Βγήκαν φωτογραφίες, μοίρασαν χειραψίες και χαμόγελα, έκαναν δηλώσεις. Ασπρομάντηλα! Μετά ο Δήμαρχος που θες σαν διαμαρτυρόμενος μηχανικός; Θες με την ευκολία που έχει η τοπική αυτοδιοίκηση να κάνει ανέξοδες δηλώσεις κολακείας του πλήθους; Βροντοφώναξε: «Αλέξη κοινή λογική ζητάμε. Όχι στο νόμο που μας πετάει στο δρόμο». Ασπρομάντηλο και αυτός, αλληλέγγυος στους αγώνες.
Κατόπιν ίσως και περισσότερο, ενόχλησαν αυτοί που έλειψαν. Κατ' αρχήν οι κυβερνητικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ πουθενά. Άφαντοι φυσικά. Γιατί όμως; Το κόμμα στήριξε την απεργία ως διαπραγματευτικό όπλο! Σε ανάλογες κινητοποιήσεις λίγους μόλις μήνες πριν, ήταν μπροστάρηδες στον αγώνα! Μαχητικοί και ασυμβίβαστοι. Αυτό είναι που λένε «πυκνός πολιτικός χρόνος». Από τη ζεστή και γνώριμη αγκαλιά της διαμαρτυρίας, στην ευθύνη της άσκησης εξουσίας. Ίλιγγος. Αν επιμείνουν να αρνούνται τον νέο τους ρόλο, ο Λαός σύντομα θα τους στείλει στην οικειότητα και την ευκολία της αντιπολίτευσης. Τέλος ενόχλησαν με την απουσία τους στελέχη της αντιπολίτευσης, εκδρομείς του εξωτερικού, με αναρτήσεις χαρούμενων και χαλαρών στιγμών, τόσο αποστασιοποιημένα και μακριά από το σημερινό (και όχι μόνο) κλίμα της Βέροιας. Η ψυχική σχέση Λαού και ηγεσίας της Ημαθίας, δεν δείχνει να είναι σε καλή κατάσταση.