. Δεν μπορεί ένας τόσο μεγάλος σύλλογος με τόσες κατακτήσεις τίτλων να βρίσκεται σε αυτήν την δεινή κατάσταση. Πρέπει οι υπεύθυνοι να βγουν επιτέλους μπροστά και να πούνε την αλήθεια. Ακούστηκαν κάποια νούμερα που δεν ήταν καθόλου ενθαρρυντικά, όταν προσπάθησε ο κ. Γιαννακόπουλος να εμπλακεί. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχει κόσμος που θα μπορούσε να βοηθήσει. Το ζήτημα είναι να βρεθεί μια λύση, να βγει από την ρίζα το πρόβλημα με ότι αυτό συνεπάγεται. Εύχομαι να μην είναι η λύση να «πέσει» η ποδοσφαιρική ομάδα κατηγορία.»
