κυριώνυμο ημέρα ο Σεβασμιώτατος λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Ναούσης, όπου φυλάσσεται και λίθος από το όρος Θαβώρ. Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος, σύμφωνα με την εκκλησιαστική παράδοση, ευλόγησε τους καρπούς της αμπέλου.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Εσπερινό στην Ι.Μ. Μεταμορφώσεως «Μουτσιάλη».
«Νόμου καί προφητῶν σε, Χριστέ, ποιητήν καί πληρωτήν ἐμαρτύρησαν, ὁρῶντες ἐν τῇνεφέλῃ, Μωυσῆς ὁ θεόπτης καί Ἠλίας ὁ ἔμπυρος ἁρματηλάτης», ψάλλει ὁ ἱερόςὑμνογράφος περιγράφοντας τό θαυμαστό γεγονός τῆς τοῦ Κυρίου Μεταμορφώσεως.
Ὁ ἀποδέκτης τοῦ θείου νόμου, ὁ προφήτης Μωυσῆς, καί ἡ κρηπίς τῶν προφητῶν, ὁπροφήτης Ἠλίας, παρίστανται ὡς μάρτυρες τοῦ θαύματος πού ἀποκαλύπτεται ἐνώπιον τῶν μαθητῶν καί ἀποστόλων τοῦ Κυρίου.
Ὁ Χριστός, πού εἶχε καλύψει ἐπιμελῶς τό μεγαλεῖο καί τή λάμψη τῆς θεότητός του μέ τήν ἀνθρώπινη σάρκα, γιά νά μπορέσει νά γίνει ὁρατός ἀπό τόν ἄνθρωπο, νά τόν προσεγγίσει καί νά τόν λυτρώσει, ἀποκαλύπτει γιά λίγο τήν αἴγλη τῆς θείας του φύσεως. Τήν ἀποκαλύπτει γιά νά δείξει στούς μαθητές του ὅτι δέν εἶναι μόνο ἄνθρωπος ἀλλά καί Θεός, ὅτι εἶναι ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ· καί ἀκόμη γιά νά τούς ἀποκαλύψει τό θεῖο πρόσωπό του πού θάἀτενίζουν αἰωνίως ὅσοι ἀξιωθοῦν τῆς θείας μακαριότητος τῆς βασιλείας του.
Καί γιά νά τούς δείξει τί πραγματικά σημαίνει αὐτή ἡ μεταμόρφωσή του, ἤ μᾶλλον γιά νά τούς δείξει ποιά εἶναι ἡ θεία του φύση πού δέν μποροῦν νά τήν δοῦν ὡς ἄνθρωποι, ὁ Χριστός ἐπιτρέπει νά ἐμφανισθοῦν δύο θεόπτες, δύο προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁΜωυσῆς καί ὁ Ἠλίας, πού συνομιλοῦν μαζί του, ἀποδεικνύοντας δύο ἀδιαμφισβήτητες ἀλήθειες.
Ἡ πρώτη εἶναι ὅτι ἡ θεία φύση τοῦ Κυρίου ἔχει ἑνωθεῖ ὑποστατικά μέ τήν ἀνθρώπινη, γι᾽αὐτό καί τόν συνοδεύουν τιμητικά οἱ δύο προφῆτες μέ τούς ὁποίους συνομιλεῖ, ὅπως συνομιλεῖ κανείς μέ ἀνθρώπους πού βρίσκονται δίπλα του.
Ἡ δεύτερη εἶναι ὅτι στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ δέν καταργεῖται ὁ παλαιός νόμος, τόν ὁποῖοἔδωσε ὁ Θεός διά τοῦ Μωυσέως στούς Ἰσραηλίτες, ἀλλά συμπληρώνεται, ὅπως βεβαιώνει καί ὁ ἴδιος λέγοντας, ὅτι «οὐκ ἦλθον καταλῦσαι τόν νόμον ἤ τούς προφήτας ἀλλά πληρῶσαι». Δέν καταργεῖται ὁ παλαιός νόμος, γιατί ὁ Χριστός εἶναι αὐτός πού προανήγγειλαν οἱ προφῆτες ὡς Μεσσία, εἶναι αὐτός γιά τόν ὁποῖο ὁ νόμος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης ἔγινε παιδαγωγός τῶν ἀνθρώπων εἰς Χριστόν, ὅπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στούς Γαλάτες «ὁ νόμος παιδαγωγός ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν», ὥστε νά μποροῦμε ὅλοι οἱἄνθρωποι νά ζοῦμε μέ τήν πίστη σ᾽ αὐτόν τό θαῦμα ὄχι μόνο τῆς δικῆς του μεταμορφώσεως, ἀλλά καί τῆς δικῆς μας, προσωπικῆς μεταμορφώσεως.
Διότι ἡ πλήρωση τοῦ νόμου τοῦ Χριστοῦ καθιστᾶ, ἀδελφοί μου, ἱκανό ὅποιον ζεῖ σύμφωνα μέ αὐτόν νόμο νά δεῖ τήν αἴγλη καί λάμψη τοῦ θείου προσώπου καί νά καταυγασθεῖ ἀπό τόἄκτιστο φῶς τῆς θεότητος, ὅπως συνέβη μέ τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ στό ὄρος Θαβώρ.
Καί αὐτό συμβαίνει, ἀδελφοί μου, γιατί ὁ Θεός ἐπιφαίνεται στόν κόσμο χάριν τοῦ μονογενοῦς καί ἀγαπητοῦ του Υἱοῦ. Τόν ἀκοῦμε νά μᾶς διαβεβαιώνει ὁ ἴδιος γι᾽ αὐτό καί τίς δύο φορές πού ἐμφανίζεται στήν Καινή Διαθήκη. Τόν ἀκοῦμε στή βάπτισή του στά ρεῖθρα τοῦἸορδάνου. Tόν ἀκοῦμε καί στό ὄρος Θαβώρ κατά τή Μεταμόρφωσή του, νά μᾶς βεβαιώνειὅτι «οὗτος ἐστίν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός».
Καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀγαπητός στόν Πατέρα, γιατί ἀκολουθεῖ πάντοτε τό θέλημά του, χωρίς νά παρεκκλίνει καθόλου ἀπό αὐτό. Καί αὐτό ἀκριβῶς εἶναι πού ζητᾶ καί ἀπό ἐμᾶς τούς ἀνθρώπους.
Τί μᾶς ζητᾶ; Μᾶς ζητᾶ νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τό θέλημά του. Μᾶς ζητᾶ νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐντολές του, διότι ἔτσι ἀποδεικνύουμε τήν ἀγάπη μας πρός αὐτόν καί γινόμεθα ἄξιοι καί τῆς δικῆς του ἀγάπης. Διότι ὁ Θεός μᾶς προσφέρει ὡς ἀνταπόδοση τῆς ὑπακοῆς μας στό θέλημά του τήν ἀγάπη του, γιατί θεωρεῖ τήν ὑπακοή μας στίς ἐντολές του ὡς ἔκφραση τῆςἀγάπης μας πρός αὐτόν, ὅπως ὁ ἴδιος λέγει: «ὁ ἔχων τάς ἐντολάς μου καί τηρῶν αὐτάς ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δέ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπό τοῦ πατρός μου, κἀγώἀγαπήσω αὐτόν καί ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν».
Νά, λοιπόν, ἀδελφοί μου, τί πρέπει νά κάνουμε καί ἐμεῖς, ἐάν θέλουμε νά ζοῦμε αὐτή τήν ἐμπειρία τῆς θείας Μεταμορφώσεως πού ἔζησαν οἱ μαθητές του στό ὄρος Θαβώρ, ἐάν θέλουμε νά ἀξιούμεθα καί ἐμεῖς νά βλέπουμε τόν Θεό, νά βλέπουμε τήν αἴγλη καί τή λάμψη τοῦ θείου φωτός, ὅπως τήν εἶδαν οἱ μαθητές του, ὅπως τήν εἶδαν οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ ὅσιοι καί θεοφόροι πατέρες μας.
Θά πρέπει νά ἐφαρμόζουμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ γιά νά μένουμε μέσα στήν ἀγάπη του καίἘκεῖνος νά μᾶς ἀξιώνει νά τόν βλέπουμε καί νά φωτίζει τή ζωή μας μέ τό φῶς τῆς θείας του χάριτος μεταμορφώνοντάς μας σέ τέκνα φωτός πού θά βαδίζουμε πάντοτε μέσα στό φῶς τῆς παρουσίας του.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως Σωτήρος Ναούσης.
«Οὐ σεσοφισμένοις μύθοις … ἐγνωρίσαμεν ἡμῖν τήν τοῦ Κυρίου … δύναμιν καί παρουσίανἀλλ᾽ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος».
Μέ αὐτά τά λόγια ἀπευθύνεται ὁ ἀπόστολος Πέτρος στούς χριστιανούς τῆς ἐποχῆς του ἀλλά καί σέ μᾶς, ἀδελφοί μου, σήμερα γιά νά μᾶς διαβεβαιώσει ὅτι τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου καίὅσα δίδαξαν οἱ ἀπόστολοι στά ἔθνη γιά τόν Χριστό δέν ἦταν μύθοι, δέν ἦταν παραμύθια σάν αὐτά πού ἔπλασαν οἱ διάφοροι λαοί γιά τούς ψεύτικους θεούς τους, ἀλλά ἦταν ὅσα εἶδαν ξεκάθαρα οἱ ἴδιοι, καθώς ἀξιώθηκαν νά ἀντικρύσουν ὄχι μόνο τήν ἀνθρώπινη φύση τοῦΧριστοῦ ἀλλά καί τήν αἴγλη καί τό μεγαλεῖο τῆς θεότητός του.
Αὐτή ἡ συγκλονιστική ἐμπειρία τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Χριστοῦ ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ πού περιγράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος χαράχθηκε χωρίς ἀμφιβολία ἀνεξίτηλα στόν νοῦ καί τή ψυχή τους. Δέν ἦταν ἡ πρώτη φορά πού ὁ Χριστός ἔπαιρνε κάποιους ἀπό τούς μαθητές του καί ἀποσυρόταν γιά νά προσευχηθεῖ, ἀλλά ποτέ ἄλλοτε δέν βρέθηκαν μπροστά σ᾽ αὐτό τό μοναδικό γεγονός, νά δοῦν τόν διδάσκαλό τους νά καταυγάζεται ἀπό ἕνα οὐράνιο φῶς τόὁποῖο δέν μποροῦσαν νά ἀντέξουν μέ τά χοϊκά τους μάτια καί νά τόν ἀκούσουν νά συνομιλεῖμέ τόν Μωυσῆ καί τόν Ἠλία. Οὔτε ποτέ ἄλλοτε εἶχαν ἀκούσει τή φωνή τοῦ Θεοῦ νάἐπιβεβαιώνει τήν ταυτότητα τοῦ ἀγαπητοῦ του Υἱοῦ.
Ὅσο καί ἐάν εἶχαν πιστεύσει ὅτι ὁ Χριστός ἦταν ὁ Μεσσίας καί ὅσο καί ἐάν εἶχανἐγκαταλείψει τά πάντα γιά νά τόν ἀκολουθήσουν, ἀποδεικνύοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τήν πίστη καί τήν ἐμπιστοσύνη τους στό πρόσωπο τοῦ διδασκάλου τους, δέν εἶχαν γίνει ποτέ μέχρι τότε θεατές ἑνός τέτοιου ὑπερφυσικοῦ καί ὑπερκοσμίου γεγονότος. Καί ὅσα καί ἄν εἶδαν καί ὅσα καί ἄν ἔζησαν στή συνέχεια βλέποντας τόν διδάσκαλό τους ἀναστημένο καίἀναλαμβανόμενο στούς οὐρανούς, τό φῶς τῆς Μεταμορφώσεως στό ὄρος Θαβώρ καί ἡ αἴγλη τῆς θείας μορφῆς του ἦταν ἀδύνατο νά ξεχασθεῖ καί ἀποτελοῦσε πάντοτε τήν πιό ἰσχυρήἀπόδειξη τῆς θεότητος τοῦ Χριστοῦ· ἀποτελοῦσε πάντοτε τήν ἀπόδειξη τῆς ἀληθείας ὅσων τούς δίδαξε καί ὅσων δίδασκαν καί αὐτοί στούς ἀνθρώπους· ἀποτελοῦσε τήν ἀπόδειξη ὅτι ὁΧριστός δέν ἦταν ἁπλῶς ἕνας μεγάλος διδάσκαλος ἀλλά ἦταν ὁ Θεός, καί τό εὐαγγέλιό του δέν ἦταν μία καλή καί ὠφέλιμη γιά τόν ἄνθρωπο διδασκαλία, ἀλλά τό κήρυγμα τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου καί οἱ θεῖες ὁδηγίες γιά τήν ἐπιστροφή του κοντά στόν Θεό καί τή σωτηρία του.
Ὅμως, ἀδελφοί μου, ἡ μεγαλειότης τοῦ Θεοῦ τῆς ὁποίας ἔγιναν ἐπόπται, ὅπως γράφει ὁἀπόστολος Πέτρος, οἱ τρεῖς μαθητές στό ὄρος Θαβώρ, δέν ἀποκαλύφθηκε μόνο σέ ἐκείνους,ἀλλά ἀποκαλύπτεται καί στόν κάθε πιστό κατά τό μέτρο πού μπορεῖ νά τήν δεῖ.
Οἱ τρεῖς μαθητές ἔπρεπε νά δοῦν «καθώς ἠδύναντο» τό μεγαλεῖο τῆς Θεότητος, ὥστε νά κηρύξουν στά ἔθνη, ὁ Θεός ὅμως ἐπιτρέπει σέ κάθε πιστό νά διακρίνει αὐτό τό μεγαλεῖο στό μέτρο τῶν δυνατοτήτων του, στό μέτρο τῆς καθαρότητος τῆς ψυχῆς του καί τῆς πίστεώς του.
Τό διαπιστώνουμε αὐτό στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας, στή ζωή τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας,ἀπό τόν πρωτομάρτυρα καί ἀρχιδιάκονο Στέφανο μέχρι τόν ἀπόστολο Παῦλο, ἀλλά καί σέὅλους τούς ἁγίους πού ἀξιώθηκαν καί ἀξιώνονται νά καταυγασθοῦν ἀπό τό ἄκτιστο φῶς τῆς θείας χάριτος καί νά ζήσουν οὐράνιες ἐμπειρίες.
Ἀλλά ἀκόμη καί ἐμᾶς, ἀδελφοί μου, πού ἀπέχουμε πολύ ἀπό τήν καθαρότητα τῶν ἁγίων, ὁΘεός μᾶς ἀξιώνει νά δοῦμε τό μεγαλεῖο τῆς θεότητός του μέσα ἀπό τά μυστήρια τῆςἘκκλησίας. Διότι μέσα ἀπό αὐτά ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος πού προσφέρουμε στόν Θεό γίνεται σῶμα καί αἷμα Χριστοῦ, τό ὁποῖο ὄχι μόνο βλέπουμε ἀλλά καί μεταλαμβάνουμε συμμετέχοντας στό μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας.
Καί ἀκόμη μᾶς ἀξιώνει νά βλέπουμε τό μεγαλεῖο καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ μέσα ἀπό τά θαύματα τῶν ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας. Νά βλέπουμε τό μεγαλεῖο καί τή δύναμη τοῦ Θεοῦ μέσαἀπό τά θαύματα πού ἐπιτελεῖ στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων καί τίς ἀλλοιώνει ὥστε ἀκόμη καί οἱμεγαλύτεροι ἁμαρτωλοί νά μποροῦν νά γίνουν οἱ μεγαλύτεροι ἅγιοι.
Καί ὅλα αὐτά συμβαίνουν, ἀρκεῖ ἐμεῖς, ἀδελφοί μου, νά ἔχουν ἀνοιχτά τά μάτια τῆς ψυχῆς μας καί νά θέλουμε νά δοῦμε τό μεγαλεῖο τῆς θεότητος. Ἀρκεῖ νά εἴμαστε ἕτοιμοι νάἀκολουθήσουμε τόν Χριστό στό ὄρος Θαβώρ, ὅπως οἱ μαθητές του, καί νά τόν ἀφήσουμε νάἀποκαλύψει στή ψυχή μας ὅ,τι ἐκεῖνος νομίζει ὅτι μποροῦμε νά δοῦμε καί νά κατανοήσουμε.Ἀρκεῖ νά εἴμαστε πρόθυμοι νά τόν ἀφήσουμε νά ἐνεργήσει στήν ψυχή μας τό θαῦμα τῆς καλῆς ἀλλοιώσεώς μας. Ἀλλά κυρίως, ἀρκεῖ νά τόν παρακαλοῦμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τόν ἱερόὑμνογράφο τοῦ ἀπολυτικίου τῆς σημερινῆς ἑορτῆς, νά λάμψει καί σέ μᾶς τό ἀίδιο φῶς του καί νά φωτίσει τίς ψυχές μας καί τόν κόσμο. Νά τόν παρακαλοῦμε διαρκῶς καί σέ ὅλη μας τή ζωή «Λάμψον καί ἡμῖν τοῖς ἁμαρτωλοῖς τό φῶς σου τό ἀίδιον». Ἀμήν.