Quantcast

http://picasion.com/

Εβίτα Λαζού: Η Βεροιώτισσα νηπιαγωγός που βραβεύτηκε από την UNESCO

Η τελετή απονομής των «Βραβείων Εκπαιδευτικής Προσφοράς σε Παραμεθόριες Περιοχές 2017», πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 18/9 στην Αθήνα. Πρόκειται για θεσμό που δημιούργησε και υποστηρίζει η Ελληνική Εθνική Επιτροπή για την UNESCO με σκοπό να επιβραβεύσει την εκπαιδευτική προσφορά, τις πρωτοβουλίες, τις δράσεις αλλά και τον καθημερινό
αγώνα των δασκάλων στις παραμεθόριες περιοχές. 


Στην τελετή βραβεύτηκαν 10 εκπαιδευτικοί, δεκάδα που αναδείχθηκε έπειτα από τρεις προκριματικές φάσεις και πολυάριθμες αιτήσεις. Ανάμεσά τους και η Εβίτα Λαζού, νηπιαγωγός από τη Βέροια, που τα δυο τελευταία χρόνια υπηρετούσε στο Νηπιαγωγείο Μεγίστης στο απομακρυσμένο Καστελόριζο. 

Έφυγε από εκεί έχοντας αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις «για τη σπουδαία δουλειά της, τη συνεισφορά και την αφοσίωσής της στο εκπαιδευτικό έργο. Αδιάψευστος μάρτυρας όλων αυτών αποτελούν τα χαμόγελα των μικρών της μαθητών και η αμοιβαία αγάπη ανάμεσά τους, καθώς και η εκτίμηση όλων όσων συνεργάστηκαν μαζί της... Υπόδειγμα Εκπαιδευτικού, Παιδαγωγού και ανθρώπου», ήταν κάποια από τα λόγια που δημοσιεύτηκαν στον τοπικό ηλεκτρονικό τύπο του νησιού, με αφορμή την ανακοίνωση της βράβευσής της.

Η σχολική χρονιά που μόλις ξεκίνησε την βρήκε στην Τήλο. Για την Εβίτα είναι ο 5ος χρόνος που εργάζεται ως νηπιαγωγός. Πρώτη χρονιά στη Ζάκυνθο, δεύτερη στα Ψαρά, για τις δυο επόμενες χρονιές στο Καστελόριζο και τώρα στην Τήλο. Έναν ακόμα νέο τόπο για να γνωρίσει, με όλες του τις δυσκολίες, με τα ίδια όμως παιδικά χαμόγελα, 10 αυτή τη φορά. 

Εμείς επικοινωνήσαμε τηλεφωνικά με την Εβίτα Λαζού, καταρχάς για να τη συγχαρούμε για αυτή τη διάκριση αλλά και για να μοιραστεί μαζί μας κάποιες από τις εκπαιδευτικές της εμπειρίες στα απομακρυσμένα νησιά της Ελλάδας. 

Όπως μας εξομολογήθηκε, το επάγγελμα της νηπιαγωγού μπορεί να μην ήταν η αρχική της επιλογή, στην πορεία όμως και ειδικά από την πρώτη επαφή με τη σχολική αίθουσα, κατάλαβε πως αυτό ήταν που ήθελε να κάνει.

Πως είναι όμως η εκπαιδευτική εμπειρία σε σχολεία απομακρυσμένων νησιών όπως τα Ψαρά και το Καστελόριζο; Τα νησιοτόπουλα έχουν διαφορετικά όνειρα; Πως είναι ο αποχωρισμός κάθε χρόνο από τον τόπο, τους ανθρώπους και τα ίδια τα παιδιά; 

«Σε αυτά τα μέρη δίνεται η δυνατότητα και η ευκαιρία στον εκπαιδευτικό να ασχοληθεί ακόμα περισσότερο, καθώς τα παιδιά είναι λιγότερα. Δίνεται έτσι ο χώρος και ο χρόνος στον εκπαιδευτικό, για δράσεις και πρωτοβουλίες, που εμπνέουν και καθοδηγούν το μαθητή».

Τι όνειρα κάνουν αυτά τα παιδιά για το μέλλον σε σχέση με τα παιδιά π.χ. της Βέροιας; Και όταν λέμε μέλλον σε αυτές τις ηλικίες συνήθως εννοούμε «Τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;»
«Τα όνειρά τους δε διαφέρουν πολύ. Στο νηπιαγωγείο, τα κορίτσια στην πλειοψηφία τους θέλουν να γίνουν δασκάλες και τα αγόρια τα πάντα! Μέχρι και αστροναύτες. Σε λίγο μεγαλύτερη ηλικία συνήθως λένε ότι θα ακολουθήσουν τον πατέρα τους, να γίνουν ψαράδες, να ασχοληθούν με τον τουρισμό. Εμείς από την πλευρά μας προσπαθούμε να τους δίνουμε όσα περισσότερα ερεθίσματα μπορούμε».

Και κάθε καλοκαίρι αποχωρισμός...
«Ο αποχωρισμός είναι δύσκολος για όλους. Και για τους γονείς και για τα παιδιά, που αδυνατούν να δεχτούν το γεγονός πως του χρόνου δε θα έχουν τον ίδιο δάσκαλο ή δασκάλα. Είναι δύσκολο και για εμάς τους ίδιους που αποχαιρετάμε τον τόπο και τους ανθρώπους του».

Να ευχαριστήσουμε την Εβίτα Λαζού για όσα μοιράστηκε μαζί μας και να της ευχηθούμε μια καλή και δημιουργική χρονιά στην όμορφη Τήλο.

ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΔΗΜΟΦΙΛΕΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ