την μείωση της συμμετοχής στο 50%. (Μη αποδείξιμο γιατί κανείς δεν ξέρει πόσοι θα συμμετείχαν εάν γίνονταν οι εκλογές στις 22/11, αλλά πάντα υπάρχει το μέτρο των εκλογών του 09). Το σκεπτικό αυτό χτίζεται γύρω από την αντίληψη ότι το πολιτικό ον που ονομάζεται "νεοδημοκράτης" όντας πληγωμένο και ταπεινωμένο θα απέχει σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό. Όμως αυτό το πολιτικό ον, ο "νεοδημοκράτης, σε αυτές τις εκλογές δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει ο ψηφοφόρος "νεοδημοκράτης". Αυτός δηλαδή που θα σηκωνόταν Κυριακή πρωί να πάει μέχρι κάποιο από τα σχετικά λίγα εκλογικά κέντρα και να ψηφίσει... τι ακριβώς; Όχι Νέα Δημοκρατία, αλλά κάποιον από τους υποψήφιους αρχηγούς. Και άρα το πολιτικό ον που μας ενδιαφέρει εν προκειμένω δεν είναι ο "νεοδημοκράτης". Είναι ο "Μεϊμαρακικός", ο "Αδωνικός", ο "Τζιτζικωστικός", ο "Μητσοτακικός" ψηφοφόρος. Αυτοί θα φτάνανε στην κάλπη. Αυτοί οι ψηφοφόροι λοιπόν, υπό προϋποθέσεις, θα πάνε μέχρι τον τελευταίο στις κάλπες όποτε κι αν αυτές στηθούν. Αν οι χειρισμοί που ακολουθήσουν δεν είναι ακόμα τραγικότεροι απ' ότι έχουμε ζήσει μέχρι σήμερα, οι ψηφοφόροι-οπαδοί των τεσσάρων υποψηφίων θα πάνε πιθανόν με ακόμα μεγαλύτερη θέρμη και μαζικότητα στις κάλπες. Όποια άλλη εξέλιξη θα ενισχύσει τις ανησυχίες και υποψίες για μεθόδευση. Οι επιλογές που θα γίνουν θα δείξουν και τις προθέσεις.
Γιώργος Σ. Χατζηγεωργίου
