Μια φωτογραφία είναι ικανή να σε ταξιδέψει πολλά χρόνια πίσω. Να σε κάνει να αισθανθείς ποικίλα συναισθήματα και να αναρωτηθείς πόσο γρήγορα περνάει αυτός ο χρόνος. Ναι σε εσένα μιλάω φίλε αναγνώστη, που κοιτάς την διπλανή φωτογραφία και αναπολείς την πανέμορφη Βέροια του 1980. Ποιος από εσάς, που διαβάζει αυτήν την ανάρτηση, δεν έχει παίξει στον συγκεκριμένο χώρο;
Ποιος από εσάς, δεν έχει ματώσει τα γόνατά του στην πίστα, την ώρα που οι γονείς μας έπιναν το καφεδάκι τους με θέα την «θάλασσα» του κάμπου μας; Αλήθεια, θυμάται κανείς εκείνη την ξακουστή μόκα παγωτό που όλη η Βέροια κατηφόριζε στην Εληά, προκειμένου να την απολαύσει; Ποιος μήπως θυμάται άραγε, τα πολύχρωμα φώτα στις άκρες της πίστας που καθόμασταν παιδιά; Αυτή η φωτογραφία απεικονίζει τα πιο τρυφερά μας χρόνια. Οι αναμνήσεις που δεν φεύγουν με τίποτα από το μυαλό. Και αναρωτιέμαι, εγώ ο περίεργος, τα νέα παιδιά της Βέροιας, σε 20 και 30 χρόνια από τώρα, τι θα έχουν να θυμούνται; Σε ποιες γειτονιές, σε ποια σοκάκια και σε ποια πάρκα θα γράψουν τις αναμνήσεις τους; Που θα χαράξουν τα νεανικά τους όνειρα; Στην τσιμεντένια πλατεία Ωρολογίου ή μήπως την εμπορική και άχρωμη πλατεία της Εληάς;
