το απόγευμα της Τετάρτης και άκουγε αγκαλιασμένο τη Φιλαρμονική Μπάντα της Βέροιας και της Νάουσας να παίζουν για τον κόσμο.
Η αγκαλιά τους σφιχτή, τόσο σφιχτή που θα ζήλευαν πολλοί. Όχι γιατί ο χρόνος βάρυνε τα πόδια και το στήριγμα στο περπάτημα είναι απαραίτητο αλλά γιατί ακόμα ο ένας είναι το στήριγμα του άλλου... σε όλα, όσος χρόνος και αν πέρασε, όσες δυσκολίες, όση καθημερινότητα και ρουτίνα. Εμείς, αν και δεν τους γνωρίζουμε, αυτή την ιστορία θελήσαμε να πλάσουμε βλέποντάς τους.