Στα Κύμινα ο Μητροπολίτης Βέροιας (φωτο)

Την Κυριακή 12 Νοεμβρίου το πρωί στον Ιερό Ναό Αγίου Νεκταρίου Κυμίνων τελέστηκε Λαμπρό Αρχιερατικό Συλλείτουργο ενόψει της Πανηγύρεως του Ιερού Ναού και της ελεύσεως από τα Ιεροσόλυμα της Εικόνας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης που περιέχει μέσα ένα μεγάλο τεμάχιο Τιμίου Ξύλου. Στο λαμπρό Αρχιερατικό Συλλείτουργο προεξήρχε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φιλαδελφείας (Ιορδανίας) κ. Βενέδικτος, συλλειτουργούντων του Αρχιεπισκόπου Ανθηδώνος Νεκταρίου, Εξάρχου του Παναγίου Τάφου στην Κωνσταντινούπολη και του οικείου Ιεράρχου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ.Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε τον θείο λόγο.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε το μνημόσυνο του πατρός του Αγιοταφίτου Αρχιμανδίτου πατρός Ιερωνύμου Δελίογλου, ο οποίος μετέφερε τον Τίμιο Σταυρό από τα Ιεροσόλυμα στα Κύμινα από όπου και κατάγεται. Δείτε φωτογραφίες και την ομιλία του Σεβασμιωτάτου:

Η ομιλία του Σεβ.Μητροπολίτου Βεροίας κ.Παντελεήμονος:

«Ἀγαπήσεις Κύριον τόν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καί ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καί ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καί ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καί τόν πλησίον σου ὡς σε­αυ­τόν».

Στήν ἐρώτηση τοῦ νομικοῦ πού τόν πλησιάζει καί τόν ρωτᾶ πῶς θά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή ὁ Ἰησοῦς δέν ἀπαντᾶ. Τόν παρα­πέμπει στή διπλῆ ἐντολή τοῦ νό­μου, στή διπλῆ ἐντολή τῆς ἀγάπης ἀπό τήν ὁποία, ὅπως λέγει ἀλλοῦ ὁ Χρι­στός, «ὅλος ὁ νόμος καί οἱ προ­φῆ­ται κρέμανται», καί τόν κα­λεῖ νά τήν ἐπαναλάβει. Δέν περιο­ρί­ζεται ὅμως μόνο σέ αὐτό ὁ Χρι­στός. Βλέ­πο­ντας τήν ὑποκρισία τοῦ νο­μι­­κοῦ, ὁ ὁποῖος θέλοντας νά συγ­κα­­λύ­ψει τίς πονηρές του προ­θέ­σεις ἰσχυ­­ρί­ζεται ὅτι ἀγνοεῖ ποιός εἶναι ὁ πλη­σίον του, ὁ Χρι­στός παρου­σιάζει μέ μία μοναδική πα­ραβολή, μέ τήν πα­ρα­βολή τοῦ κα­λοῦ Σαμα­ρείτου, τί ση­μαίνει πραγ­ματικά ἀγά­πη καί ποιοί εἶναι αὐτοί πού θά κληρο­νο­μήσουν ὄντως τήν αἰώ­νιο ζωή.

Πρότυπο τῆς πραγματικῆς ἀγά­πης εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος «ἀγάπη ἐστί». Εἶναι ὁ Θεός πού φω­τίζει ὅλους τούς ἀνθρώπους μέ τό φῶς τοῦ ἡλίου, πού βρέχει ἐπί δι­καίους καί ἀδίκους, πού μεριμνᾶ γιά τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ καί τά πε­τεινά τοῦ οὐρανοῦ.

Εἶναι ὁ Θεός ὁ ὁποῖ­ος δη­μιούρ­γη­σε ὅλο τόν κό­σμο γιά χάρη τοῦ ἀν­θρώπου. Εἶναι ὁ Θεός ὁ ὁποῖος, ὅταν ὁ ἄνθρωπος παρή­κου­σε τήν ἐντολή του καί ἀπο­μα­κρύνθηκε ἀπό κοντά του καί λά­τρευσε «τήν κτίσιν παρά τόν κτί­σα­ντα», ἔστει­λε τόν Υἱό του τόν μονογενῆ στή γῆ ὡς ἄνθρωπο καί δέχθηκε νά ὑπομείνει τόν ἐπώδυ­νο σταυρικό θάνατο γιά νά τόν ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία, γιά νά τόν ἀποκα­τα­στήσει ἐκεῖ ἀπό ὅπου εἶχε ἐκπέσει καί νά τόν καταστήσει κληρονόμο τῆς αἰωνίου βασιλείας του.

Αὐτή τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο δείχνει καί ὁ κα­λός Σα­μαρείτης τῆς σημερινῆς εὐ­αγ­γε­λικῆς παραβολῆς. Γιατί τί κά­νει ὁ Σαμαρείτης; Δέν φροντίζει καί δέν περιθάλπει μόνο ἕνα ξένο καί ἄγνωστο ἄνθρωπο, ἀλλά καί ἕναν ἄνθρωπο Ἰσραη­λί­τη στό γένος, ἕναν ἄνθρωπο γιά τήν τύχη τοῦ ὁποίου ἀδιαφό­ρησαν τόσο ὁ ἱερέας ὅσο καί ὁ λευΐτης πού εἶχαν περά­σει πρίν ἀπό αὐτόν ἀπό τό σημεῖο. Καί δέν τόν περιθάλπει ἁπλῶς ἀλ­λά τόν με­ταφέρει καί σέ ἕνα παν­δοχεῖο, καί φροντίζει γιά τήν ἀπο­θε­ρα­πεία του προκαταβά­λο­ντας μά­λιστα τά ἔξο­δά της καί ὑπο­σχό­μενος νά καλύ­ψει καί τήν ὅποια ἐπιπλέον δαπά­νη προκύψει κατά τήν ἐπιστροφή του.

Ἡ ἀγάπη μέ τήν ὁποία περι­βάλ­λει ὁ καλός Σαμαρείτης τόν ἐμ­πε­σόντα εἰς τούς ληστάς ἄν­θρωπο, δέν μᾶς διδάσκει, ἀδελφοί μου, μόνο ὅτι πλησίον μας εἶναι ὁ κάθε ἄνθρω­πος χωρίς ἀπολύτως καμία διάκρι­ση, ἀλλά ἀκόμη καί ὅτι ἡ ἀγάπη δέν εἶναι θεωρία, δέν εἶναι λόγια, δέν εἶναι ἁπλῶς συναισθή­ματα, ἀλλά εἶναι ἔρ­γα, εἶναι πρά­ξεις, εἶναι θυσία. Εἶναι ἐκδαπά­νη­ση τοῦ ἑαυτοῦ μας χάριν τοῦ ἄλ­λου, ὁποι­οσδήποτε καί ἐάν εἶναι αὐτός, ἀκόμη καί ὁ ἐχθρός μας.

Αὐτή τήν ἀγάπη ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Θεός, ἐάν θέλου­με νά εἴ­μα­στε τέ­κνα του. Αὐτή τήν ἀγάπη ζητᾶ ἀπό ἐμᾶς ὁ Χριστός ἐάν θέ­λουμε νά εἴ­μαστε μαθητές του καί νά φέρουμε ἀξίως τό ὄνο­μά του.

Αὐτή τήν ἀγάπη προσέφερε πρός ὅλους ἀνεξαιρέτως καί ὁ ἑορτα­ζό­μενος σήμερα ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐ­λε­­ήμων, πατριάρχης Ἀλεξανδρεί­ας, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο ἐπαναλάμ­βα­νε τόν λόγο τοῦ πρωτοκορυ­φαίου ἀποστόλου Παύλου «Ἕλλη­σίν τε καί βαρβάροις, σοφοῖς τε καί ἀνοήτοις ὀφειλέτης εἰμί», ἀλ­λά προσέφερε πρός ὅλους τούς ἀν­θρώπους καί ἰδιαιτέρως πρός τούς ἐν­δεεῖς καί πτωχούς ἀδελφούς του γενναιόδωρα ὅ,τι εἶχαν ἀνά­γκη, γιατί αὐτό αἰσθανόταν ὅτι ἦ­ταν χρέος του, γιατί ἔτσι πίστευε ὅτι ἀνταποκρίνεται στή μεγάλη ἐν­τολή τῆς ἀγάπης καί γίνεται μιμητής τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος μα­καρίζει τούς ἐλεήμονες ὑποσχό­μενος τό ἔλεός του.

Αὐτή τήν ἀγάπη τήν ὁποία ἔκανε πράξη ζωῆς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ ἐλεή­­μων, κα­λεῖ καί μᾶς ἡ Ἐκκλη­σία μας νά ἐν­στερνισθοῦμε καί νά οἰκειο­ποι­η­θοῦμε, προσφέροντας ὁ καθένας ἀνάλογα μέ τίς δυνάμεις του ὅ,τι μπορεῖ στούς ἀνθρώπους γύρω του.

Ἄς μάθουμε, ἀδελφοί μου, νά μήν ἀδιαφοροῦμε γιά ὅ,τι συμ­βαί­νει γύρω μας. Ἄς μάθουμε νά μήν προσπερνοῦμε στόν δρόμο μας καί στή ζωή μας τούς πάσχοντες γιά ὁποιονδήποτε λόγο ἀδελφούς μας, ὅπως ἔκαναν ὁ ἱερέας καί ὁ λευ­ΐ­της τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Ἄς μάθουμε νά ἐνδιαφερόμασθε γιά τίς ἀνάγκες τῶν συνανθρώπων μας καί νά τούς προσφέρουμε μέ ἀγάπη ὅ,τι ἔχουμε, ἄλλος τόν χρό­νο του, ἄλλος τή συμπα­ράστασή του, ἄλλος τήν ὑλική του βοήθεια, ἄλλος τήν ἠθική του στήριξη, χω­ρίς νά ὑπολογίζουμε ποιός εἶ­ναι καί τί θά μᾶς κοστίσει αὐτή ἡ βοή­θεια.

Ζοῦμε δυστυχῶς σέ ἕνα κόσμο, στόν ὁποῖο οἱ συνθῆκες πού ἐπι­κρα­τοῦν μᾶς ἔχουν κάνει ἐσω­στρε­­­φεῖς, ἐπιφυλακτικούς, καχύ­πο­πτους, ἀδιάφορους γιά τούς συνανθρώπους μας καί ἀτομιστές. Ἄς προσπαθήσουμε νά τά ξεπερά­σουμε ὅλα αὐτά καί νά προσφέ­ρου­με τήν ἀγάπη μας μέ ἔργα, ὥστε νά γίνουμε καί ἄξιοι τῆς αἰωνίου ζωῆς κοντά στόν Χριστό.

Αὐτή τή ζωή εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα, τελώ­ντας σήμερα τό τεσσαρακονθήμερο μνη­μό­συνο, νά ἀπολαμβάνει ὁ ἀείμνηστος ἀδελφός μας Πέτρος, ὁ ὁποῖ­ος μέ πολλή ἀγάπη στόν Θεό προ­σέφερε τόν υἱό του π. Ἱερώνυμο, στή δια­κονία τῆς Ἐκκλησίας καί ἰδιαιτέρως τῶν Ἁγίων Τόπων καί τῶν Πανα­γίων Προσκυνημάτων, στά ὁποῖα ἡ Ἁγιοταφιτική Ἀδελφότης εἶναι ἀκοίμητος φρουρός καί φύλαξ.

Καί θά ἤθελα νά εὐχαριστήσω πρωτίστως τόν μακαριώτατο πατριάρχη Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλο, ὁ ὁποῖος καί αὐτή τή φορά ἀνταποκρίθηκε μέ πολλή ἀγάπη στό αἴτημά μας καί μᾶς ἔστειλε τό τεμάχιο τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ ἀπό τά Ἱεροσόλυμα, πού βρίσκεται αὐτές τίς ἡμέρες πρός προσκύνηση ἐδῶ στά Κύμινα, ἀλλά καί ὁ ὁποῖος πάντοτε μέ πολλή καλοσύνη συγκατανεύει στίς παρακλήσεις μας καί μᾶς δίνει τήν εὐκαιρία νά λαμβάνουμε καί ἐμεῖς τήν εὐλογία ἄλλοτε ἱερῶν καί θαυματουργῶν εἰκόνων ἀπό τούς Ἁγίους Τόπους καί ἄλλοτε τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Τόν εὐχαριστοῦμε, λοιπόν, καί πάλιν καί πολλάκις γιά ὅλες αὐτές τίς εὐλογίες πού μᾶς ἐπιδαψιλεύει.

Θά ἤθελα ὅμως νά εὐχαριστήσω ἰδιαιτέρως καί τούς Σεβασμιωτάτους ἀδελφούς, τόν Ἅγιο Φιλαδελφείας κύριο Βενέδικτο, τοῦ κλίματος τοῦ πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, ὁ ὁποῖος διακονεῖ στήν Ἰορδανία, καί τόν Ἅγιο Ἀν­θηδῶνος κύριο Νεκτάριο, καί αὐτόν ἀπό τό πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ὁ ὁποῖος διακο­νεῖ στήν Ἐξαρχία τοῦ Παναγίου Τάφου στήν Κωνσταντινούπολη, πού μέ πολλή ἀγάπη ἦρθαν σή­μερα ἐδῶ στά Κύμινα, στόν προ­εορ­τάσαντα ναό τοῦ ἁγίου Νε­κτα­ρίου, γιά νά συλλειτουργή­σου­με καί νά συμ­προσευχη­θοῦμε γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ ἀειμνήστου ἀδελφοῦ μας Πέτρου ἀλλά καί γιά νά παρακαλέ­σου­με τόν Θεό νά χαρίσει τήν πα­ρηγορία του στούς οἰκείους του.

Καί εὔχομαι, ἀδελφοί μου, ταπεινά καί διά τῶν εὐχῶν τῶν Σεβασμιωτάτων, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν καλά καί ζοῦν στούς τόπους αὐτούς οἱ ὁποῖοι περιγράφονται στά Εὐαγγέλια καί ἀκούσαμε καί στή σημερινή παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, νά μιμηθοῦμε καί ἐμεῖς τήν ἀγάπη τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου πρός τόν πλησίον καί πρός τούς ἀδελφούς μας γιά νά κερδίσουμε τήν αἰώνιο ζωή καί νά ἀκούσουμε, ὅταν ὁ Χριστός ἔρθει κατά τή δευτέρα καί ἔνδοξό του παρουσία, τό «εὖ δοῦλοι ἀγαθοί καί πιστοί, εἰσέλθετε εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σας». Ἀμήν.