Η συμμετοχή στα reality είναι σπουδαιότερη και από πτυχίο…

Γράφει ο δικηγόρος
Θάνος Καρατσιώλης

Προσπαθώ να απογυμνώσω τη λογική κάποιων που δηλώνουν υπερήφανοι για τη συμμετοχή τους σε ένα ριάλιτι, ώστε να καταλάβω, γιατί επαίρονται για κάτι, που το μόνο σημαντικό που έχει είναι η τηλεοπτική προβολή σε πανελλήνιο επίπεδο, ενώ ακόμη και η παρουσία τους εκεί είναι, βασικά, θέμα
τύχης… Και εξηγώ, όταν παίρνεις μέρος σε ένα τηλεπαιχνίδι, που αυτό που καλείσαι να κάνεις είναι να ντύνεσαι με στυλ και στο πλαίσιο των προσταγμάτων της μόδας, ποιά είναι η ωφέλεια ακριβώς για το κοινωνικό σύνολο και κατ´ επέκταση πού είναι η σπουδαιότητα αυτών των κοριτσιών, που διατείνονται, μάλιστα, ότι πέρασαν πολύ δύσκολες στιγμές ταλαιπωρίας και άγχους;

Κλάματα θυμού, συγκινήσεις ψώνιου και οδυρμοί κακομαθημένων κορασίδων, οι οποίες έχουν μπερδεμένη αντίληψη για τις αξίες και τις δυσκολίες της ζωής, γιατί αν είχαν συναίσθηση της πραγματικότητας, μάλλον δεν θα αντιδρούσαν έτσι ανώριμα αλλά θα «έπαιζαν χαμηλά τη μπάλα» και δεν θα έβγαζαν όλη αυτή την αχόρταγη ματαιοδοξία της δήθεν αξιοσύνης τους στο να ντύνονται ή και κάποιες φορές να γδύνονται… Κορίτσια δεν τετραγωνίσατε τον κύκλο ούτε βραβευτήκατε από την ακαδημία Αθηνών αλλά ούτε και καριέρα κάνατε σε αυτόν το χώρο της χλιδής και της ευκολίας που θέλετε να μπλέξετε, γιατί βαριέστε τα δύσκολα, επειδή είστε τεμπελοβίζιτες, με φιλοδοξίες χωρίς αντίκρυσμα και όνειρα, που δεν σχετίζονται καθόλου με το πνεύμα και την εσωτερικότητα αλλά ταυτίζονται με τον πλούτο, την ύλη και την προσωπική σας φιλαρέσκεια…

Κάποιοι άλλοι, πάλι, ισχυρίζονται ότι παίρνουν μέρος σε τέτοια παιχνίδια για να κάνουν περήφανους τους γονείς τους ή τις οικογένειές τους και να αποδείξουν στον εαυτό τους κάποια πράγματα… Και ερωτώ: τι πράγματα είναι αυτά που για να αποδειχτούν χρειάζεται να βγουν στην τηλεόραση, χωρίς κάποιο ουσιαστικό σκοπό και να πηδάνε εμπόδια ή να έρχονται αντιμέτωποι με καιρικές κακουχίες και φυσικές καταστροφές ή πείνα, έτσι για τη δοκιμασία και για την ικανοποίηση του τηλεοπτικού κοινού, που αρέσκεται προφανώς στο να βλέπει ανθρώπους να αγωνίζονται και να ταλαιπωρούνται ενώ στην πραγματικότητα έχουν ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο ζωής, χλιδάτο και γκλαμουράτο…

Άλλοι πηγαίνουν, λένε, για την εμπειρία, λες και το να λείπεις 3 ολόκληρους μήνες από την καθημερινότητά σου είναι μια φυσιολογική εμπειρία και μια λογική δικαιολογία για να πείσουν τον εαυτό τους αλλά και τους υπόλοιπους, ότι δεν είναι καραψωνάρες, που άγονται και φέρονται από την τιτάνια ισχύ της κάμερας…
Υ.Γ.: Πιο πολύ γελάω με τους γονείς κάποιων που νιώθουν υπερήφανοι για την κοινωνική καταξίωση των τέκνων τους μέσω τηλεόρασης, τώρα που τα παιδιά τους πήραν απλά μέρος σε κάποιο reality show και

θα έχουν να το λένε και στα εγγόνια τους, ότι η μαμά ή ο μπαμπάς παιδί μου είχε πάρει μέρος τότε στο my style rocks ή στο nomads… Θα έχουν κορνιζάρει, φαντάζομαι, με πάπυρο στον τοίχο και το δελτίο συμμετοχής ή και κάποιο βραβείο – αγαλματίδιο που λαμβάνουν οι νικητές για να θυμούνται πάντα το σπουδαίο αυτό τους κατόρθωμα – ανδραγάθημα!!